Made in India
મિશિગન સરોવર નગરી છે.સરવરિયાની પાળે બેઠા બેઠા મને વિખ્યાત શાયર ઝફર ગોરખપુરી યાદ આવી ગયા છે. વર્ષો પહેલા મુંબઈમાં ઝફર સાહેબ સાથે અનેક કલાકો સાથે બેસીને ગઝલગોષ્ઠી કરી હતી એનું સ્મરણ થઇ ગયું ઉર્દુના આ શાયરની જિંદગીનો મોટાભાગનો હિસ્સો સાહિર લુધિયાનવી, કૈફી આઝમી, અલી સરદાર ઝાફરી અને મજરૂહ સુલતાનપુરીની સંગતિમાં પસાર થયો છે તલત મહેમૂદ જેવા ગઝલ ગાયકે તો 1954માં ઝફરની ગઝલોનું એક આલ્બમ પ્રસિદ્ધ કર્યું હતું શાયરી અને ગઝલ વિષે ઝફર સાહેબનું ભાવવિશ્વ સમજવા જેવું છે. ઝફર ગોરખપુરી બહુ જ સ્પષ્ટ ભાષામાં કહે છે : " કવિતા એક એવી ચીજ છે કે એમાં તમે ખોટું બોલી શકતા નથી. આદમી પોલિટીકસમાં જૂઠ્ઠું બોલી શકે છે બિઝનેસમાં ખોટું બોલી શકે છે. વ્યવહારમાં જુઠ્ઠો સાબિત થઇ શકે છે.પણ કવિતામાં જુઠ્ઠું બોલી શકાતું નથી. ગઝલ એક એવો કાવ્યપ્રકાર છે કે એમાં પથ્થર ઉપર ગુલાબ ઉગાડવાની શરત છે.એમાં ફાસફૂસિયાનું કોઈ કામ નથી શાયરીનો નાતો જીવતી જિંદગી સાથે છે. સાચી ગઝલમાં જિંદગીનો શ્વાસ ધબકતો હોય છે. શબ્દોના ફક્ત કે તુકબંધી શાયરી બનતી નથી " ઝફર સાહેબની એક ગઝલની આ પંક્તિઓ કેવી ધારદાર છે તે ફિલ કરો. શાયર લખે છે : " વો તુમ્હારા લમ્સ જો પતા હૈ ઉંચી ડાલીકા, હાથ પહોંચે તક તો મોસમ દૂસરા આ જાયે ગા " આ શેરમાં તમે જુઓ કે માનવીની નિયતિ જ એવી છે કે એને જયારે કૈક હાથવગું થાય છે ત્યારે જ વિસ્મયની ઋતુ બદલાઈ જાય છે. ઝફર સાહેબનો એક બીજો શેર તમે ફિલ કરો : "કૌન યાદ આયા કિ મહકારે કહા સે આયી ?
