પ્રગતિ ની ચાહમાં વિકાસ કરવાની ઝંખના સેવતા યુવાનો, જે ઘર-ગામ છોડી શહેર તરફ દોટ મુકે છે, એમને આ કવિતા અર્પણ-

ઘર-ગામ થી જોજનો દૂર,

તોતિંગ મકાનોવાળા પ્રગતિશીલ ને સમૃદ્ધ આ શહેરમાં-

                મને એકલતા ભેટી પડે છે, મુકામે-મુકામે;

                ચંચળતા મનની શમી જાય શેહરી કોલાહલના ઇશારે-ઇશારે..

                સંવેદનાઓ લપાઈને બેઠી છે અહીં ખૂણે ને ખાંચરે;

                કશાની દરકાર ન કરનારો સમાજ, આસમાને ચડાવે- ઉતારે..

       …

Let us fall apart;

Let us fall apart,

As ders a new begining waiting for me to have a new start,



He said, "whoaa!! I m impressed sweetheart!,

you can break hearts with wat an art!"



I knw hw disgusting he must have felt;

Bt, I wont melt,

I don hv any choices other den leavin him,



He agreed to my wishes;

Forgettin all d promises & kisses!



With d parting words,

"fine! You want to b apart?

I ll agree & I ll forget You…

આ ધરામાં કઈંક છે એવું..કઈંક છે એવું....

રમેશ પટેલ(આકાશદીપ)

 …

एक प्रेमी और प्रेमिका शादी के

पहले आपस में बहुत प्यार करते थे।

थोड़ी नोक झोक उनमें

होती रहती थी।

फिर प्यार से मान जाते थे वे।

शादी के बाद तो उनमें हर छोटी-

मोटी बात को लेकर नोक- झोक

होती थी।

कई कई दिन तक उनमें बातचित बन्द

रहती थी।

आज दोनो की सालगिरह थी।लेकिन

लड़की ने जानबूझ कर नहीं बताया।

वो देखना चाहती थी की उसके

पति को याद है की नहीं।

पर आज पति सुबह ही…

પાણીમાં ય જેમ મીન પ્યાસી છે;

ભીની આંખોમાં એવી ઉદાસી છે.



સર્વ સુખો વચ્ચે હર કોઇને અહિં;

હંમેશ કોઈ એકની ખોટ ખાસી છે.



ન પુછો મને આ માણસ કોણ છે?

જન્મથી મૃત્યુ સુધીનો પ્રવાસી છે.



આ આયનોય છેતરી રહ્યો છે મને;

કોનું પ્રતિબિંબ એમાં નિવાસી છે?



ન કર ફિકર મારી સનમ હવે તુ;

તેં આપેલ એકલતા મારી દાસી છે.



મળતા મળતા મળી જશે તન મન;

સોળ આના…

આપણી જિંદગીની કહાણીનો એટલો જ સાર છે;

જન્મથી મોત સુધીનો એનો વ્યાપક વિસ્તાર છે.



સુખ દુઃખ હર્ષ શોક લાગણીઓની રસલહાણ કર;

જે કંઈ તું આપે જિંદગી, મને એ સહુ સ્વીકાર છે.



જીવતા જીવતા જીવાય જશે જિંદગી તને એમ જ;

આવતા શ્વાસ, જતા ઉચ્છવાસને ખાસો સહકાર છે.



આમ જોઈએ તો હર શખ્સ એક સીધો માણસ છે;

દિલથી જોઈએ તો લાગશે એય એક અવતાર છે.



મોત, તું જીવે છે મારી અંદર મને જીવતો રાખવા;

એક દિ તું…

તને શું ખબર તારા વિના હવે શું થવાનું છે?

બસ જીવવા માટે હવે તો સતત મથવાનું છે.



આ કરો, પેલું કરો, આ ન કરો, પેલું ન કરો;

જિંદગીમાં મહત્વ નાના મોટા અથવાનું છે.



તારી યાદ બસ એક બહાનું બનીને આવી છે;

બાકી આંખોનું કામ તો અમસ્તું ય રડવાનું છે.



બહુ ચાહ્યું કે હું ય કદી મને સ્પર્શું તારી જેમ;

મારું પ્રતિબિંબ ક્યાં કદી ય મને અડવાનું છે?



તને દિલ સોંપવાનું એક ભલું કામ કર્યું છે…

એમની આંખોમાં લખ્યો’તો પ્યારનો પયગામ;

હતો અંગત તો ય એ વાંચી ગઈ સખી તમામ.



