સમય છે કે આ વહેતું પાણી   હાથમાં ,

છોડતું જાય છે ઉઝરડા ખાલી  હાથમાં.

રાતનાં નીરવ સન્નાટા ધ્રુજાવે  પવનને,

બસ રહી જાશે શબ્દો આ ખાલી વાતમાં.

એક મોસમમાં મહોરી ઉઠ્યું 'તું   સ્વપ્ન,

એ થયું છે પાનખર અહી ઝૂરતી રાતમાં .

સાવ ખોવાઈ ન જવાય કદી   જગતમાં,

સૌં ધરાવે છે એક ઓળખ અહીં જાતમાં.

એક તારો પ્રેમજ બન્યો છે સહારો…

એક એક શ્વાસે 
આપું છું મૃત્યુને 
હાથતાળી,
એ જીંદગી, તારી
સાથે રમત નીરાળી.

એક નવો સત્યાગ્રહ 

વિકાસ પામી રહેલ ગામ માનપુરાની સ્કુલનાં આચાર્યા રાજલતાબેન નો રોજનો નિયમ તે લાઈબ્રેરી પર થતા જાય,વાંચવાનો ખુબ શોખ .શહેર થી પરણીને અહી આવ્યા ત્યારે તો ગામમાં બહુ થોડી મહિલાઓ શિક્ષિત .પણ જીદ કરીને શાળાનાં શિક્ષકની નોકરી એ જોડાયા અને ત્રણેક વર્ષથી આચાર્યા તરીકે .બધાંના વિરોધ છતાં સાસુજી અને પતિનો ખુબ સપોર્ટ .",હાય.... હાય આવા મોટા ઘર ની વહુ નોકરી કરે ".થોડો સમય ગામલોક માં ગણગણાટ ચાલ્યો. 

ગામની લાઈબ્રેરી ને પણ કમ્પ્યુટરથી સજ્જ કરી…

સૂફી કવિએ બહુ વેધક વાત લખીછે કે " હું સાત વર્ષનો હતો ત્યારે બોલતા શીખી ગયો હતો ફટાફટ બોલવા લાગ્યો હતો પણ મૂંગા કેમ રહેવું એ શીખતા મને સાંઠ વર્ષ લાગી ગયા " મૌન રહેતા શીખવું બહુ અઘરું છે કવિતા એ શાશ્વત મૌનનો અનુવાદ છે .કવિઓ વધુ પડતા બોલકણા હોય .પોતાની કવિતાઓ વિષે બહુ બોલબોલ કરતા હોય એવા કવિઓને ઉમાશંકર જોશી તરત કહેતા : " કવિ…

એ નદી કીનારે લખ્યું હતું , નદી નો પટ ઊંડો હોવા નાહવા પડવું નહી , ડુબી જવાની શક્યતા હોય છે. પણ કોણ સાંભળે છે. નાહવું છે એટલે નાહવું છે, મન તો માની જાય , પણ દિલ ને કોણ સમજાવે.
ચંદ્ર ગ્રહણ  ના જોવાય તો પણ જોયા વગર નથી ચાલતું , પછી એની અસર કોણ જોવે છે.

 વિનયભાઈ સાંજ પડ્યે બારીમાં બેસીને રોજ સામેના બાગમાં રમતા બાળકોને જોયા કરતા .દીકરો અને દીકરી બંને વિદેશમાં સ્થાયી થયા હતા . પત્નીનાં અવસાન પછી બીઝનેસમાં મન પરોવી રાખ્યું હતું અને દીકરાનાં દીકરાને ઇન્ડિયા ભણવાં માટે ઘરે લઇ આવ્યા હતાં .૧૫ વરસનો નિર્વાક દાદાનો લાડકો અને વિનયભાઈ તો કહે ,"ઘરે પણ હેલ્પીંગ સ્ટાફ હોવા છતાં મારો નિર્વાક દાદાની દવા ને યોગાનો ટાઈમ બધું જ જાળવે . દાદા, સાથે બેડમિન્ટન રમવા ક્લબમાં પણ લઇ જાય."અભ્યાસમાં તેજસ્વી નિર્વાક કમ્પ્યુટર પર નવું…

શ્વસતો  સંબંધો , જૂનો  માણસ છું. 

