પ્રેમની વાતો જાહેર ના કરશો ક્યારેય પણ ,

ચાંદની રાતો યાદ ના કરશો ક્યારેય પણ .

કામિની, રસિલી, ચંચળ, મધુભાષિની પ્રિયે તું,

પાણીયારી આંખોમાં જળ ના ભરશો ક્યારેય પણ .

તારા પડછાયામાં લાગે નિરાંત ના જાણું કેમ ,

ગ્રહોની જેમ જીવનમાં ના ન્ડશો ક્યારેય પણ .

૭-૪-૧૩   

એક એવું ઘર મળે આ વિશ્વમાં, ,
જ્યાં કશા કારણ વિના પણ જઈ શકું;
એક એવું આંગણું કે જ્યાં મને;
કોઈપણ કારણ વગર શૈશવ મળે !

એક બસ એક જ મળે એવું નગર;
જ્યાં ગમે ત્યારે અજાણ્યો થઈ શકું;
‘કેમ છો?’ એવુંય ના કહેવું પડે;
સાથ એવો પંથમાં ભવભવ મળે !

એક એવી હોય મહેફિલ જ્યાં મને,
કોઈ બોલાવે નહિ ને જઈ શકું !
એક ટહુકામાં જ આ રૂંવે રૂંવે,
પાનખરના આગમનનો રવ મળે !

તો ય તે ના રંજ કૈં મનમાં રહે -
અહીંથી ઊભો થાઉં ને મૃત્યુ મળે…

તારી દીધેલી છે સોગાત કોને કહું ?

આવી તારી યાદ એ વાત કોને કહું ?

રહીશ જીવન ભર સાથ સાથ કહી .

અધવચ્ચે છોડી ગયો તું હાથ કોને કહું ?

ચઢ્યા મેં કપરા ચઢાણ જીવન ના ..

કિસ્મત સાથે ભીડી મેં બાથ કોને કહું ?

સજે છે તારી હરેક રાત મહેફિલ માં ...

એકલતા ની સુરાહી ની સાંજ કોને જાહુ ?

તું તો બની ગયો ફનકાર પ્રકાશ નો ..

મારી જુલ્ફો ની કાળી રાત કોને કહું ?

વરસો વહી ગયા ઝેર અમે પી ગયા .

હવે ખુલતી નથી આ ગાંઠ કોને કહું ?

દર્દ ભરેલા દિલ માં ગીતો છે…

           "ખબર"

ક્યાં જઈ રહ્યો છું મને નથી ખબર

હતોત્સાહ થયેલા મન ની છે અશર

ક્યાં જઈ અટકશે રસ્તો કોને ખબર

રસ્તા માં આવેલા વણાંકો ની છે અશર

યુવાની ને વૈદિક વિચારધારા ની ક્યાં ખબર

ભોગવિલાસ માં રાચતી દુનિયા ની અશર

લોહી લાલ શુકામ બને છે કોય ને ખબર

છતાં છે નાસ્તિકોની જગ માં અશર

ભાંગતી રહેલી કુટુંબ વ્યવસ્થા ની ક્યાં કોય ને ખબર

રીયાલીટી શો અને સીરીયલો ની છે અશર

ખબરદાર છે જો કોયને કરી ખબર

ભ્રષ્ટાચાર માં પીગળેલી દુનિયા ની…

કાળા મુલાયમ વાળ અને શોભે તેમા ફુલ રંગબેરંગી,

જોવ તને જ્યારે પણ ,મારા દિલ માં ઉઠે વિચારો પચરંગી...

સાત સુરોની મહેફીલ જામે,જો છેડે તું ઍક સાદ,

લલચાય જાય આ કોયલ પણ,તો મારી શું વિસાત..

આખિયે ધરા ને પોષણ આપે,જો તારૂં ઍ સ્મિત રેલાય,

ખીલી ઉઠે સવાર, બપોર ને સાંજ, તો મુજથી કેમ રહેવાય...

આંખ ઉઘડતી જોવા કાજે , પક્ષીઓ બારીઍ ડોકાય,

ઉભો રહું હું તેની પાછળ, તો મને પણ (બહું) થોડું દેખાય...

નિત-નવા શૃંગાર કરી ને,…

ક્યાં સુધી વણમાંગ્યા આવરણો ને માન આપીએ .
પ્રચંડ પ્રતિકાર તણી અગ્નિ જ્વાળા ને ચાલોને આચરણ માં લાવીએ.
અત્યાર સુધી સંજોગોનેજ દોષ આપ્યો માનવીએ .
ગુણ દોષો ના પોટલા પડ્યા જો તો ખરી મન ના માળીયે.

સિતાર બંધનોથી બંધાયેલી છે,

એટલે એમાંથી મધુર સુર નિકળે છે.

નરઘું બંધનોથી બંધાયેલુ છે,

એટલે એમાંથી મનહર રણકો નિકળે છે.

કુટુંબ બંધનોથી બંધાયેલુ છે,

એટલે એમાંથી પ્રેમવાત્સલ્ય નીતરે છે.



હોડી બંધનોથી બંધાયેલી છે,

એટલે એ ધારી દિશામાં દોટ મુકે છે.

ચાંદો-સુરજ બંધનોથી બંધાયેલા છે,

એટલે દિવસ-રાત્રીના ખેલ ખેલાય…

કવિતા છે આપણી.....!

