શબ્દોની વાત કરીએ તો શબ્દ એ સાતમાં માળેથી રોડ ઉપર ફેકેલા ઈંડા જેવો છે .તે પાછો નથી આવી શકતો .પત્રકારત્વમાં શબ્દ એ નોકરિયાત છે પણ કવિનો શબ્દ શબ્દકોશના શબ્દથી બિલકુલ અલગ છે . તમે કોઈને કવિતા લખતા શિખવી શકતા નથી .કવિતા ત્યારે જ લખી શકાય , જો શબ્દ સાથે તમે આજીવન પ્રેમમાં પડી ગયા હો .શબ્દો એ વૃક્ષના ફરકતા પાંદડાઓ જેવા છે , પણ એ વૃક્ષમાં સર્જકતાના ફળ બેસવા જોઈએ . આપણે ઘણીવાર કવિની અતિ સ્તુતિ કરવામાં વિવેક ચુકી જઈએ છીએ .એક સરસ કવિ વિષે એમ કહેવાયું કે " એને ત્યાં ગુજરાતી શબ્દકોશ નોકરી કરેછે " આમાં…

આપણને હોય એવુ ચાંદાને હોય એવુ વુર્ક્ષોને હોઇ એવુ ઘાસને

બોલો પુછી શકાય એ આકાશને?



પુછવાનુ મન મને વાદળને થાય તારુ ક્યાં છે મુકામ મને કોને

અવસરના ગામ છે કેટલાક દુર મારા પગલાની છાપ જરા જોને



પંખીની ચાંચથી કોતરાયેલ ડાળીને પુછો કે કેમ છે લીલાશને

બોલો પુછી શકાય એ આકાશને?



ચોમાસે ઉડીને તેતરનું ટોળુ મારી આંખોમાં આવીને બેઠું

જીવ લગી પાંખોએ…

આ પવન એવું કરે પણ ખરો ,
ખુશ્બુ લઇ ઘર ઘર ફરે પણ ખરો .

શ્વાસમાં રોપી જો તું ડાળખી ,
કોઈ ટહુકો અવતરે પણ ખરો .

આ સમયથી જાય જે જીતી તે ,
ભર સભામાં કરગરે પણ ખરો .

તું બધા અચરજ ત્યજી દે પછી ,
શક્ય છે પથ્થર તરે પણ ખરો .

સ્પર્શી આવી છે હવા એમને ,
સ્વાસ પાછો સંચરે પણ ખરો .
પીયૂષ પરમાર .

ભીતરમાં ઉઠતા સવાલોના જવાબ શોધીએ,

ખુદને મળવા ખાતર થઈને ખુદને શોધીએ,

ક્યારેક મળેલા માનવી સાવ બદલાઇ જાય,

અંદર રહેલા માનવીનાં મૂળને શોધીએ,

સાવ કેમ શાંત થઈને બેસી ગયા તમે,

પહેલાં હ્રદયમાં ઉઠતી’તી એ આકાંક્ષા શોધીએ,

નહિ ચાલે એના વિનાં લગીરેય જીવનમાં,

જેનાંથી આગળ વધાય એ મહાત્વકાંક્ષા શોધીએ,

’લાગણી’ જીવન આટલુ જટિલ નહોતુ,

ક્યાં ગઈ એ જીવન તણી સરળતા શોધીએ.

તેજલ ’લાગણી’

વરસી રહી છે આફત કઈ કાળઝાળ થઈને

સુખ સૌ ઉડી રહ્યા છે જાણે વરાળ થઇને



દરરોજ હું ચણાતો, દરરોજ ધ્વસ્ત થાતો

પ્રત્યેક ક્ષણ જીવું છું, હું કાટમાળ થઇને



ઓચિંતું આવી ચડતા, જીવલેણ થઇ ગયું એ

આવ્યું જો સુખ તો આવ્યું લીલો દુકાળ થઈને



સિક્કા ઘડી રહ્યો છે ખુદને ભૂસી રહ્યો છે

માણસ મટી ગયો છે તું ટંકશાળ થઇને



આધાર મારો લઈને ઈશ્વર ગઝલ વણે છે

હું તો જીવી રહ્યો છું બસ હાથશાળ થઈને…

વસંતતીલકા)



