તારા માટે શબ્દ અને મારા માટે સાથી,

લગીર સમજફેર...મેળ પડે ક્યાંથી?

તારુ સમણું કાલ ને મારી હયાતી આજ

એક રાતનો ફેર...સવાર પડે ક્યાંથી?

તારી પહેચાન તું ને એમાં જ સમાઈ હું

ફક્ત નામફેર... અંતર પડે ક્યાંથી?

~ધૃતિ...

ઘૂંટ્યા કરે છે એકડો, જે માનવી, એમજ,

જીવ્યા વિના મરતો રહે તે માનવી, એમજ.

આદત રહી જે માનવીની જીદ કરવાની,

લે ક્યાં કશું શીખી શક્યો છે માનવી, એમજ.

હા, આ ઘડી ને તે ઘડી કરતો રહે છે માનવી,

ને બે ઘડીમાં જાય છે, લે માનવી, એમજ.   

છે ધાવણી થી લાકડે…

પ્રેમ અગન,
જે, પ્રિયે પામ્યા પછી,
ઓલાઈ’તી તે;
*
* 
સળગી ફરી,
રૂપ બદલી, મને 
બાળતી રહી 
*
*
આગ ભીતરે,
સમાવી શકું, મળે 
પ્રિય ફરી તો.

...જનક

એનું :

આવવું જાવવું, ડાળ પર બેસવું, 

જોઉં છું, કેટલું સહજ લાગે;



છો ભલે બે ઘડી માત્રનું આવવુ, 

ના ઘડી, તોય જો નિત્ય આવે;



ડાળ પર ઝુલવુ, કંઠમાં નાચવું, 

હર ઘડી કેટલો હર્ષ આપે;



ડાળ પર બેસવું, ને ફરી ઊડવું, 

દૂર આકાશ જૈ, પાંખ વ્યાપે;



જે મળ્યું તે ગળ્યું, અન્ય કૈં ના ગણ્યું, 

ચિત્ત માં ચૈન લૈ, રાતમાં…

'કોણ ભલાને પુછે છે અહિં,કોણ બુરાને પુછે છે ?
મતલબ થી બધાને નિસ્બત છે, અહિં કોણ ખરાને પુછે છે ?
અત્તરને નિચોવી કોણ પછી, ફુલોની દશાને પુછે છે ?
સંજોગ ઝુકાવે છે નહિતર, એહિં કોણ ખુદાને પુછે છે ?

અમરુતને હું લગાવું જ્યાં હોઠે;

ઝાંઝવાના જળ મને આડા આવે.

ઝાંઝવા પડી ગયા માંડ-માંડ કોઠે;

ત્યાં વાદળના લઈને એ ગાડા આવે.

વાદળને બોલ હું ક્યાં જઈ ઠાલવું ?

આંખમાં  ફાવતું દરિયાને મ્હાલવું.

દરિયો તો તોય હું ઉલેચી ય દઉં;

જખ્મો જામર લઇ જાડા આવે.

હોઠને તો ગમતા મધના કુવા;

પંડયમાં કઠતા વણપચ્યાં લુવા.

એકાદ ઘૂંટડો  પચાવી ય લઉં;

તું લઈને ઉરનાં ધાડાં આવે.

હાથને તો ગમતા સ્પર્શ સુંવાળા;

હથેળીમાં…

નથી   આમાં    કોઈ મારી  કરામત

કરી  લીધી છે જાત સાથે જ ચાહત

બીજો  પ્રણય આ ન સમજતા મારો

કરી  રહ્યો  છું   હૃદય   ની  મરામત

હું અરીસા ની અંદર જાવ છું  

થોડો ઠીકઠાક થાવ છું

વળી નીરખી ને જોવ છું 

ચહેરા ની કરચલી !આંખો માં કુંડાળા ! મુછ માં સફેદ વાળ !

ને સવાલો પૂર !!

સમય ની દોડ માં મેં ક્યાં મુક્યો છે ?

મારો ચહેરો કેમ બદલાઈ ગયો ?

આ હું તો નથી !! હું ક્યાં ગયો ?

------

નાં આ હું જ છું , હું બદલાઈ  ગયો છું 

હું રોજ થોડો થોડો બદલાઈ રહ્યો છું 

આજે હું કઈક છું , કાલે હું બીજું કૈક હોઈશ 

ને છતાં મારી અંદર શું એ જ હું હોઈશ…

પ્રશ્ન અથવા જવાબ હોઈ શકે..!

આ સમય લાજવાબ હોઈ શકે..!



હાથ હો ખાલી, ભીતરે જો જે ,

મૂડી ત્યાં બે-હિસાબ હોઈ શકે..!



આંખ ભીની ને હોઠ હસતા હો ,

ખાલીપાનો રૂઆબ હોઈ શકે..!



હોવાનો અર્થ એમ જોયો મેં ,

ઓસ પણ આફતાબ હોઈ શકે..!



આજની આ ક્ષણો, હકીકતમાં-

કાલે જોયેલા ખ્વાબ હોઈ શકે..!



વાંચે છે આ હવા સતત જેને ,

પાંદડા પણ કિતાબ હોઈ શકે..!



