હું તો ખેલ જગતના ખેલું...



કોઈ કહે કુંડાળે આવ્યો, કોઈ કહે મેલું.

ઘડીકમાં સાજોનરવો ,ઘડીકમાં ઘેલું,

હું તો જગતના ખેલું ...



ખુબ ધુણાવ્ય ભુવા ભરાડા, દોરા ધાગા જંતર મંતર .

સહુ સંભળાવે ખોટી કહાની , ના જાણી શક્યા મુજ અંતર .

દરદ આ મારું દિવસે દિવસે વધતું જાય રહેલું....

હું તો ખેલ જગતના ખેલું...



કોઈએ…

અઘરું અઘરું કઈ હવે લખવું નથી,

તને બધું સમજાય તેવું લખવું છે.

લો બધા હથિયાર હવે હેઠા મુકું છું.

તને તરત કઈ થાય તેવું લખવું છે.

@ કેતન મોટલા "રઘુવંશી"

મારું આખરી વંદન તો તેમને જેમણે મારી અધૂરપો જાણ્યા
છતાં મને પ્રેમનો અભિષેક આપ્યો છે....

કોઈની બુદ્ધિના પાંજરામાં લાગણીનું પંખી થઇ ટહુક્યા કરવાનું મને મંજુર નથી........પન્ના નાયક.

તમે પ્રમાણિકપણે વર્તશો ,
નિખાલસતાથી વાત કરશો તો
તમે વિવાદમાં સપડાવાના અને
તમારી ટીકા પણ થવાની તેમ છતાં
પ્રમાણિકતા છોડશો નહિ નિખાલશ રહેજો....

તમે આજે જે કઈ સારું કરશો, ભલાઈનું કામ કરશો તે કાલે ભુલાઈ જશે
તેમ છતાં સારું કરતા રહેવાનું , ભલાઈ કરતા રહેવાનું ચાલુ રાખો...

જો તમે તમારા કાર્યમાં સફળ થશો તો તમને ખોટા મિત્રો ને સાચા દુશ્મનો
આવી મળશે તેમ છતાં તેમની અસરમાં ન આવતા સફળતા માટે કામ
કરતા રહેશો...

તમે કઈ સારું કરશો તો લોકો કહેશે કે આમ કરવા પાછળ
અંદરખાનેથી તમારો હેતુ સ્વાર્થી છે તેમ છતાં સારું કરવાનું ,
ભલાઈ ને માર્ગે ચાલવાનું ચાલુ રાખો...

અને ખરેખર થયું એવું જ. ડિસેમ્બર મહિનો શેરબજાર માટે ગોઝારો સાબિત થયો. તેજીમાં બાવીસ હજારે પહોંચેલો સેન્સેક્સ વીસ-પંદર-બાર-દસ કરતો સાડા સાત હજારે પહોંચી ગયો. મોટા મોટા શેરદલાલો અને રોકાણકારોના હાથ દાઝ્યા, તો પછી નીરવ કેમ બાકી રહે?નીરવ સવારે મમ્મીને પગે લાગીને લાગણીવશ ભેટી પડ્યો. એની આંખમાંથી આંસુના ટીપાં રોકી ન શક્યો, પણ ઝડપથી સ્વસ્થ થઇ જાતને સંભાળી લીધી. ‘મમ્મી, આજે મારા ફ્રેન્ડ અજયનો બર્થડે હોવાથી તેની પાર્ટીની બધી તૈયારી મારે કરવાની છે.

‘નીરવ, શી વાત છે? આજે તમે કંઇ ચિંતામાં લાગો છો?…

ઉચ્ચ વિચારો ધરાવનાર મોટામાં મોટા માણસને પણ એક સંકુચિત વિચાર ધરાવનાર તોડી પાડે
એવું બની શકે તેમ છતાં ઉચ્ચ વિચારોને વળગી રહેજો, દ્રષ્ટિ વિશાળ રાખશો...

તમારી પાસે જે શ્રેષ્ઠ છે તે દુનિયાને આપો. બદલામાં તમને કદાચ લાતો મળશે તેમ
છતાં દુનિયાને તમારી પાસે જે શ્રેષ્ઠ છે તે આપી છૂટો....

લોકોને ખરેખર મદદ જોઈતી હોય છે. તમે તેમને મદદ કરો ને તેઓ તમારો પાડ માનવાને બદલે તમારા પર હુમલો કરે એવું પણ બને . તેમ છતાં લોકોને મદદ કરવામાં પાછા પડશો નહિ...