ખુલી રહી સમયની નવલી દીશાઓ

પાછું વળ્યુ કટક,દર્દ નથી હવાને

ફુલો ખીલ્યા પ્રણયદીપ સમા નશામાં

આવે સગા હ્રદયને ચુમવા ફરીથી



ખુલ્યા છે દ્વાર જલદી જલદી કશાના

લીલાશમાં અવનિને પીઉ છું હસીને

પંખી કરે તહુંકતી ઢગલી ઘરોમાં

શ્વાસો પરે ઝળકતી પગલી પડે છે



‘તું’’હું’વચાળ નવલું નવલું ઝુલે છે

લીલા પર્ણો હરખના મુખમાં ખીલે છે

દાઝી ગયેલ…

          અનિલ જોશી



વસંતઋતુ આંગણે આવીને બેસી ગઈ છે .હવાનો મિજાજ બદલાયો છે .રવીન્દ્રનાથ

ટાગોરની નાયિકા  એક કવિતામાં કહે છે કે ઘરકામમાં મારાથી કોઈ ભૂલ થઇ જાય

છે ત્યારે મને ખબર પડે છે કે  વસંતઋતુ ચાલતી હોવી જોઈએ .ટાગોરની "બાવીસ

વર્ષ" નામની આ કવિતામાં એક ઘરરખ્ખુ  સ્ત્રીના નાજુક સંવેદનો ગૂંથ્યા છે

.વસંત એટલે ભૂલ કરવાની મોસમ .ભૂલો કરવાનો પણ એક આનંદ છે .માનવીનું ગજું

ભૂલો…

શાયરી લખતા લખતા ,  રંગ ફેલાયા હજાર,

જાણી વાતો અતરંગી  , જોયા સપના ના વણજાર , 

વીતી વાતો આવી સમક્ષ , આંસુ પણ પકડે અંગાર ,

આવે જાય વિચારો  , કે કહુતુલ માં શમે દીદાર 

શાયરી લખતા લખતા ,  રંગ ફેલાયા હજાર .

#Herenow

ભારતના જાણીતા પત્રકાર- સર્જક મિત્ર વિશ્વનાથ સચદેવ સાથે રોજ મળવાનું થાય છે .વિશ્વનાથ " धर्मयुग" ના તંત્રીપદે રહી ચૂક્યા છે ." Times of india " માં વર્ષો સુધી " नवभारत टाईम्स " ના તંત્રીપદેથી નિવૃત થઈને અત્યારે તેઓ મારી સાથે ભારતીય વિદ્યા ભવનમાં હિન્દી " नवनीत " ના તંત્રીપદે બિરાજમાન છે .તમે વિશ્વનાથને NDTV અને બીજી અનેક રાષ્ટ્રીય ચેનલ ઉપર ચર્ચા કરતા જોયા હશે .પોતે સારા કવિ પણ છે . આજે સવારે વિશ્વનાથ સાથે મોર્નિંગ વોક લેતા મન થોડું ઉદાસ થઇ ગયું ,ઉદાસ એટલા માટે થયું વિશ્વનાથે મને એક ચોકાવનારી…

ગીતની ચબરખી એક ખોવાણી ભાઇ એ તમને જડે તો મને આપજો

એવી તે ભીડ મળી સામે કે ભાઇ આ ભીડને પણ થોડી સમજાવજો



ગીતની ઓળખ જરા આપુ જો તમને તો સીધુ સરળ તેનુ રૂપ છે

ર.પા.નુ મુખડુને અનિલનો અંતરો રાવજીનુ ઓળઘોળ દુખ છે



મારી ગુર્જરી ભાષાના ગુજરાતી ગીતને હૈયે લગાવી મમળાવજો

ગીતની ચબરખી એક ખોવાણી ભાઇ એ તમને જડે તો મને આપજો



ચકલીની ચીં જેવો નાનો છે સુનકારો ને ઉપર છે…