ગીત 

છલકાતી હેલ એની મદમાતી ચાલ ,ઓલી પનઘટથી પનિહારી આવે                                પાદરથી ઉંબર લગ વેરાતું વ્હાલ ,ઓલી પનઘટથી પનિહારી આવે 

ઉગતો સુરજ એને જુએ ને સૂરજનો આખો દિવસ જાય સુધરી                                        સાંભળેલી વાર્તાઓ સાચી થઇ ગઈ ,જાણે આકાશથી સોનપરી ઉતરી 

શેરીના અલબેલા ઓટલાઓ ન્યાલ, ઓલી પનઘટથી પનિહારી આવે  …

ક્યારેક માનવીને દાનવ બનતાં જોઇને

સવાલ ઊઠે છે મનોમન આ મનમાં... ...

 આજના માનવીને માનવો માનવી ?

આ સવાલ કરનાર છે એક માનવ...

 વિચારોના વમળમાં ઘુમરાતો માનવ,

અતીતમાં અટવાતો માનવ...

પ્રશ્રોના પરિકરથી દોરાતો માનવ,

સવાલોની શાહીથી ઘૂંટાતો માનવ...

સમસ્યાઓથી સંતાતો માંનવ,

મોંઘવારીમાં પીસાતો માનવ...

શું કરું અને શું ન કરું ?

મનોમન મુંઝાતો માનવ...

- હર્ષદભાઇ વ્યાસ : વડોદરા

શબ્દના શાહુકારો

લખ, ખુબ લખ....ખોબલે ખોબલે લખ .

દુખ છે ,દર્દ છે , વેદના છે .
શુરા થઈને લડવાની ઝંખના છે.
જમડા ભલે મારી લ્યે જખ ....૦ લખ, ખુબ લખ..

કાગળના મેદાનમાં કલમની કમાલ છે,
શબ્દના શાહુકારો રગોરગથી ન્યાલ છે,
અહી જ અમરત અહી વખ....૦ લખ, ખુબ લખ..

....કેતન મોટલા "રઘુવંશી "...

"દ્વારકાધિશ ભજું"



મારું એકલું રે'વાનું નથી રે ગજું ....

દ્વારકાધિશ ભજું હું તો દ્વારકાધિશ ભજું.



મારું હરિ વિનાનું નથી રે ગજું ...

દ્વારકાધિશ ભજું હું તો દ્વારકાધિશ ભજું.



હાલતા ને ચાલતા હરિ હરિ બોલ,

હરિ હરિ બોલ દ્વાર અંતરના ખોલ,

મને મોહન વિના નથી કોઈ બીજું...૦ દ્વારકાધિશ ભજું



કાને કુંડળ ને માથે મોરપીછ,

કુમકુમ તિલક કરું ધરું નવનીત ,

હૂતો વા'લાં ને સોળે શણગાર સજું...0દ્વારકાધિશ ભજું ,



અમને જીવનમાં શક્તિ આપો…

લોકો વિશેનાં મારાં સમીકરણો,

ખોટા પડે એની રાહ જોવુ છું

અને અફ઼સોસ! કે હુ ,

હંમેશા જીતી જાવ છુ

હોઠ સુધી આવીને જે છુટી ગયો,
એ જામની લિજ્જત નિરાલી નીકળી
કૈફ઼, ઘેલછા ને કૈંક ખળભળાટ જેવુ,
ઉફ઼! આ તલબ તો નશાથી સવાઈ નીકળી

વહેલી સવારે મંદિર ના ઓટલે મને શબ્દો ની પીડ આવી ,
અચાનક એક ઓળખીતો શખ્સ આવી મને વાતો કરાવી ,
મારી કવિતાની કસુવાવડ કરી ચાલ્યો ગયો .........

- કેતન મોટલા "રઘુવંશી " -

મને એ લોકો ની દયા આવે છે કે જેઓ તેમના જીવન નો વધુ પડતો સમય ચીલાચાલુ લોકિક વ્યવહાર માં જ પસાર કરે છે , પરિણામે તેઓ અંત સુધી સમાજને કશું નવું આપી શકતા નથી.

- કેતન મોટલા "રઘુવંશી " -

चिन्टूमिंया मंदी से हार गए थे,

             અહો  આ ઊગ્યાં બરફનાં ફૂલ 

    વૃક્ષ વૃક્ષની ડાળ ડાળ પર શ્વેત મૃદુ અણમૂલ. 

હવે કેટલીવાર,બાંધવ હવે કેટલીવાર

ભુતકાળની જમીન ખેડી, ઉગ્યુ નહી લગાર, બાંધવ 

હવે કેટલીવાર



રાહ જુએ છે અગનઝાળ કે

આવો ભળભળ બળીએ

અંધારાની ખીણ કહે છે

આવો દળદળ દળીએ



આગળ ચાલો આગળ ચાલો બુમ પાડે કતાર બાંધવ, 

હવે કેટલીવાર



લાંબીલચ્ચક જીભલડીથી ખોપડીઓને ચાંટી

કૈ કેટલીય કાળી રાતો દીવસ અંદર દાટી



જાતભાતનું મેનુ…

क्या हसीन जींदगी जीया करते थे,
छुप छुप के काफी कुछ बयाँ करते थे,
वजह चाहे कोई भी हो...
हम अपनी ही दुनिया में रहा करते थे,
सारे सपने सारी आशाऐ ..
एक दूसरे के हाथोंमें देकर हम खोयेसे रहेते थे,
कितना मधुर था वोह जीवन...
जब चालु क्लासमें हम अपनी सारी बांते...
नोटबुक के पिछले पन्ने पे लिखके...
अपनी सहेली को टीचर से बचाके दीया करते थे!!

~ धृति

પા પા પગલી ભરતો આવે રવિવાર

ને   તરુણ  શો   જાય   તરત  સરકી

સાત  દિ  ની    જંખના   ઉમટી  પડે

ને   તું   લહેર શી   જાય  જરા  ફરકી

अप्रैल फुल बनाया,

हमको गुस्सा आया,

गुस्सेने प्यार दिखाया,

प्यारको दिलमे बिठाया,

दिलने दर्द जगाया,

दर्दने यकीन दिलाया,

यकीनने खयाल करवाया,

खयालने ख्वाब सजाया,

ख्वाबने चित्र बनाया,

चित्रमे सबको बुलाया,

सबको गुस्सा दिलाया,

अप्रैल फुल बनाया।