ચાલ જઈએ પ્રણયના રસ્તે, કોઈ પણ ચાહત વિના,



મળશે ક્યાંથી જીવનની મંઝિલ, તારી મુહબ્બત વિના,



પ્રણયનો પંથ કાંટાળો છે, બસ તારો જ સથવારો છે,



વિશ્વાસનું વહાણ, પ્રણયનો દરીયો, સંદેહોની સંગત વિના.



અરમાનોનો ભાર લઈને ચાલી શક્યું છે કોણ?



ચાલને હલકા થઈને જઈએ નાહકની હસરત વિના,



સમજણની હદથી ઘણે દૂર આવી ગયા છીએ,



દુઆ કબૂલે છે ખુદા પણ હવે, લમ્હા એ ઈબાદત…

अजनबी शहर के अजनबी रास्ते, मेरी तन्हाई पर मुस्कुराते रहे

मैं बहुत देर तक यूं ही चलता रहा, तुम बहुत देर तक याद आते रहे



ज़ह्र मिलता रहा ज़ह्र पीते रहे, रोज़ मरते रहे रोज़ जीते रहे

ज़िंदगी भी हमें आज़माती रही, और हम भी उसे आज़माते रहे



ज़ख़्म जब भी कोई ज़ेह्नो-दिल पे लगा, ज़िंदगी की तरफ़ एक दरीचा खुला

हम भी गोया किसी साज़ के तार हैं, चोट खाते रहे गुनगुनाते रहे



कल कुछ ऐसा हुआ मैं बहुत थक गया, इसलिये…

एक संत दो शिष्यों के साथ चले जा रहे थे, किसी श्रद्धालु ने राह में खाने के लिए उनके कमंडल में आठ रोटियाँ रख दी, तीनों एक सरोवर के किनारे स्नान के लिए रुके.



संत एक शिष्य के साथ स्नान करने गए . मौका देख कर दूसरे शिष्य ने दो रोटियाँ खा लीं. कुछ देर में संत लौटे. तीनों खाना खाने बैठे. संत ने देखा - आठ रोटियाँ थीं, अब छ: ही बची हैं. संत ने दोनों शिष्यों से पूछा - " दो रोटियाँ किसने खाई हैं ?" दोनों शिष्यों ने इन्कार कर दिया. तीनों ने…

कोई चाहत है न जरुरत है

मौत क्या इतनी खूबसूरत है



मौत की गोद मिल रही हो अगर

जागे रहने की क्या जरुरत है



जिंदगी गढ़ के देख ली हमने

मिटटी गारे की एक मूरत है



सारे चेहरे जमा हैं माजी के

मौत क्या दुल्हिनों की सूरत है…

એદિવસે રાત્રે હું ઘરે આવ્યો અને મારી પત્ની જ્યારે મારું જમવાનું પીરસી રહી હતી, ત્યારે મેં એનો હાથ પકડ્યો અને કહ્યું, ‘મારે તને કશુંક કહેવું છે.’ એ શાંતિથી નીચે બેઠી અને જમવા લાગી. ફરી મેં તેની આંખોમાં જોયું અને મને જાણ થઈ કે મેં ખરેખર એનું મન દુભાવ્યું છે. મને ખબર ન પડી કે હું વાતની શરૂઆત કઈ રીતે કરું, છતાં હું જે વિચારતો હતો એ તો મારે એને કહેવું જ હતું. મેં સ્વસ્થ થઈને શાંતિથી મારી વાત શરુ કરી અને કહ્યું કે : ‘મારે છુટાછેડા જોઈએ છે….’ મારી ધારણાં મુજબ જ આ વાક્ય…

