વેમ્બ્લીમાં લડખડે છે ગુર્જરી,

જીન્સ પહેરીને ફરે છે ગુર્જરી.



લેસ્ટરમાં સ્હેજ ઉંચા સાદથી,

શોપમાં રકઝક કરે છે ગુર્જરી.



બ્લેકબર્નમાં ખુબ હાંફી જાય છે,

બર્ફ પર લપસી પડે છે ગુર્જરી.



ક્યાંક વિન્ટર થઈને થીજી જાય છે,

ક્યાંક ઓટમ થઈ ખરે છે ગુર્જરી.



કોક એને પણ વટાવી ખાય છે,

પાંચ પેનીમાં મળે છે ગુર્જરી.



બોલ્ટનમાં જાણે…

ગઝલની ગુંજતી સરગમ સરળ ભાષામાં કહી દઈએ મુલાયમ મૌનનું રેશમ સરળ ભાષામાં કહી દઈએ પવનનું પોત દોર્યું છે હજી હમણાં લેહરોએ , ચાલો, આજે કોઈ મોસમ સરળ ભાષામાં કહી દઈએ સમય આવી ગયો છે લાગણીને નામ દેવાનો સંબંધો આપણાં મોઘમ, સરળ ભાષામાં કહી દઈએ ફરી એને સ્મરી છલકાઈ જાતાં, ઓ નયન મારા! કોઈને ભૂલવાનો ગમ સરળ ભાષામાં કહી દઈએ અહીં સીધું સરળ જીવવાની એક જ રીત છે શોભિત, હઠીલા પૂર્વગ્રહ કાયમ સરળ ભાષામાં કહી દઈએ

રાજકોટ ખાતે કાવ્ય-ગઝલ (મુકતક, સોનેટ કે કોઈપણ પ્રકાર) ના રસિકો માટે 

દર બુધવારે સાંજે ૬.૩૦ થી ૭.૩૦ રાષ્ટ્રીય શાળાના મધ્યસ્ત ખંડ ખાતે 

સભાનું આયોજન થયું છે . 



જ્યાં આપની કાવ્ય રચના વાંચવાનો અને તે ઉપર સુપેરે માર્ગદર્શન મળી રહે 

તેવું આયોજન થયું છે .



માર્ગદર્શન માટે કવિગણ શ્રી સંજુ વાળા ,શ્રી વસંત જોશી અને શ્રી યજ્ઞેશ દવે

તથા અન્ય કવિઓ હાજર રહેશે .…

अजब दुनिया है ना शायर यहाँ पर सर उठाते हैं

जो शायर हैं वो महफ़िल में दरी चादर उठाते हैं

तुम्हारे शहर में मय्यत को सब कान्धा नहीं देते

हमारे गांव में छप्पर भी सब मिल कर उठाते हैं

इन्हें फिरकापरस्ती मत सिखा देना की ये बच्चे

जमीं से चुन कर तितली के टूटे पर उठाते हैं

समंदर के सफर में वापसी का क्या भरोसा है

तो आये साहिल खुदा हाफिज़ की हम लंगर उठाते हैं

ग़ज़ल हम तेरे आशिक हैं मगर एक पेट के खातिर

कलम किस पर उठाना था कलम किस पर उठाते हैं

बुरे…

     હે વસંતરાણી ,તું ભૂલી પડીને 

અક્ષર અરથ પારણે.............!!!!!!!!!!

पेहचान

ફુટે રોમ-રોમ ઝીણી પાંદડી

ઉગી ઉઠે રૂડી વસંત રાતડી

મીઠી મઘ-મઘ થૈ વાતડી

ચીટકી લાગણી હીર દાબડી

----રેખા શુક્લ

હું સ્વદેશી વિદેશીએ તૄષ્ણાપંખી.....!!!

નેપરવીલની નદીએ પેહરયું પાનેતર

કથળી ધીરજ ચુપ ના રહે

સ્વપ્ન ઓસડ છુપતા રહે...

રેખા શુક્લ…

કંચનવર્ણી કોરીકટ કુમળી કાયા આર્યા
પુર્વપશ્ચિમે સિંદુરી બની એક ગઝલ
મેહફીલ ના લીલાછમ મેદાને ક્રિકેટ આર્યા
છક્કો-અઠ્ઠો પંક્તિમાં બની એક ગઝલ
પ્રેમની હેલી ને શબ્દો નું ટોળુ આર્યા
ગમતીલા મિત્રોનો પરિવારે બની એક ગઝલ
ટહુક્યા જ કરે મયુર પંખીણી આર્યા
ટોડ્લે બેસી હસ્તિમાં બની એક ગઝલ..

કંકુમાં પાણી પડે ને અસ્તિત્વ ને શોભાવે તેટલે પ્રેમ

જગત અને માનવ જીવે ચિત્તની અનોખી વ્રૂત્તિ …

ક્ષણમાં જીવે માનવી ક્ષણને જીવાડે કવિ

હ્ર્દયગમ્ય સત્યના આલાપે કાવ્ય…

ધબકતું મૌન મળે ને કવિતાનો કેકારવ અહીં

વિચાર મંથને ઉપજ્યું કાવ્ય ગુંજન છે અહીં

કવિના હસ્તાક્ષરે કાવ્યની પગલીઓ અહીં
ગુજરાતી સાહિત્ય ભંડોળનું રસપાન છે અહીં

શબ્દોનો "વિકાસ" મેહકાવે ઉપવન અહીં
માતૄવંદન સભર કલમે હ્રદયના લેખ અહીં

ચાલો સૌ મળી સહિયારૂં સર્જન કરીએ અહીં
અંતરની વાતો ને કલમે લૈ ભરીએ અહીં
---રેખાશુક્લ ૧/૨૬/૧૩

ઘર બેઠે ગંગા-જળ મળે તો, 

મરવાનું મને પસંદ છે...

કવિતાઓનું રસ-પાન મળે તો,

કવિ-સંબેલન મને પસંદ છે...…

हरेक मोड पर ह्म गमोको सजा दे

चलो जिंदगी को ही मुहब्बत बनादे

--- अकेला अजनबी----

फरिश्तों के कींडे फैलते रहे

झजबात में मौन चुप रोते रहे  

---अकेला अजनबी ....

जिस मोड पे जाते हैं मुहब्बत सजा दे...

कमब्ख्ख्त ये रिश्तें सजा ये मौत फर्मा दे...

--- अकेला अजनबी .....

सजा दे सिलाह दे बनादे मिटा दे

परिंदे मगर कोई फेंसला तो सुना दे

---Rekha Shukla 

વાત સ્ત્રી પુરુષમાં કોણ ચઢિયાતું છે તેની નથી પણ મારો અનુભવ એવું કહે છે કે સ્ત્રી દરેક તબક્કે, દરેક રીતે ,દરેક અવસ્થાએ, દરેક વ્યવસ્થાએ સંબંધને તૂટતા બચાવી લેતી હોય છે. ચાહે રૂઢીચુસ્ત હોય, ચાહે મોર્ડેન, ચાહે ભીરુ હોય ,ચાહે હોશિયાર., સ્ત્રી સંબંધને પોતાની ચામડીના રેષે રેષા સુધી પરોવી લેતી હોય છે અને પછી તેને દરેક બનતી કોશિશે તૂટવા દેતી નથી ... વ્હાલ અને વ્હેણને વહેતા રાખવાની તેમાં અજીબ આવડત હોય છે અને એ આવડત નાં કારણેજ એ જીવનના જળને વહેતું રાખી શકે છે.સ્ત્રી આંખોથી, ઇશારાથી ,સ્પર્શથી, સહારાથી,…