દરેક વ્યકિત એ શીખવા જેવી વાનગી................... સૌ પ્રથમ 1 કિલો પ્રેમ લઈ એમાં 200 ગ્રામ સ્મિત ઉમેરો.આથો ચડી રહે પછી તેમાં ચાર ચમચી વિશ્વાસ અને 30 ગ્રામ જેટલી સહાનુભુતિ તથા 1/2 લિટર સચ્ચાઈ ઉમેરો. જે મિશ્રણ તૈયાર થાય તેને બરાબર ઘુંટી ને ઘટ્ટ થવા દો. પછી તેમાં તેટલા જ વજન નો આંનદ રેડી ને ઠીક ઠીક સમય સુધી વૈરાગ્યના ફ્રીજમાં મુકી રાખો.થોડાક કલાક પછી યોગ્ય કદનાં ચક્તાં પાડીને શત્રુઓ તથા મિત્રો માં વહેંચવા માંડો.આવી સ્વાદિષ્ટ વાનગી નું નામ જીવન છે.

જોવા જે મળે કાયમ શમશેરની સંગત માં ,

ક્યારેક તો તેઓ પણ ગભરાય છે દંડક માં .

આરંભ છે સારો પણ આગળ વધીને જો ,

જ્યાં રંગ ખરો માણસ નો આવે છે રંગત માં .

ના નાખ વધારે ઉલઝનમાં તે બિચારાને ,

જે જાતને ખુદની કાયમ રાખે છે ઝંઝટ માં .

કાં તો એ પડ્યા મોડા ,કાં  તો એ હશે ઘરનાં ,

આથીજ તો બેઠા છે ,આખરની એ પંગત માં .

ક્યારેય વધી આગળ હુમલો કરે છે ક્યાં ?

શોધે છે તો પણ શાથી સહુ દોષ આ કંટક માં ?

જાહેર કરી એ…

ધડકવા કરતા બીજા ક્યાં કામ છે ??

તેમ છતાં આ દિલ કેટલું બદનામ છે.....

પહુચાડે છે ફક્ત લોહી તે બધા અંગો માં,

છતાંય ખામી તેની , લાગણીઓમાં કેમ વર્તાય છે......…

માત્ર ગઝલ માંથી તું જ નીકળે તેવું તો નથી,

માત્ર દિલ માંથી તું જ  નીકળે તેવું તો નથી,

સંબંધોમાં ભાગદોડ અમારે પણ છે,

દર વખતે તું જ વ્યસ્ત નીકળે તેવું તો નથી....

વાટ જુએ તું પણ કોઈ વખત અમારી,

બાગ માં ફક્ત હું જ એકલો મહાલું તેવું તો નથી...

પત્રો તો અમે પણ કંઇક લખ્યા છે તમને,

પણ સરનામાં હંમેશા તમારા જ ખોટા નીકળે તેવું તો નથી...

ઋતુચક્ર ના તો તમે બહાના જ ના કરશો,

આ વરસાદ,ઠંડી કે ગરમી તમને જ નડે તેવું…

જેટલું સુખ
તેનાથી બમણી છે
ભવની ભૂખ

હોસ્પિટલનું
અત્તર અટલે આ
ફિનાઈલ છે

આ માતૃભાષા
એ તો છે સંસ્કૃતિનાં
પ્રાણ સમાન

બગાસું એ તો
ઊંઘના આગમન
નુ એંધાણ છે

રાખડી એ તો
છે, ભાઈ બહેનનુ
પ્રેમ પ્રતિક.

આ સંસ્કૃતિનું
રક્ષણ કરે એવા
સંત શોધુ છું

પારકા પાસે
ભાગીયે તો પોતાનુ
છુટી જાય છે

-કપિલ દવે

કોણ ભલાને પૂછે છે ? અહીં કોણ બૂરાને પૂછે છે ? મતલબથી બધાને નિસ્બત છે, અહીં કોણ ખરાને પૂછે છે ? અત્તરને નીચોવી કોણ પછી ફૂલોની દશાને પૂછે છે ? સંજોગ ઝુકાવે છે નહીંતર અહીં કોણ ખુદાને પૂછે છે ? – કૈલાસ પંડિત

या पंडित जपता माला,

ન આવે હૈયે લાગણીના શબ્દો ,

હોળી અને રંગ વિશે અઢળક ગીતો છે, પણ મારે આજે લોકગીતોની વાત કરવી છે. લોકગીતોને પણ પોતાનો રંગ હોય છે. વિવિધ લોકબોલીનાં લોકગીતો સાંભળીએ છીએ ત્યારે બ્લેક એન્ડ વ્હાઈટ જિંદગી ટેક્નિકલર થઈ જાય છે. કુમાઉ લોકગીત હમણાં વાંચ્યું. એ લોકગીતનો રંગ મને સ્પર્શી ગયો:



‘જોગી આયો શહર મેં બ્યોપારી

અહા, ઈસ બ્યોપારી કો ભૂખ બહોત હૈ

પુરિયા પકૈ દે નથવાલી.

