ગુજરાતની નિશાળોમાં ચાલતા પાઠ્યપુસ્તકો વિષે આપણે બહુ વિચારતા નથી .કવિઓ માટે કદાચ પોતાની કવિતા પાઠ્યપુસ્તકમાં આવે એ બહુ પ્રતિષ્ઠાનો અવસર ગણાતો હશે મરાઠી ભાષાના વિખ્યાત વ્યંગકાર પુ .લ . દેશપાંડે સરકારી પાઠ્યપુસ્તકોની મશ્કરી કરતા કહેતા હતા " જે પાઠ્યપુસ્તકમાં સંત જ્ઞાનેશ્વરની કિમત દોઢ માર્કની હોય ત્યાં મારો ક્યાં ગજ વાગે ?" એની વે ,આપણા ગુજરાતના એક પાઠયપુસ્તકમાં હરિહર ભટ્ટની એક બહુ જાણીતી કવિતા છે ." એક જ દે ચિનગારી " . કવિતા બહુ સારી છે પણ નવી પેઢીના વિદ્યાર્થીઓ આ કવિતાનું પોતાની દ્રષ્ટીએ મૂલ્યાંકન કરતા કહે છે : " કવિ લખેછે કે " ચાંદો સળગ્યો , સૂરજ સળગ્યો , સળગી આભઅટારી " સાહેબ, ચાંદો નથી સળગ્યો . ચાંદો જો સળગતો હોત તો નીલ આર્મસ્ટ્રોંગ સલામત પાછા કેમ આવ્યા ? બીજું સાહેબ, આ કવિતામાં કવિ ફરિયાદ કરેછે કે " નાં સળગી એક સગડી મારી .વાત વિપતની ભરી "સર , સગડી એટલે શું ?અમે " સગડી" જોઈ જ નથી . કવિ પાસે માચીસ નથી? " પાઠ્યપુસ્તકની કવિતા સામે નવી પેઢીનો આવો પ્રતિભાવ છે .આપણા કરતા નવીપેઢીના વિદ્યાર્થીઓ ખૂબ હોશિયાર છે એ સત્ય વડીલો સ્વીકારવા તૈયાર થતા નથી એ હકીકત છે .દવાઓની જેમ કેટલીક કવિતાઓને પણ એક્સપાયરી ડેટ આવતી હોય છે .મારે અહીં વિખ્યાત સર્જક ગુલઝારની વાત કરવી છે .ગુલઝારે એની દીકરી માટે પોતે જ એક પાઠ્યપુસ્તક તૈયાર કર્યું હતું . " કિતાબ" નામે એક ફિલ્મ પણ બનાવી હતી એ બહુ જાણીતી વાત છે .હમણાં હું મરાઠીભાષાનું દસમાં ધોરણનું પાઠ્યપુસ્તક વાંચતો હતો એમાં ગુલઝારે " ફેમિલી ટ્રી " શીર્ષક નીચે સુંદર પાઠ લખ્યો છે .મને આશ્ચર્ય એ વાતનું થયું કે મરાઠીઓ પોતાની ભાષા વિષે ખૂબ જ સંવેદનશીલ છે છતાં ગુલઝાર જેવા બીજી ભાષાના સર્જકને પાઠ્યપુસ્તકમાં સ્થાન આપેછે એ મરાઠીઓનું ખુલ્લાપણું દર્શાવે છે .હવે ગુલઝારનાં જ શબ્દોમાં તમે આ " ફેમિલી ટ્રી " પાઠના કેટલાક અંશો એન્જોય કરો ......