આ ગઝલ.. જિંદગીએ…

લંડનમાં રખડપટ્ટી કરતા તમને વાતવિસામો તો વિપુલ કલ્યાણીની સંગતિમાં મળે ,વિપુલ કલ્યાણી સંપાદિત " ઓપિનિયન" વિચારપત્ર હવે બંધ થાય છે એ સમાચાર મિત્ર પંચમ શુકલએ આપ્યા ત્યારે વ્યથિત થવાયું .આજકાલ શબ્દોની ગુજરી બજારમાં " ઓપિનિયન"નો શાંત કોલાહલ મને ખૂબ ગમતો હતો .વિપુલ એ તપસ્વી માનવી છે . નિર્ભીક વિચારક છે .બ્રિય્નમાં રહીને ગુજરાતી ભાષા -સાહિત્યનો અખંડ દીવો રાખવો એ કાઈ નાનીસૂની વાત નથી .વિપુલ કલ્યાણીને સ્યાહી ડોટ કોમ ના સલામ ."ઓપિનિયન"ના અંકમાં શ્રી મહેબૂબ દેસાઈએ " શિક્ષણ પદ્ધતિમાં સર્જનાત્મકતા "…

બરફ એટલે થીજેલું જળ !

છે તારા હૃદય માં ને મારામાં પણ !

તું હસે  છે ને પીગળે છે એ  , 

તું રડે છે ને  ઓગળે છે એ  ,

તારા સ્પર્શથી વહેવા માંડે છે !!

લાગણીઓ નું 

ખળ ખળ વહેતું ઝરણું 

તો  પછી શાને "બરફ" થવા માંડે છે ?

-હાર્દિક વોરા 

તારી કોઈ વ્યાખ્યા નથી .... "તું" તો મારા જીવન નો છો "સાર"..

"તું" થી હું "શરુ" થાવ , અને "તું" જ થી હું "સંપૂર્ણ"....

બધા માટે ફક્ત "તું" જ છો... અને મારા માટે મારું બધું'જ "તું"..

"તું" જ મારી ભીની આંખ ... અને "તું" જ મારા હોંઠ નું મલકવું...

"તું" હૃદય મારું ..અને "તું" જ મારો "ધબકાર"...

"તું" હવા નથી "તું" પવન નથી ..."તું" તો "પ્રાણ-વાયુ" છો મારો ..

"તું" જન્મ નથી અને "તું" મૃત્યુ…

माँ की दवाई का खर्चा, उसे मज़बूरी लगता है

उसे सिगरेट का धुंआ, जरुरी लगता है ||



फिजूल में रबड़ता , दोस्तों के साथ इधर-उधर

बगल के कमरे में, माँ से मिलना,

मीलों की दुरी लगता है ||



वो घंटों लगा रहता है, फेसबुक पे अजनबियों से

बतियाने में

अब माँ का हाल जानना, उसे चोरी लगता है ||



खून की कमी से रोज मरती, बेबस लाचार माँ

वो दोस्तों के लिए, शराब की बोतल,

पूरी रखता…

વર્ષોથી ચશ્માની એક પારદર્શક પરત નીચે ઢંકાઇને ઊંડી ઉતરી ગયેલી ઝીણી થઇ ગયેલી આંખો તમને ક્યારેય કાતિલ લાગી છે ?

પુરુષને સ્ત્રીની આંખો વિષે બયાં કરતો અક્સર જોઇ શકાય છે .. બહુ ઓછી વખત મેં સ્ત્રીને પુરુષની આંખો વિષે વાત કરતાં સાંભળી છે... હા, નશાનો સુરમો લગાવીને, જાણે ઘેરી થયેલી આંખો, સ્ત્રીને સોંસરવી ઉતરી જતી હોય છે અને નશાનો એ પાણીદાર ઘસરકો સ્ત્રીના હ્રદયમાં એક મનગમતો ઘાવ કરતો હોય છે, ... પણ આવી આંખો સામાન્ય પુરુષના સરળ જીવનમાં જોવા નથી મળતી. જીવનની બદલાતી હવાની કરચોથી છોલાયેલી નજરો અને…

गरज बरस प्यासी धरती पर फिर पानी दे मौला 

चिड़ियों को दाना, बच्चों को गुड़धानी दे मौला 



दो और दो का जोड़ हमेशा चार कहाँ होता है 

सोच समझवालों को थोड़ी नादानी दे मौला 



फिर रोशन कर ज़हर का प्याला चमका नई सलीबें 

झूठों की दुनिया में सच को ताबानी दे मौला 



फिर मूरत से बाहर आकर चारों ओर बिखर जा 

फिर मंदिर को कोई मीरा दीवानी दे मौला 



तेरे…

     તારા ન હોવાની ખબર દાવાનળ ની જેમ ફેલાઈ રહી છે ,

     મારી શ્રદ્ધાના કિલ્લાની કાંકરી એક પછી એક વેરાઈ રહી છે .

     ભર બપોરે ઉતરી આવ્યો છે આ ઘનઘોર અંધકાર

    ક્યાંક એવું તો નથી કે આ સૂરજની ઘડીઓ ગણાઇ રહી છે ?

    જરૂર આ શાસકો સાથે તારો કોઈ સોદો થયો હશે ,

    બધા થી નોખી એમની આ જાડી ચામડી વણાઈ રહી છે .

  …

મારી નજરમાં હજુય છે, જે નગર પગલાં હવે ના પડે

માણેલ દ્રશ્યો મનમાં હજુય છે, આંખો ને ભલે ના જડે.

હરેક શ્વાસે માટી મહેંકતી, હરેક પગલે ધરતી ધડકતી

પરિચિત પ્રાણ, પરિચિત પ્રેમ, હજુયે મારું જીવન ઘડે

ના બાંધી છે કોઈ અવધી, ના બંધ કરી છે કોઈ બારી

રક્તવાહિની ગલીઓ માં સબંધો ની હુંફ હજુય…