ભૂલ તારી  હું  સહેતો  હોઉં    સદા,

શું કરું ,કે  લાગણી નો  માણસ  છું.

રાત દિવસની  અવિરત    દોડવચ્ચે,…

વિંદા કરંદીકર મરાઠી ભાષાના મોટા ગજાના સર્જક હતા. કવિનું અવસાન થયું ત્યારે રાજ્ય સરકારે ૨૧ તોપોની સલામી આપીને કવિને વિદાય આપી હતી. વિંદાને જ્ઞાનપીઠ એવોર્ડ પણ અર્પણ કરવામાં આવ્યો હતો. કવિની અંતિમ ઇચ્છા એ હતી કે ‘મારા મૃતદેહને સ્મશાનમાં બાળવા નહીં લઇ જતા, પરંતુ હોસ્પિટલમાં તબીબીશાસ્ત્રનો અભ્યાસ કરતા દેહ-અભ્યાસીઓને અર્પણ કરજો.’ વિંદા કરંદીકરે…

Some decision which I made was wrong; some of things which I have done were off target which sometimes made my life miserable. But to be honest those mistakes made my life more alive; I have learnt so many things from it. At some point mistakes made my life so easy to understand. I never regret my decisions. Sometimes that creates mess in my life; Sometimes it makes me puke in my mouth but I never tried to change it…

એક દિવસ ઘરમાં બાળક જીદે ચડ્યું . વેન લીધું કે મારે જંગલમાં જવું છે .ઘરના વડીલો સમજાવવા લાગ્યા કે " બેટા , જંગલમાં નો જવાય . તું હજી નાનો છે .ત્યાં વાઘ દીપડા હોય .પણ બાળક જીદ છોડે જ નહિ ..બસ એક જ વેન લીધું કે મારે જંગલમાં જાવું છે .રામ લક્ષ્મણ અને સીતા જંગલમાં ગયા હતા તો પછી હું કેમ જંગલમાં નાં જાઉં? બસ ,મારે જંગલમાં…

अगर मुझसे पूछें कोई तू कैसी हैं

मैं बस इतना कहूँगा की तू माँ जैसी हैं

ज़िन्दगी में यूँ तो काफी लोग आते और जाते हैं

कुछ दिलो को तो कुछ दिमाग को भातें हैं

कुछ ज़िन्दगी भर साथ देते हैं

तो कुछ बिच राह में छोड़ चले जाते हैं

कुछ को हम तो कुछ हमे अपना बनाते हैं

भागती दौड़ती इस ज़िन्दगी में ये रिश्ते ही हमे हसाते हैं

और कभी कभी बड़ा रुलाते हैं

कभी नफरत करते हैं

और कभी ढ़ेर सारा प्यार बरसातें हैं

गलतियां करने पर टोकते हैं कभी

फिर उन्हें ठीक करने की…

“Aap Kamai ho yaa baap kamai..?” one of the two of those lawari type boys asked me.  I was travelling from Rajkot to Jamnagar in some maruti Eeco, a common method of transportation between the two cities.

When I just got down from the rickshaw, and handed him a 10-rupee note, getting down at what localites call- madhapar chowk. However I can’t forget to mention that I was a localite once, a Rajkotian, all this Once Upon a Time… As I just stepped down and took the first…

रोती थी जब कभी आँखे मेरी

तब तेरी नींद उड़ जाया करती थी

हँसता देख कर मुझे तू भी तो मुस्कुराया करती थी

उँगलियाँ थाम कर तुम मेरी

चलना मुझे सिखाया करती थी

क्या भला हैं क्या बुरा तुम मुझे समझाया करती थी

बचपन में मैं जब मस्ती में खो जाया करता था

थक कर मैं माँ तेरे आँचल में सो जाया करता था

मीठी मीठी तुम जब मुझे लोरियाँ सुनाया करती थी

प्यार से मेरी पीठ को थपथपाया करती थी

गलतियां करने पर मुझे डाँट लगाया करती थी

कुछ…