" મારા બગીચામાં મેં એક વૃક્ષ વાવ્યું હતું .આ વૃક્ષ મને રાખીએ આપ્યું હતું . એ વૃક્ષની મેં ખૂબ માવજત કરી .રોજ પાણી પાઉં .ખાતર નાખું .પણ વૃક્ષ મોટું થતું જ નહોતું .મને થતું આ વાવેલું વૃક્ષ કેમ ઊગતું નથી ? મારી આ મૂંઝવણ જોઇને રાખી બોલી " વૃક્ષ એમ મોટું નહિ થાય .વૃક્ષ સાથે બોલવું જોઈએ .વાતો કરવી જોઈએ .અમારે બંગાળમાં વૃક્ષો સાથે વાત કરવાની પરંપરા છે .વૃક્ષ એક નાના બાળક જેવું હોય છે .કોઈ એની સાથે વાત જ નહિ કરે તો કેવી રીતે ઊગશે ? " પછી તો  હું વૃક્ષ સાથે વાતો કરવા લાગ્યો .દિવસો પસાર થવા લાગ્યા .વાવેલા વૃક્ષ સાથે મારી ગુફ્તગુ ચાલુ રહી .પછી મારા આશ્ચર્ય વચ્ચે વૃક્ષ વધવા લાગ્યું .મોટું થઇ ગયું ..આજે તે વિશાળ વૃક્ષ બની ગયું છે .રાખી ક્યારેક ક્યારેક આવેછે ત્યારે તે વૃક્ષ સાથે બહુ વાતો કરે છે .વૃક્ષ પાસે બેસેછે .આ વૃક્ષ મને ખૂબ પ્રિય છે કારણકે તે રાખીએ આપેલું છે "
" મારા બગીચામાં એક ચંપાનું વૃક્ષ છે .ચંપાનું વૃક્ષ મોટું થયું ત્યારે એની કોઇપણ ડાળીએથી પાન તોડતો ત્યારે એમાંથી દૂધ જેવું સફેદ પ્રવાહી નીકળતું એટલે હું ચંપાના વૃક્ષને " બડી માં " ( મોટી બા ) કહેતો .એ વૃક્ષનું નામ જ બડી માં પડી ગયું છે .ચંપાના વૃક્ષની મજા એ છે કે એને ફૂલો આવે કે પાન ગાયબ થઇ જાય અને જેવા પાન આવે કે ફૂલો ગાયબ થઇ જાય .પાન અને ફૂલની સંતાકૂકડી જોવાની મને ખૂબ મજા આવતી જાણે કે મોટી બા ના ખંભા ઉપર પાન અને ફૂલો કૂદાકૂદ કરતા હોય ..." 
આ શબ્દો ગુલઝારના છે .અહીં તમે જુઓ કે વિદ્યાર્થીઓ આ પાઠ દસમાં ધોરણમાં ભણેછે .ખૂબ રસપૂર્વક વાંચે છે .વિદ્યાર્થીઓમાં પર્યાવરણ અને વૃક્ષપ્રેમ આપોઆપ જન્મે છે .આપણા ગુજરાતી પાઠ્યપુસ્તકો તદ્દન નિરસ લાગવાનું કારણ એ છે કે તે બંધિયાર થઇ ગયા છે .બીજી ભાષાની કોઈ ઉત્તમ કૃતિ હોય તો એને ગુજરાતી પાઠ્યપુસ્તકમાં સ્થાન શા માટે નહિ ? હું ગુજરાતી સાહિત્યના ઉત્તમ સર્જકોની તૌહીન નથી કરતો .સહુ આદરણીય છે પણ આ ઈશ્યુ ઓપનનેસ ( ખુલ્લાપણું ) નો છે .દસમાં ધોરણના આ પુસ્તકમાં જનાબાઈ કચરું ગિન્હેંએ લખેલો એક પાઠ છે .તમને જાણીને બહુ નવાઈ લાગશે કે જનાબાઈ કોઈ સાહિત્યકાર નથી .કવિ નથી .મરાઠી સાહિત્યમાં એનું કોઈ સ્થાન નથી છતાં જનાબાઈએ એક સુંદર પિસ લખ્યો કે તરત એને દસમાં ધોરણની ટેકસબુકમાં સ્થાન મળી ગયું . પાઠનું શીર્ષક છે : " હિક્ડ આડ તિકડે વિહીર " ( એકબાજુ કૂવો અને બીજી બાજુ દરિયો ) જનાબાઈને બી એડ થઈને શિક્ષિકા બનવું હતું .ભણવાની લગન હતી પણ એનો બાપ કચરો વીણનાર ગરીબ હતો .છતાં જનાબાઈ કેવી રીતે ભણી એનું હ્ર્દયસ્પર્શી બયાન છે .જનાબાઈ લખેછે : "નિશાળમાં પીટીનો પિરીયડ આવતો .શારીરિક શિક્ષણના આ પિરીયડમાટે મને પેન્ટ અને શર્ટના યુનિફોર્મની જરૂર હતી .આખા યુનિફોર્મ અને બૂટ-મોજા માટે 86 રૂપિયા ભરવાના હતા .મારા બાપ પાસે 86 પૈસા પણ નહોતા એ 86 રૂપિયા ક્યાંથી કાઢે ? પીટી ટીચરે મને યુનિફોર્મ નહોતો એટલે બહાર કાઢી મૂકી .હું હોસ્ટેલના રૂમમાં રડતી બેસી રહી .પણ મારી ભણવાની જિદ ઉપર હું મક્કમ હતી " આ શબ્દો જનાબાઈના છે ..તમે જુઓ કે પાઠ્યપુસ્તકમાં આવા પાઠ વિદ્યાર્થીને અભ્યાસ માટે પ્રેરેછે .
આપણા પાઠ્યપુસ્તકો ફોર્મુલામુજબ તૈયાર થાય છે .અઢીસો ગ્રામ દેશભક્તિ .સો ગ્રામ પ્રકૃતિપ્રેમ .બસો ગ્રામ ભાઈચારો .પચાસ ગ્રામ પ્રવાસવર્ણન 
સો ગ્રામ સંત સાહિત્ય .પચીસ ગ્રામ મહાપુરુષો અને એકાદી પ્રાર્થનાનો ટુકડો . આ બધાનું મીક્ષર કરો એટલે પાઠ્યપુસ્તક તૈયાર .છાપેલા કાટલાંઓનું થોડુક કોથમીર છાંટો ..જય જય ગરવી ગુજરાત ..          

