muze payer ki jaidgi dene vale mari jidgi ko avaro

tu hi mare jivan ka mousam ho to hi marebagiya ka ful ho

mubabat jataye kaise ti  batade mare jivan ki pays ho

lako kate duniya bich a de divaro me cunvade

her sitam jamane ka manzur hai tu jo sath ho

kato ki kahani he pyaer kato ki kahani hey

mari jvan ki barkaha tum ho masaum bade le tum mat badlna

mare payer ki amanat ho tum

a git me banavu che  a git me etla mate banavyu che  mane…

jindgi ka safer hey kaisa safer koi jana nahi a super ster rajiesh nu git che jindgi ni safer es avi safer che jay adamio ekla javanu hoy che pen ek safer pahela jivan na gana padav ave che phela bachapen avi che jema bagvan nu rup hoy che balak jayre nanu hoy tayer badha tene pem thi ramade che balak avashta atele nini ramat totdu totdu bolavu baghana dil jitva bus ekj vat ramat ane ramat pachi biji padav juvani ek bijo padav  jya masti masti che  harvu farvu  maza karvi rato ma jogvu moa…

અહા ! હજુ યે મારા શ્વાસ ચાલે છે .

અમારી માંહે કશું ખાસ  ચાલે છે .



આમ તો હું યે ક્યાં એકલો ચાલુ છું,

નીચે ધરતી ને ઉપર આકાશ ચાલે છે .



મારે ક્યાં ગણતરી કરવી છે દુખોની,

અહી તો માત્ર વેદના જ સરેરાશ ચાલે છે.



શિયાળે ઠંડી ને ઉનાળે ગરમી હોય કિન્તુ,

અમારે તો ચોમાસું જ બારેમાસ ચાલે છે.



તમારે મન લાગતો…

हर एक चेहरे को ज़ख़्मों का आईना न कहो

ये ज़िन्दगी तो है रहमत इसे सज़ा न कहो



न जाने कौन सी मज़बूरियों का क़ैदी हो

वो साथ छोड़ गया है तो बेवफ़ा न कहो



तमाम शहर ने नेज़ों पे क्यूँ उछाला मुझे

ये इत्तेफ़ाक़ था तुम इस को हादसा न कहो



ये और बात कि दुश्मन हुआ है आज मगर

वो मेरा दोस्त था कल तक उसे बुरा न कहो



हमारे ऐब हमें उँगलियों पे गिनवाओ

हमारी पीठ के पीछे…

कितनी मासूम थी जिंदगी, जब हम छोटे थे

ना दिल में मैल, न चेहरे पे मुखौटे थे...

कितनी मासूम थी जिंदगी जब हम छोटे थे



सुन ले कोई मेरे दिल की थोड़ी सी दास्तान...



वक़्त किसी के पास इतना भी कहाँ आज,

सीने पे लगा लेते थे दौड़ के लोग सभी,

पहले कभी जब हम छोटी सी बातों पे रोते थे...

कितनी मासूम थी जिंदगी, जब हम छोटे थे



सुन ले कोई मेरे दिल की थोड़ी सी दास्तान...



अब तो प्यार देके भी…

फासलों का फैसला कैसे करे फासले तो अभी बाकी है,

रात का चाँद अभी सोया नहीं और सुबह का सूरज कुहासे मैं है,

रोशनी होना अभी बाकी है...…

હું તો ખેલ જગતના ખેલું...



કોઈ કહે કુંડાળે આવ્યો, કોઈ કહે મેલું.

ઘડીકમાં સાજોનરવો ,ઘડીકમાં ઘેલું,

હું તો જગતના ખેલું ...



ખુબ ધુણાવ્ય ભુવા ભરાડા, દોરા ધાગા જંતર મંતર .

સહુ સંભળાવે ખોટી કહાની , ના જાણી શક્યા મુજ અંતર .

દરદ આ મારું દિવસે દિવસે વધતું જાય રહેલું....

હું તો ખેલ જગતના ખેલું...



કોઈએ…

તારા પ્રેમની કિંમતમાં
તું તને જ માંગી લે,
તો
ક્યાંથી આપું?

જિંદગી આખી લઈ લે,
પણ તું
મારી એ પળ માંગી લે,
તો
ક્યાંથી આપું?

નથી સાચવી શકતો તે પોતાની જાત ને મારા વગર ,

તો તે કેમ સાચવશે આખી જીંદગી મારા વગર,?