એમ કર, તુ તારૂ કર હું મારૂ…! ખોટી ફરીયાદ ના કર. અર્થોના અનર્થ ના કર, શબ્દોને બેહાલ ના કર. કવિતા છે આપણી ! ગમે તો તુ પ્યાર કર, મને ગમે તો હુ કરૂ. સપનામાં રાતને હેરાન ના કર, સવારને એની જાણ ના કર. લયનાં ઝૂમખાં દબાવ્યા ના કર, પંક્તિઓને તું રડાવ્યા ના કર. કવિતા છે આપણી ! ગમે તો તુ પ્યાર કર, મને ગમે તો હુ કરૂ. નજરની સફર રોક્યા ના કર, ચિત્રોને એના ટોક્યા ના કર. રંગોને જેમતેમ ઢોળ્યા ના કર, સેંથાને તુ વગોવ્યા ના કર. કવિતા છે આપણી ! ગમે તો તુ પ્યાર કર, મને ગમે તો હુ કરૂ.…

છંદ-શિખરિણી

ઉમટ્યા વ્યોમે આ, પવન લહરે, વાદળ ધસી

છવાયા ગાજીને, વન ગિરિશૃંગે, સ્નેહ ધરવા

વરસ્યો ખાંડે એ, ખળખળ વહે, મસ્ત…

ડૂબે છે એમાં કોઈ, કોઈ માત્ર સ્પર્શે છે,
કદી શરાબ ગઝલ છે, કડી છે જામ ગઝલ !
- મરીઝ

posted by Max Babi  15th April 2013

khuda ko apna mehboob bana kabhi, dekh phir mohobbat kya rang lati hai, wo ruthta bhi nahi, usey manana bhi nahi, wo tera hai aur tere liye hi khush hota hai

દશા મારી અનોખો લય અનોખો તાલ રાખ છે,
કે મુજને મુફલીસીમાં પન માલામાલ રાખે છે.

નથી એ રાખતા કૈ ખ્યાલ મારો કેમ કહેવાયે,
નથી એ રાખતા તો કોણ મારો ખ્યાલ રાખે છે?

મથે છે આંબવા કિન્તુ મરણ આંબી નથી શકતુ,
મને લાગે છે મારો જીવ ઝદપિ ચાલ રાખે છે.

જમાનો કોણ જાણે વેર વાળે છે ક્યા ભવનુ?
મલે છે બે દિલો ત્ય મધ્યમા દીવાલ રાખે છે.

જીવન નુ પુછતા હો તો જીવન છે ઝેર “ઘાયલ”નું,
છતા હિમ્મત જુઓ ક નામ અમૃતલાલ રાખે છે.

ગુસ્સે થયા જો લોક તો પત્થર સુધી ગયા,
પણ દોસ્તો ના હાથ તો ખંજર સુધી ગયા.

જુલ્ફોય કમ નહોતી જરા એ મહેક માં,
મુરખા હતા હકીમ કે અત્તર સુધી ગયા.

એમ જ કદાપિ કોઇને લોકો ભજે નહિ,
ખપતું’તુ સ્વર્ગ એટલે ઇશ્વર સુધી ગયા.

‘ઘાયલ’ ની ભાવભીની અમારે તો દોસ્તી,
આ એટલે તો દુઃશ્મનોના ઘર સુધી ગયા.

અચાનક કોણ જાણે યાદ કેવી વાત આવી ગઇ

દિવસ હોવા છતાં આંખોમાં માઝમ રાત આવી ગઇ

મળી કેવો ગયો ઉત્સાહ એ આશ્ચર્યથી ‘ઘાયલ’

ફરીથી જીવવાની જીવમાં તાકાત આવી ગઇ

ગાગર મહીં ઘૂઘવાતો સાગર થઇ શકું છું

સંસારમાં રહીને શાયર થઇ શકું છું

નહીં જેવો તોયે ઇશ્વર તારો જ અંશ છું હું

હું પણ અનેક રૂપે હાજર થઇ શકું છું

અમૃતથી હોઠ સહુના એઠા કરી શકું છું,

મૃત્યુના હાથ પળમાં હેઠા કરી શકું છું;

આ મારી શાયરી તો સંજીવની છે ‘ઘાયલ’

શાયર છું પાળિયા ને બેઠા કરી શકું…

મિત્રો આવકાર છે આપનો ગુજરાતીમાં ,
વાચો,વિચારો અને લખો ગુજરાતીમાં .
ગુજરાતી આપને આપની અભિવ્યક્તિ
બહાર લાવવામાં મદદરૂપ થશે. આપ
ગીત-ગઝલ -શેર -શાયરી અને ચર્ચા
દ્વારા આપ મસ્ત મઝા માણી શકશો.
તો ઉઠાવો કલમ અને આપને આવડે
તેવું ગીત-ગઝલ કે શેર-શાયરી લખી
બીજાને પણ આપનું કૌવત દેખાડો.
આવકાર છે- =આગમન છે આપનું
ગુજરાતી== ગુજરાતીના આંગણે.===

ફરી એક સાંજે ...

આજે,

ગરજતાં  વાદળો અને ચમકતી વીજળી ને પણ ઠગી 

વરસતાં મુશળધાર વિચારોમાં  "લાગણીઓનાં" છંદો પધાર્યા . 

કોરી કોરી હું ભીંજાવાની રાહ જોતી 

હે .. આસમાન ,

તને શું ખબર કે મેં  લાગણીઓનો સાગર ભર્યો છે 

"મારી ભીતર"

--શ્રીદા-

"ઝખમ" ને રૂઝ આવે ના કદી,

એવી દુઆ કરજો,

નહિ તો એ ગઝલ છોડી ફરી,

"માણસ" બની જાશે...…