‘સીસ્ટર, જરા તમારી પેન આપશો ? થોડીવારમાં પાછી….’ પણ દિલીપ એનું વાક્ય પૂરું ન કરી શક્યો. એનું હૃદય ધબકારો ચૂકી ગયું. એણે પેશન્ટની ‘કેસ હિસ્ટરી’ લખવા માટે પાસે ઊભેલી સ્ટુડન્ટ નર્સ પાસે પેન માગી હતી. સફેદ યુનિફોર્મના આભાસમાં એનો ચહેરો તો હજુ દિલીપે જોયો જ નહોતો. બોલતાં બોલતાં એણે ઊંચું જોયું તો બસ, જોતો જ રહી ગયો. એ કોઈ છોકરી નહોતી, નર્સ નહોતી, પણ અપ્સરા હતી. સંગેમરમરનું શિલ્પ હતું જે અચાનક જીવંત બની ગયું હતું, શિરાઝની અંગૂર જામમાં કેદ થઈને તેની સામે પેશ થઈ હતી.…

મહેકતું…

દોસ્તો, આજે ફરીથી ‘જસ્ટ ઈમેજીન’...

....તમે ઈન્ટરનેટની એક ખૂબ પ્રચલિત મીડિયા વેબસાઈટના એડિટર છો. મિનીટ-ટુ-મિનીટ દરેક પ્રકારના સમાચારોની વર્ષા તમારા કોમ્પ્યુટર પર, ટેલીવિઝન પર, મોબાઈલ પર, આઈ-પેડ પર. તમારી કારના રેડીઓ પર થતી જ રહે છે.

તમે એવા ડિજીટલ વર્લ્ડ સાથે સતત વાંચન, લેખન અને મનન સાથે એક સૂત્રે સંકળાયેલા છો કે જેમાં માત્ર સુતી વખતે જ (કદાચ) અળગા રહી શકો એવી ‘કોન્સ્ટન્ટ અપડેટ’ થતી જિંદગી છે.

ને એક દિવસ...અચાનક...

તમારા દિમાગમાં વિચારનો એક કીડો સળવળે…

ગુણીયલ   ગુર્જર   ગિરા  અમારી, ગૌરવવંતા ગાન

સ્નેહ  સમર્પણ  શૌર્ય  શાંતિના,  દીધા  અમને  પાઠ

રાજવી  સાક્ષર  સંત મહાજન , ધરે  રસવંતા  થાળ

જય જય યશવંતી ગુજરાત ,શોભે યશચંદ્ર તવ…

વર્ષોથી વારસામાં બળતું મકાન છે

સૂરજને તોય જાણે શાનું ગુમાન છે ? 



એથી પ્રથમ પગથિયે ઉભો રહી ગયો,

થોડું વધારે પડતુ ઊંચુ નિશાન છે.



છોને બહર, ગઝલની હો લાડકી સખી,

સંવેદનાનું સગપણ સૌથી મહાન છે.



એનુ જ નામ લેવુ સંભવ બને નહિ,

પ્રત્યેક શેરમાં જેનુ યોગદાન છે .



અણસાર પ્રેમના જ્યારે થાય દોસતો,

ત્યારે સચેત રહેવુ કેવળ નિદાન છે.



કુમળા કવિ ન…

होठों पे लाली
आँखों में काजल
लाखोका लिबास
करोडोंके जेवर
मरी हुई मुस्कान
और जैसे तबले पे
बजते तालसे...
ठहाके!!!
साली... अब दावतें भी
तवायफ बनके रह गई!!!

~धृति...

એકલતાના થાક થી ઘેરાયેલો..

સાવ નત મસ્તકે..

શૂન્યમનસ્ક બની

રાઈટીંગ ટેબલ પર

કોરા પાના ઉથલાવતો..

વિચારહીન, દિશાશૂન્ય

અચાનક જ બસ,

અમથું કૈંક યાદ આવ્યું અને…

કોમ્પ્યુટરની સ્વીચ દાબી બેઠો..

ઉદાસીના પર્યાય સમો

વાદળી રંગ ….