દશ્તમેં ખુશ્બુ કી બોછારે કહા સે આ ગઈ ?કૈસી શબ હૈ, એક એક કરવટમૈ કટ જતા હૈ જિસ્મ " ઝફર સાહેબના આ શેરમાં એનો અંદાઝે-બયા પરમ આસ્વાદ્ય છે અહીં પ્રણયની વાત છે. કોઈક યાદ આવી ગયું છે ચારે તરફ ખુશ્બુ ફેલાઈ ગઈ છે.દરેક ક્ષણ મહેક મહેક થઇ ગઈ છે એ પછી શાયર કહે છે આ શબ ( એટલે કે રાત ) કેવી બની ગઈ છે કે એક એક પડખું ફરતા જ શરીર કપાઈ જાય છે. મારી પથારીમાં તલવારો ક્યાંથી આવી ગઈ ? પથારીમાં તલવારો આવી જવાની કલ્પના સાવ નવી છે ઝફર સાહેબના ભાવવિશ્વમાં અનુભૂતિની સચ્ચાઈ છે પોતીકી અભિવ્યક્તિ છે અને દર્દનો અહેસાસ છે. એક અતૃપ્ત પ્યાસ છે એક શેરમાં ઝફર સાહેબ લખે છે : " જો પ્યાસે હો તો અપને સાથ રખો એક બાદલ ભી, યહ દુનિયા હૈ, વિરાસત મેં કોઈ કૂવા નહિ દેતા "અર્થાંત તમે જો તરસ્યા હો તો તમારી સાથે તમારું પોત્તાનું જ એક વાદળું રાખો અહીં વારસામાં તમ
ને કોઈ કૂવો નહી નહિ આપે આ શાયરને જિંદગી એક વિધવા દુલ્હન જેવી લાગે છે જિંદગી ભીના લાકડા જેવી લાગે છે આ બધામાં સહુએ એકપણ લબ્ઝ બોલ્યા વિના સળગવાનું છે.ઝફર ગોરખપુરીની ગઝલો વાંચ્યા પછી એવું ફિલ થાય છે કે આ શાયરે જિંદગીની ખરબચડી જમીન ઉપર ઊભા રહીને ઈન્સાનિયત રાગ છેડ્યો છે.ઝફર સાહેબ એના એક બીજા શેરમાં કહે છે : "મૈ ઐસા ખૂબસૂરત રંગ હૂં , દિવારકા અપની, અગર નિકલા તો ઘરવાલો કી નાદાની સે નિકલુંગા " આ શેરમાં શાયરના મિજાજનો રંગ દેખાય છે. હું મારા ઘરની દિવાલોનો ખૂબસુરત રંગ છું, જો ઊડી જઈશ તો મારા ઘરવાળાની નાદાનીને કારણે ઊડી જઈશ " ઈરાદા હો અટલ તો મોજ્ઝા ઐસા ભી હોતા હૈ, દિયે કો ઝિંદા રખતી હૈ,હવા, ઐસા ભી હોતા હૈ "ઝફર સાહેબે કેટલા બધા લાઘવથી જિંદગીનો અનુવાદ કર્યો છે આખો પરિવાર એક જ ઘરમાં રહેતો હોય ચાત કોઈ મળી શકતા નાં હોય વાતચીત પણ થતી નાં હોય એ ઘર વિષે ઝફર સાહેબ લખે છે :'" સાથ હૈ મિલના અગર ચાહું તો મિલતા ભી નહી, એક ઘરમે ઇતની દિવારે કહશે આ ગઈ ?શાયર ઝફર ગોરખપુરીનું આ ભાવવિશ્વ છે
Posted by Hemshila maheshwari on March 10, 2024 at 5:19pm 0 Comments 0 Likes
Posted by Hemshila maheshwari on March 10, 2024 at 5:18pm 0 Comments 0 Likes
Posted by Hemshila maheshwari on September 12, 2023 at 10:31am 0 Comments 1 Like
Posted by Pooja Yadav shawak on July 31, 2021 at 10:01am 0 Comments 1 Like
Posted by Jasmine Singh on July 15, 2021 at 6:25pm 0 Comments 1 Like
Posted by Pooja Yadav shawak on July 6, 2021 at 12:15pm 1 Comment 2 Likes
Posted by Pooja Yadav shawak on June 25, 2021 at 10:04pm 0 Comments 3 Likes
Posted by Pooja Yadav shawak on March 24, 2021 at 1:54pm 1 Comment 1 Like
वो जो हँसते हुए दिखते है न लोग
अक्सर वो कुछ तन्हा से होते है
पराये अहसासों को लफ़्ज देतें है
खुद के दर्द पर खामोश रहते है
जो पोछतें दूसरे के आँसू अक्सर
खुद अँधेरे में तकिये को भिगोते है
वो जो हँसते हुए दिखते है लोग
अक्सर वो कुछ तन्हा से होते है
© 2024 Created by Facestorys.com Admin. Powered by
Badges | Report an Issue | Privacy Policy | Terms of Service
You need to be a member of Facestorys.com to add comments!
Join Facestorys.com