જોગી આયો શહર મેં બ્યોપારી

અહા, ઈસ બ્યોપારી કી પ્યાસ બહોત…

આતો લાગણી ભર્યા સંબંધો ની તરસ છે,કેતુલ

બાકી જીવન જીવવા મા હવે ક્યાં કોઈ રસ છે?

રજકણ છું રજકણમાં અટકળે ભળું છું
સમય સર્પ થૈ ભરખે વાતુ ને ચળુ છુ---રેખા શુક્લ

લાઈટ ના ગોળે બાઝી ગયેલી પોચી ફરફર રૂંવાટી

ચાંદીના વરખની દવા રમવા દડદડ હસતી ફરતી---રેખા શુક્લ

ડુસકા અંધરોધબ....

વ્રુક્ષ ના પ્રતિબિંબ ઉભા બરફના ચોસલે
અશ્રુ બેઠા ટપકાં થૈં ઝાંકળ વાદળના ઘોંસલે
ને આ ધુમ્મસ ચુંબન ગાઢું ગાઢું ધરણીએ....
--રેખા શુક્લ

 

રેહમત અટારીએ વાટુ જો'તી ચપટી ખોજ

માલિક ભવને ચપટી ચપટી મોજે ખોજ

ગિરતી વિજળી લકીરે મળતી આશિષ રોજ

હોય દિલે કશ્મકશ ભળતી આશિષ ખોજ

શબ્દ-કુંડળીએ ભાગ્ય-ભસ્મ બળતી રોજ

આ સિંદરી ના વળ....તણ તણ છુટે

એક એક વળ ને અડી લાગણીયું લુંટે

મહેક સિંદરી એ વળી છેલ્લો વળ તુટે

તિતલી બેઠી ચિંગરીયાની ટેકરીએ

લઈ લાગણીભીનાં હૈયા...

શબ્દો ને કહે…

નર બન્યો હશે આ વાનર થકી જરૂર ,
કારણ ગુલાંટ મારતો એ વાનરો થી તેજ!!

ફક્ત એટલીજ  વાત થી પુરવાર એ ના થાય,
કારણ બદલતો રંગ એ કાચીંડા થી એ તેજ !

સર્પ જેવા સર્પ થી એ  દંસ એનો તેજ ,
ને કરડવા જો નીકળે તો કુતરા થી એ બેજ !!

ઘુવડ ની જેમ રાત આખી જાગતો ફરે ,
ને ભેંસ ની અદાથી બધું ચાવતો ફરે !!

'હ્રદય' વિચારે એજ હવે જાનવર કયું ?
આ માનવી ના મૂળ નું કારણ બની ગયું !!??

હાર્દિક વોરા - 'હ્રદય'

દીકરો છે મારો ફેશનેબલ ,

પછી ભલેને બાપા છે એના પેન્શનેબળ,

માંગે તે તો મોબાઈલ ને બાઈક,

પછી ભલે ને ના લાવતો રળીને કંઈક,

ફેરવે છે છોકરીઓ ને તેની બાઈક ની પાછળ,

પછી ભલે ને આવી જાય પોતાના જ બાપા બાઈક ની આગળ,

કરે છે અનેક કોલ ને મિસકોલ,

પછી ભલે ને મારી જાય કોઈ મિસ એને ધોલ,મિત્રો આગળ મારે એ મોટી મોટી વાતો ના તડકા,

પછી ભલે ને થઇ જાય એની ઝીંદગી માં…

ક્યારેક ઝિંદગી એવી મળે
કેતુલ નિજને મળતા મળે

હું આગ બનીને રાખ થાઉ
પણ જીવન તારૂં ઝળહળે

છે પ્રેમ સાચો એજ કાવ્યા
જે મૌનની ભાષા કળે

મુખ પર સ્મિત બની રેલાતુ
શબ્દો કદી ના નિકળે

જો પ્રેમ ન પામી શકુ હું
જીવન પર પાણી વળે

છે ઇચ્છા કેતુલ એટલી
મર્યા પછી પણ તું મળે..

ઉ હવ બે વેંત અધ્ધર હેંડતી હોત,
જે બોલું એ અઈ જો હાચુ પડતું હોત!

લાલચીઓ લકવા લઇન્ બેઠા હોત,
ને કપટીઓ વ્હીલચેરે લટક્યાં હોત,

ખોરી દોનત વારાઓન શિંગડા હોત,
ને નોમુ આ ભવનું અઈનું અઈ હોત,

ઘેર ઘેર જો કે ભલમોણહઈ હોત...
તો તાર મંદિરો આખા ગોમમોં ના હોત,

ઉ બોલું એ હાચુ પડતું હોત તો તારુ...
એકચક્રી રાજ આજ ડામડોલ હોત!! :D

~ધૃતિ...