ચાદરમાંથી ગુલાબ-મોગરાની એ સુગંધ

હજીયે જતી નથી !

લોહીનાં ધાબાં જેવાં લાગે છે ગુલાબની

કચડાયેલી પાંદડીના ડાઘ !



ચોળી ચોળીને નાહ્યા છતાં

સતત વીંતળાયેલા એ સર્પીલા

સ્પર્શની ધ્રુજારી ઘટતી નથી !



લીલા સાપ સરકવા માંડે છે

મારાં સ્તનોની વચ્ચે ગમે ત્યારે !



લાલ રંગને જોઈને ઊબકા આવે છે

અને, લગ્નના ઢોલ

સીધા મારી છાતી…

આથમતી સાંજે

એક

જૂની ખાતાવહી લાગી હાથ.

એકલતાનો હિસાબ

કાઢતાં મળ્યાં ફેરા સાત.



સંબંધો બધા જ ઉધાર,

જમા માત્ર ઉઝરડા !

આંસુનું ચક્રવૃધ્ધિ વ્યાજ

ને,

વાયદા બધા માંડી વાળેલા,

સપનાં વિશે વિગત નથી ખાસ.

આટલું જોયું માંડ,

ત્યાં ખૂટવા આવ્યો ઉજાસ.



ઝળઝળિયાં આવીને પાંપણે ટિંગાયા,…

મહાભારતના શાંતનુથી લઇને ગઇ કાલે સાંજે કરવામાં આવેલા નાનકડા સમાધાન સુધી દરેક માણસે પોતાની ઇચ્છા, આકાંક્ષા, ઝંખના અને સિદ્ધાંતને બાજુએ મૂકીને હૃદયની વાત સાંભળી છે ત્યારે અંતે એને એ મળ્યું છે જેની અપેક્ષા લગભગ છોડી દીધી હોય મરણિયા થઇને પ્રયાસ કરનારા લોકો ખોટા છે એમ કહેવાનો હેતુ નથી, પરંતુ ક્યારેક વહેતા પ્રવાહમાં હાથ-પગ હલાવ્યા વિના પડયા રહેવાથી એ પ્રવાહ આપણને મંઝિલે પહોંચાડી દે એવું પણ બને છે. નરસિંહ મહેતા, મીરાં, કબીર કે જેસલ-તોરલના દાખલામાં…

- આપણું મન બરડ બની ગયું છે - નાના એવા ધક્કાથી પણ તૂટી જાય એવું. આની પાછળ જવાબદાર છે, સતત દોડતાં રહેવા અને જીતતા રહેવા માટેની હરીફાઇનો સ્ટ્રેસ.

- કોઇ પણ ભોગે જીતવા માટે સતત દોડતા લોકો ઉંદરડા જેવા બની જાય છે. તેઓ ભૂલી જાય છે કે પોતે કેમ દોડી રહ્યાં છે?



૧૯ વર્ષની એક છોકરી કાઉન્સેલરની સામે બેઠી છે. એણે ત્રીજી વાર આત્મહત્યાનો પ્રયાસ કર્યો છે. નેટ પર આવેલી સ્યુસાઇડની વેબસાઇટ એ સતત ફંફોસ્યા કરે છે. ઊંઘની ગોળીઓ અને બ્લેડ એના રૂમમાં સતત એના…

- બાળકને નાનપણથી જ શીખવવામાં આવે છે કે 'જેવાં હોઇએ તેવાં નહીં દેખાવાનું.’ પોતાની નહીં, બીજાની ઇચ્છાનુસાર જીવવું

- આજે લોકો વાતવાતમાં બેઇમાની, અપ્રામાણિકતા આચરતા અને બીજા સાથે ગમે એ રીતે વર્તે છે, ત્યારે સરળતાથી, સહજતાથી વર્તતાં સફળ માણસોને મળીએ તો ખ્યાલ આવે કે તેઓ આટલા સફળ કેમ છે?



થો ડા વખત પહેલાં વિદાય લઇ રહેલા મેયરને ત્યાં નાનકડી પાર્ટી હતી. સાહિ‌ત્યકારો એકઠા થયા હતા. સૌએ પોતાનો પરિચય આપવાનો હતો. રઘુવીર ચૌધરીએ પોતાના પરિચયમાં એક જ…

પ્રત્યેક ક્ષણ લાગ્યા કરે, તું જઈશ કે જાય છે,
હું નિઃશબ્દ આમ જ તને બસ આંખથી રોક્યા કરું.

તું વજનદાર મૌનના ખડક નીચે દબાયેલો -
હું તને ઉગારવા સતત કંઈને કંઈ બોલ્યા કરું.

ઈંટ-પથ્થરના મકાનોમાં તને વસવું ગમે,
રેતીના હું,ઘર- પછી ઘર ચણતી રહું…તોડ્યા કરું

કેટલી સદીઓ સુધી હજી પ્રતિક્ષામાં રહું !
આ જ પ્રશ્ન કેટલી સદીઓ સુધી પૂછ્યા કરું ?

- કાજલ ઓઝા-વૈદ્ય

લીટા બધા લૂછી નાખું.
કોરો કડકડતો કાગળ લઈએ,
એક-બીજાની સાથે રહીને,
નવી જ કોઈ રચના કરીએ.

તૂટેલા-ફૂટેલા ટુકડા,
કોઈક કાળા-કોઈક ઊજળા
એક પેટીમાં મૂકી દઈને
ઊંડી ઊંડી નામ વિનાની એક નદીમાં વહેવા દઈએ.
સાંજને ઉંબર આવ,
આપણે રમીએ થોડું અંગત અંગત…..