Views: 297

Comment

You need to be a member of Facestorys.com to add comments!

Join Facestorys.com

Comment by VIRAL K BRAHMBHATT on April 11, 2013 at 11:00pm

સોરી સર,પણ નવા સિલેબસમાં આવેલી ગુજરાતીની પુસ્તોકો ખરેખર વર્થ રીડીંગ છે,મેં પાંચ વર્ષ પહેલા 10th પાસ કર્યું છે।આજે મને સાહિત્ય માં જે કઈ રસ કે સમજ છે તે આજ બુક્સ ને આભારી છે. still there is always a space for openness.

Comment by alpesh vaghela on April 10, 2013 at 9:25am

કોઈપણ  કવિતાના દોઢમાર્ક્માસ્તર આપશે પજો તે કવિતાથી વિદ્યાર્થીનું જીવનવી દિશા પર ચાલવા લાગે તો તે કાવ્યની કિંમત કોઈ આંકી  શકે ખરા ?

Comment by alpesh vaghela on April 10, 2013 at 9:22am

કોઈપણ  કવિતાના દોઢમાર્ક્માસ્તર આપશે પજો તે કવિતાથી વિદ્યાર્થીનું જીવનવી દિશા પર ચાલવા લાગે તો તે કાવ્યની કિંમત કોઈ આંકી  શકે ખરા ?

Blog Posts

परिक्षा

Posted by Hemshila maheshwari on March 10, 2024 at 5:19pm 0 Comments

होती है आज के युग मे भी परिक्षा !



अग्नि ना सही

अंदेशे कर देते है आज की सीता को भस्मीभूत !



रिश्तों की प्रत्यंचा पर सदा संधान लिए रहेता है वह तीर जो स्त्री को उसकी मुस्कुराहट, चूलबलेपन ओर सबसे हिलमिल रहेने की काबिलियत पर गडा जाता है सीने मे !



परीक्षा महज एक निमित थी

सीता की घर वापसी की !



धरती की गोद सदैव तत्पर थी सीताके दुलार करने को!

अब की कुछ सीता तरसती है माँ की गोद !

मायके की अपनी ख्वाहिशो पर खरी उतरते भूल जाती है, देर-सवेर उस… Continue

ग़ज़ल

Posted by Hemshila maheshwari on March 10, 2024 at 5:18pm 0 Comments

इसी बहाने मेरे आसपास रहने लगे मैं चाहता हूं कि तू भी उदास रहने लगे

कभी कभी की उदासी भली लगी ऐसी कि हम दीवाने मुसलसल उदास रहने लगे

अज़ीम लोग थे टूटे तो इक वक़ार के साथ किसी से कुछ न कहा बस उदास रहने लगे

तुझे हमारा तबस्सुम उदास करता था तेरी ख़ुशी के लिए हम उदास रहने लगे

उदासी एक इबादत है इश्क़ मज़हब की वो कामयाब हुए जो उदास रहने लगे

Evergreen love

Posted by Hemshila maheshwari on September 12, 2023 at 10:31am 0 Comments

*પ્રેમમય આકાંક્ષા*



અધૂરા રહી ગયેલા અરમાન

આજે પણ

આંટાફેરા મારતા હોય છે ,

જાડા ચશ્મા ને પાકેલા મોતિયાના

ભેજ વચ્ચે....