જે ઇમારત ઉભી કરતા તમને વરસો ગયા હોય તે રાતોરાત ધરાશાયી થઇ જાય
એવું બને તેમ છતાં ઇમારત ખડી કરવાનું ચાલુ રાખશો....

ગરીબ અને કમનસીબ તરફ બધા દયાભાવ રાખે એ ખરું, પરંતુ આવા માણસોય
તવંગર અને નસીબદારને જ અનુસરે છે, તેમ છતાં ગરીબ અને કમનસીબ માટે
લડવાનું ચાલુ રાખો....

બધા માણસો વિચારપૂર્વક જ વર્તે છે એવું નથી.
તેઓ જે કઈ કરે છે તે યોગ્ય જ હોય છે એવું પણ નથી.
મોટા ભાગના માણસો માત્ર પોતાનો જ વિચાર કરીને ચાલતા ને
વર્તતા હોય છે તેમ છતાં તેમની તરફ સદભાવ રાખો,
તેમની સાથે પ્રેમથી વ્યહાર કરો. (ગમતાનો કરીએ ગુલાલ vol no 8.)

કરજદાર છીએ !

ન બોલે તેને બોલાવજો , જે ન આવે તેને ઘેર જજો , જે રિસાય તેને રીજાવજો ,

ને બધું તેમના ભલા સારું નહિ , પણ તમારા ભલા સારું કરજો !

જગત લેણદાર છે , આપણે તેના કરજદાર છીએ !

==== મોહનદાસ ક. ગાંધી ..=====

સજાવી રાખી છે અમે મૃત્યુની ફ્રેમ ને ....,

પડ્યા હતા ક્યારેક , મેઘધનુષી રંગો ના પડછાયાઓ જીવનમાં ....,

હવે તો બસ , એક કાળો જ રંગ છે એકલતાનો...,

આમેય મૃત્યુનો રંગ કાળો જ છે ને !

હાશ, ક્યાંક તો મેચિંગ થયું ...

કેતન મોટલા "રઘુવંશી"

" એ જ સમજાતું નથી ...."



કોણ ડાહ્યો કોણ ઘેલો એ જ સમજાતું નથી .

કોણ ગુરુ કોણ ચેલો એ જ સમજાતું નથી .



આંખના પલકારમાં લાખને લૂટાવતો ,

રાખમાં ક્યારે ભળેલો એ જ સમજાતું નથી .





સત્ય કેવળ સત્ય છે એ વાતને જાણી છતાં ,

જૂઠને સોળે ચડેલો એ જ સમજાતું નથી .



શબ્દમાં તું મોન માં તું ધરા તું વ્યોમમાં ,

સર્વ માંહે ક્યાં રહેલો એ જ સમજાતું નથી .



આંખ દેખે કાન સુને પણ હૃદય તો બંધ છે,

"રઘુવંશી" જીવતો કે મરેલો એ જ સમજાતું નથી .



કેતન મોટલા…

દિવસે દિવસે થોડો થોડો મરી રહ્યો છું,

હું મારા પડછાયાઓ થી ડરી રહ્યો છું.



ઇરછાઓ ને સપનાઓ ની યાદી ઘણેરી,

લોન ની માફક હપ્તે હપ્તે ભરી રહ્યો છું.



મંદિર મસ્જીદ ફરી ફરીને ચરણો થાક્યા ,

હું મારી માંહે ને માંહે ફરી રહ્યો છૂ.



ભીતરનો ખાલીપો ક્યાં જઈ પુરવો બંધુ ,

અંતરના અંતરને પૂરો કરી રહ્યો છું.



દેવ…

હું રે ગરીબ ...હું રે ગરીબ ,

આ આલમમાં ખુબ જ ઘૂમ્યો ,

જીવન સામે ખુબ જજુમ્યો ,

કથની મારી અજીબ .........૦ હું રે ગરીબ ...હું રે ગરીબ ,



ઘરમાં ખાવા ધાન નથી ,

પીવાને પયપાન નથી ,

ભાંગ્યા તૂટ્યા ઠીબ .........૦ હું રે ગરીબ ...હું રે ગરીબ ,



અંતરમાં ઉછળે અભરખા ,

પગમાં ના પૂર્યા પગરખા ,

ના ચાલી…