વિન્ડોઝ્નો અને પછી ફેસબુકનો…

તરવરી ઉઠ્યો…

એ જ ઉદાસિનતાના જવાબમાં..

જળહળતી આંખે.. બળતા શ્વાસે..

તૂટતા હ્રદયે.. ધૃજતા…

Dil Lagakar Aapse Puch Rahe Hain Hum,

Pyar Karne Ki Saza Kya Paa Rahe Hain Hum,…

એક ચકલીને એક સફેદ ગુલાબ સાથે પ્રેમ થઇ ગયો.

તેને ગુલાબને પોતાના પ્રેમની વાત કરી ત્યારે ગુલાબે કહ્યું- “હું જયારે લાલ રંગનો થઇ જવા ત્યારે તને પ્રેમ કરીશ.”

આ સાંભળી ચકલી કાંટાઓમાં પોતાના શરીરને ઘસવા લાગી તેના લોહીથી ગુલાબ લાલ થઇ ગયું.

પછી ગુલાબે ચકલીને કહ્યું-”હું પણ તને પ્રેમ કરું છું.” પણ ત્યાં સુધીમાં તો ચકલી મરી ગઈ હતી.



સાર ~

કોઈ ના પ્રેમમાં એટલી પણ પરીક્ષા ના લો કે તેને પોતાની જાન…

"Zindagi me do minute koi mere

paas na baitha..

aaj sab mere paas baithe ja rahe the..

Zindagi bhar mera pyar se naam na liya kisi ne.."

"Aaj log duniya ko pyar dikhane ke liye roye jaa rahe the.."

koi tohfa na mila aaj tak mujhe,

aaj phool hi phool diye ja rahe the..

taras gye hum kisi ke hath se diye ek libaj…

her ek aag he jamane ki bato me

kushi kho gai hoto se  apne aap ko bhol gai

kush rahena bhol gaye  kaha ko gaya vo masum hasi

apane eap pe sita, gujar ne lage phechan bhol baye risto ki

bahot sukriya is jaha ka jisne jani sikliya

pyaer ke badle nafrat se jina sik liya

બોલપેનમાંથી
રીફીલ ખલાસ થઇ જતા ...
જેટલી સહજતા થી
જૂની કાઢી, નવી નાખીએ..
કાશ,
એટલું જ સહજ હોત ..
મારામાંથી
તને ને તારી યાદોને ..કાઢી,
જીવન પુસ્તક આગળ લખવું ...

ગીતા

ladaki potao jajo samay kya gujare

atlu samj ta nathi bhai make room ma

a jamana na boys kevu sasru gote

are bhai jaya  be ke ten sali hoy tya

baadi kayre bhuj kush hoy

are bhai month ni paheli tarikw

samjo not ni gadi ave tyre

boys romantic sayri kyare kare

mamuli vat perm hoy tayre

ane sed song kayree gava lage

are bhai hanjo lagan pachi sher pen dher ne

sed song gava lage

હું અને મારી માઁ. ઘરમાં અમે બન્ને જ હતા. મારી માઁને ખાલી એક આંખ હતી. જેથી તે થોડી કદરૂપી અને ડરાવની લાગતી હતી માટે મને તેને જોઇ ખુબ ક્ષોભ થતો. હું તેને ધિક્કારતો હતો. અમે મધ્યમ વર્ગના હતા. તે લોકોનુ ઘરકામ કરીને એના અને મારા નિર્વાહમાં મદદ કરતી.



હું જ્યારે પ્રાથમિક શાળામાં ભણતો હતો ત્યારે હું એક દિવસ નાસ્તાનો ડબ્બો લાવવાનુ ભુલી ગયો હતો જેથી મારી માઁ રિશેષમાં મને નાસ્તો આપવા આવી હતી. મને એમ થયુ કે ધરતી માર્ગ આપે તો તેમાં સમાઇ જાઉં. હું ગમે તેમ કરી ત્યાંથી ભાગી ગયો.…