યથાવત હોય છે

જીવનનો લલચામણો સ્વાદ ,

બોખા દાંત ને લપલપતી

જીભ વચ્ચે



વીતી ગયો જે સમય

આવશે જરુર પાછો.

આશ્વાસનના વળાંકે

મીટ માંડી રાખે છે,

ઉંમરલાયક નાદાન મન



વળેલી કેડ ને કપાળે સળ

છતાંય

વધે ઘટે છે હૈયાની ધડક

એના આવવાના અણસારે.....



આંગણે અવસરનો માહોલ રચી

મૌન… Continue

जिन्दा हों तो जिंदगी कि मिसाल बनो

Posted by Pooja Yadav shawak on July 31, 2021 at 10:01am 0 Comments

जिन्दा हों तो जिंदगी कि मिसाल बनो

झूठ का साथी नहीं सच का सवाल बनो

यूँ तो जलती है माचिस कि तीलियाँ भी

बात तो तब है जब धहकती मशाल बनो



रोक लो तूफानों को यूँ बांहो में भींचकर

जला दो गम का लम्हा दिलों से खींचकर

कदम दर कदम और भी ऊँची उड़ान भरो

जिन्दा हों तो जिंदगी कि मिसाल बनो

झूठ का साथी नहीं सच का सवाल बनो



यूँ तो अक्सर बातें तुझ पर बनती रहेंगी

तोहमते तो फूल बनकर बरसा ही करेंगी

एक एक तंज पिरोकर जीत का हार करो

जिन्दा हों तो जिंदगी… Continue

No more pink

Posted by Pooja Yadav shawak on July 6, 2021 at 12:15pm 1 Comment

नो मोर पिंक

क्या रंग किसी का व्यक्तित्व परिभाषित कर सकता है नीला है तो लड़का गुलाबी है तो लड़की का रंग सुनने में कुछ अलग सा लगता है हमारे कानो को लड़कियों के सम्बोधन में अक्सर सुनने की आदत है.लम्बे बालों वाली लड़की साड़ी वाली लड़की तीख़े नयन वाली लड़की कोमल सी लड़की गोरी इत्यादि इत्यादि

कियों जन्म के बाद जब जीवन एक कोरे कागज़ की तरह होता हो चाहे बालक हो बालिका हो उनको खिलौनो तक में श्रेणी में बाँट दिया जता है लड़का है तो कार से गन से खेलेगा लड़की है तो गुड़िया ला दो बड़ी हुई तो डांस सिखा दो जैसे… Continue

यूँ ही मिल जाती जिंदगी तो क्या बात थी

Posted by Pooja Yadav shawak on June 25, 2021 at 10:04pm 0 Comments

यूँ ही मिल जाती जिंदगी तो क्या बात थी
मुश्किलों ने तुझे पाने के काबिल बना दिया
न रुलाती तू मुझे अगर दर्द मे डुबो डुबो कर
फिर खुशियों की मेरे आगे क्या औकात थी
तूने थपकियों से नहीं थपेड़ो से सहलाया है
खींचकर आसमान मुझे ज़मीन से मिलाया है
मेरी चादर से लम्बे तूने मुझे पैर तो दें डाले
चादर को पैरों तक पहुंचाया ये बड़ी बात की
यूँ ही मिल जाती जिंदगी तो क्या बात थी
मुश्किलों ने तुझे पाने के काबिल बना दिया
Pooja yadav shawak

Let me kiss you !

Posted by Jasmine Singh on April 17, 2021 at 2:07am 0 Comments

वो जो हँसते हुए दिखते है न लोग अक्सर वो कुछ तन्हा से होते है पराये अहसासों को लफ़्ज देतें है खुद के दर्द पर खामोश रहते है जो पोछतें दूसरे के आँसू अक्सर खुद अँधेरे में तकिये को भिगोते है वो जो हँसते…

Posted by Pooja Yadav shawak on March 24, 2021 at 1:54pm 1 Comment

वो जो हँसते हुए दिखते है न लोग
अक्सर वो कुछ तन्हा से होते है
पराये अहसासों को लफ़्ज देतें है
खुद के दर्द पर खामोश रहते है
जो पोछतें दूसरे के आँसू अक्सर
खुद अँधेरे में तकिये को भिगोते है
वो जो हँसते हुए दिखते है लोग
अक्सर वो कुछ तन्हा से होते है

© 2024   Created by Facestorys.com Admin.   Powered by

Badges  |  Report an Issue  |  Privacy Policy  |  Terms of Service