ચિંતનની પળે: કૃષ્ણકાંત ઉનડકટ 

હોઠ પર આવીને અટકેલી દુઆ છે જિંદગી, કોઈ ના જાણે જગતમાં એ કથા છે જિંદગી, કેટલાં વર્ષો વિત્યાં કૈં ભાળ પણ મળતી નથી, આ જગતની ભીડમાં બસ લાપતા છે જિંદગી.

તેથી જ તો બેઠો છું,

છીછરા તોયે, સાગર સમા

મારાં ખાબોચિયાના કિનારે,

ના હોડી કે હલેસાં,

ના દોડે મારાં…

  " બંધ કર ......"

फ़िर एक बार..........

फ़िर एक बार वो मख़मली बयार से घिर जाऊँ मैं,

एक पल ही न क्यूँ, भूल अगर पाउँ की कहाँ हूँ मैं|

फ़िर एक बार, चहेरे पे गिरी उन जुल्फों को छु लूं,…

ગગન ભણી પ્રયાણ થકી,

સમર્પણની પુરબહારી સંગે

પાંખોમાં પવન ભર્યો જોઈ ,

આભ પણ ઝૂક્યું ધરા ભણી;

ન વાયરો, કે ન વાદળાં…

હે જીવ !

તું ઘણા ઘણા દિવસથી

ઉઘાડે પગે રસ્તા પર ચાલ્યો નથી .

તું કેટલાય દિવસથી

રડી શક્યો નથી -

તારી આંખ નું પાણી

નર્યું જામેલું મોતી થઇ ગયું છે .

પ્રેમ ---

તું એકવાર આક્રંદ ને જોર થી વહેવા દે .

ફક્ત આંખ ના પાણી માં જ નહિ

પ્રત્યેક રોમકૂપ માં…

ઋતુરાજ,વસંતની વધામણી સાથે........

ફૂલ વીણ સખે ! ફૂલ વીણ સખે !

હજુ તો ફુંટતું જ પ્રભાત સખે!

અધુંના કલી જે વિકસી રહી છે ,

ઘડી બે ઘડી માં મરતી દીસશે .

સુમહોજ્વલ આ કિરણો રવિ ના ,

પ્રસરે હજુ તો નભ ઘુમ્મટ માં .

ન વિલંબ ઘટે,, કઈ કાળ જતે

રવિ એ પણ અસ્ત થવા ઢળશે .

નમતા શિર સૌ કુસુમો કરશે ,,

પછી ગંધ પરાગ નહિ મળશે,

ફૂલ વીણ સખે ફૂલ વીણ સખે,

હજુ તો ફુંટ તું જ પ્રભાત સખે,

નક્કી ઉત્તમ અગ્રિમ કાલ સખે,

ભર યૌવન આ હજુ રક્ત સખે,

ગતિ કાલ ની ચોક્કસ ન્હોય…

બે પલ્લા :

ફોરો હતો હું ભીતરે, તેથી જ તો,

હળવો રહી બે પગ ઊપર ફરતો હતો;

તે દેહ મારો આમતો ભારે હશે, તેથી જ તો,…

ડાળીએથી હુંકાર ઊતરે પણ ખરો ,

રાગ બિભાસ ટહુકો કરે પણ ખરો ;

આથમ્યું સઘળું અંધકારે જાય શું ?

આદિત્ય નવો અવતરે પણ ખરો ;

આમતો રંગ ચડ્યો જે, પાકો જ છે ,

અહં ઉહરે, તો રંગ ઉતરે પણ ખરો…

પ્રણયની સોંપણી :

----------------------

“તારી જરૂર છે",

હા, “મને તારી જરૂર છે",

એવું કહ્યાનું યાદ છે.

ચાલી રહ્યાં’તા…

बड़ी दूर से आया हूँ मैं, है थकन नहीं फिर भी,
चाहत की न सही, मंजिल मिल गई है फिर भी |

~ जनक म देसाई

सियाही जो फैलती है, यूँ ही तो होती नहीं !
गुज़रे हुए लम्हे, लफ़्ज़ों मे लिपट बह जातें है |

~ जनक म देसाई

The Journey...

I ....

keep traveling,

and yet i stay so still...

That…

इस नदी की धार में ठंडी हवा आती तो है,

नाव जर्जर ही सही, लहरों से टकराती तो है।

एक चिनगारी कही से ढूँढ लाओ दोस्तों,

इस दिए में तेल से भीगी हुई बाती तो है।

एक खंडहर के हृदय-सी, एक जंगली फूल-सी,

आदमी की पीर गूंगी ही सही, गाती तो है।

एक चादर साँझ ने सारे नगर पर डाल दी,

यह अंधेरे की सड़क उस भोर तक जाती तो है।

निर्वचन मैदान में लेटी हुई है जो नदी,

पत्थरों से, ओट में जा-जाके बतियाती तो है।

दुख नहीं कोई कि अब उपलब्धियों के नाम पर,

और कुछ हो या न…

ભીંતો ય સઘળી ભૂલી ગઇ છે મુજને,
ઉદાસી એ ઓઢી છે મધુમાલતી તેથી જ.
જનક મ. દેસાઈ