હું જાણું છું કે નથી અટકતી કોઈની જીંદગી કોઈના વગર ,

પણ શું ચાલશે એની જીંદગી મારા વગર ,

શું કેહવું જરૂરી હતું કે " હું તારા વગર નંઈ જીવી સકું "

કેમ એ નથી સમજતો બોલ્યા વગર ,?

લખેલા શબ્દો તો કોઈ પણ વાંચી સંભળાવશે ,

જો સમજતો હશે તે મારા દિલ ની વાત તો…

હું ક્યાં રહું છું તારા સબંધોથી પર થઈ,

તારા વિના ન કોઈને એની ખબર થઈ.



ફૂલો બરફના હાથની ઉષ્માંથી પીગળ્યાં,

વૃક્ષોને ભ્રમ થયો કે શરૂ પાનખર થઈ.



કડવા એ ઘૂંટથીયે ભૂલાયું નહીં કશું,

ચકચૂર કેફમાં યે હવે આંખ તર થઈ.



દર્શન થયાં નહીં અને આંખો મીંચાઈ ગઈ,

મંઝિલ નહીં મળી અને મીઠી સફર થઈ.



સૌ એટલું હસ્યાં કે નયન તર થઈ…

જિંદગી છે તો હાર કે જીત થયા રાખે;

બેવફા સાથે ય કદીક પ્રીત થયા રાખે.

એઓ બોલતા નથી કદી હોઠ ખોલીને;…

માનસ મહેતાએ ડાબી જમણી તરફ નજર કરી કાળજીપુર્વક લેઈન બદલી. રૂટ એઈટી હાઈવે પર રોજ કરતા શુક્રવારે વધારે ટ્રાફિક હોય એની લૅક્સસ એણે ત્રીસ માઈલની મંદ ગતિએ ચલાવવી પડતી હતી. કારની ઓડિયો સિસ્ટમ પર જગજીસિંગ અને લતાજીના સંયુક્ત સ્વરમાં ગવાયેલ ગઝલ ગુંજી રહી હતીઃ હર તરફ હર જગહ બેસુમાર આદમી…સુબહસે શામ તક બોજ ધોતા હુઆ અપની હી લાશકા ખુદ મજાર આદમી…

-વાહ.. માનસ મ્લાન હસ્યોઃ કેટલું સચ છેઃ અપની હી લાશકા ખુદ મજાર આદમી……

વાત સાવ એ નાનકડી છે ઓ દોસ્ત, એમાં કોઈ રાઝ નથી;

સાથે તો ઘણા ચાલ્યા મારી, પણ એમાં કોઈ હમરાઝ નથી.

ઇશ્ક કરવાની રીત અનોખી મારી, અલગ છે અંદાઝ…

દોસ્તો તમે જ  કહો આ તે કેવી લાચારી છે?

કહી નથી શકતો એને જે વાત મેં વિચારી છે.

હસતા હસતા હણી નાંખ્યો કાતિલ…

એક અધૂરી ઇચ્છા સાવ અચાનક જ મનમાં ક્યાંક સળવળે છે;

અને પછી એ પુરી કરવા હર શખ્સ જિંદગી આખી ટળવળે છે.



છેતરવાનું અને છેતરાવાનું હવે સાવ સહજ થઈ ગયું છે યાર;

પણ સાલુ દિલમાં લાગી આવે જ્યારે આપણું જ અંગત છળે છે.



સાકી આ પયમાનાનું મારે શું કરવું હવે તો તું કહે મને એ વિશે;

એક તો છે એમાં બહુ મોંઘી મદિરા ને એ ચારે…

આ વિરહની વેદનાના શૂળ

કેમ   કરી   સહેશે    ગોકુળ?

રોતી દુઃખતી આંખલડીયે, દેખાય મને ઝાંખું

શું સાચે જ શ્યામ, જાય છોડી ગોકુળ આખું ?

કહી   માખણચોર  કીધી   રે   ભૂલ…

દીવાનાને ક્યારે જમાનાએ માર્યો?

જમાનાએ કાયમ દીવાનાએ માર્યો.



રહ્યો વસવસો તો રહ્યો એટલો બસ,

મને કોઈ ને કોઈ બા’નાએ માર્યો



ભલા કાંકરો કાં તમે મારો કાઢો,

હું એ કાંકરો છું જે કાનાએ માર્યો.



હતો એક મોઘમ ઈશરો પરંતુ,

છતો જયાં થયો ત્યાં છાના એ માર્યો.



કહો, કેટલી હું શકું ઝીક ઝીલી?

મિટાવ્યો દગાબાજે, દાનાએ…

મેં તો સાવ જ અનોખી દુનિયા જોઈ છે... ... ...