સીધા સાદા સનમ મારા, ને સીધી સાદી વાત;

દોસ્ત મારા એમની સાદગીમાં છે ભારે દમામ.



ક્યાં જાઉં એમને છોડીને હું હવે આ દુનિયામાં?

મારી જિંદગીની છે એમના હાથોમાં જ લગામ.



બહુ સાચવી તો ય ન સાચવી શક્યો હું ખુદને;

ઝુકાવી નજર કરી ગયા એ તો મારી કત્લેઆમ.



જિંદગીની સફરમાં હતો મુસાફર…

- બાળકને નાનપણથી જ શીખવવામાં આવે છે કે 'જેવાં હોઇએ તેવાં નહીં દેખાવાનું.’ પોતાની નહીં, બીજાની ઇચ્છાનુસાર જીવવું

- આજે લોકો વાતવાતમાં બેઇમાની, અપ્રામાણિકતા આચરતા અને બીજા સાથે ગમે એ રીતે વર્તે છે, ત્યારે સરળતાથી, સહજતાથી વર્તતાં સફળ માણસોને મળીએ તો ખ્યાલ આવે કે તેઓ આટલા સફળ કેમ છે?



થો ડા વખત પહેલાં વિદાય લઇ રહેલા મેયરને ત્યાં નાનકડી પાર્ટી હતી. સાહિ‌ત્યકારો એકઠા થયા હતા. સૌએ પોતાનો પરિચય આપવાનો હતો. રઘુવીર ચૌધરીએ પોતાના પરિચયમાં એક જ…

एक पंडित जी कई वर्षों तक काशी में शास्त्रों का अध्ययन करने के बाद अपने गांव लौटे। गांव के एक किसान ने उनसे पूछा, पंडित जी आप हमें यह बताइए कि पाप का गुरु कौन है? प्रश्न सुन कर पंडित जी चकरा गए, क्योंकि भौतिक व आध्यात्मिक गुरु तो होते हैं, लेकिन पाप का भी गुरु होता है, यह उनकी समझ और अध्ययन के बाहर था। पंडित जी को लगा कि उनका अध्ययन अभी अधूरा है, इसलिए वे फिर काशी लौटे। फिर अनेक गुरुओं से मिले। मगर उन्हें किसान के सवाल का जवाब

नहीं मिला। अचानक एक दिन उनकी मुलाकात एक…

कुछ तो बोल...



ऐसा क्याँ है तुजमें?

जो सारे कुंवारे, बूढ़े-बुजुर्ग,

तेरे दीवाने है !!



ऐसा क्याँ है तुजमें?

तेरा दामन जो पकडे...

वो कभी छोड़ नहीं सकते है !!



ऐसा क्याँ है तुजमें?

के शादीशुदा तेरे दरवाजे पे आके...

अपने साथीका दामन छोड़ देता है,

या खुद ये दुनिया छोड़ देता है,

और अगर बचभी गयें...

तो बोलना छोड़ देता है!!



ऐसा क्याँ है तुजमें ?

एय…

તું ભીંજવી નાખે પ્રેમવર્ષામાં; હું ઝાંકળબિંદુ જોઈ હરખાયા કરું,

તું ઉંબરે લઇ આવે સ્નેહનો સાગર; હું વહાલના એક બુંદની ઝંખના કરું...

તું મરજીવો થઇ લાવે મોતી; હું છીપલાંમાં ભાત નવી કંડાર્યા કરું,

તું આપી દે આશાઓનો સુરજ, હું શક્યતાના સુરજમુખી ચૂમ્યા કરું...

તું ચાંદ થઇને આવે અટારીએ, હું ઝરુખે ચાંદનીમાં નાહ્યા કરું, 

તું સામે આવે હકીકત બનીને; નિંદ્રાધીન, હું સ્વપ્નમાં તને દેખ્યા કરું...

તું આકાશ બની ને વિસ્તરે અફાટ; હું લજામણી થઇ સંકોચાયા કરું,

તું…

લખ્યું   જે  કાગળમાં  એ  લોક  સૌ વાંચે…..રમેશ પટેલ(આકાશદીપ)

લખ્યું   જે  કાગળમાં  એ  લોક  સૌ વાંચે

મેં  તો વાંચ્યા   છે  તમને   એમને  એમ…