આપણે મધ્ય વયને ચાલીસી કહીએ છીએ.ફોર્ટી પ્લસ ઉમરના ધખારા અજબ ગજબ હોય છે.ઓસ્કાર વાઈલ્ડ બહુ સાચું કહે છે કે બુઢીયાઓ દરેક વસ્તુમાં માનતા થઇ જાય છે,મધ્યવયના આધેડ દરેક વસ્તુ માટે શંકાશીલ હોય છે અને યુવાન એમ માને છે કે તે બધું જ જાણે છે. કેટલાક મિત્રો તો છડેચોક કહે છે કે લાઈફ બીગિંગ એટ ફોર્ટી, લગ્નેતર સંબંધ બાંધવાના ધખારા મધ્યવયમાં જ થાય છે, મધ્યવય એ મૃત્યુ પામેલી યુવાનીની શોકસભા છે વિક્ટર હ્યુગો જેવા સર્જક લખી ગયા છે કે ચાલીસી એ યુવાનીની વૃધ્ધાવસ્થા છે અને પચાસ વર્ષ એ વૃધ્ધાવસ્થાની યુવાની છે મધ્યવય એક એવી વય છે કે શનિવારની રાતે તમે ઘરમાં બેઠા હો અને ટેલિફોનની ઘંટડી વાગે પણ એ ટેલિફોન તમારા માટે નાં હોય અને તમે ભોઠા પડો. માલ્કમ એક્સ નામના વિખ્યાત લેખક એની આત્મકથામાં લખે છે : “Children have a lesson adults should learn, to not be ashamed of failing, but to get up and try again. Most of us adults are so afraid, so cautious, so 'safe,' and therefore so shrinking and rigid and afraid that it is why so many humans fail. Most middle-aged adults have resigned themselves to failure.” અંગ્રેજી ભાષામાં મધ્યવયની કટોકટી વિષે અનેક ગીતો રચાયા છે. દેશી ભાષામાં કહેવું હોય તો આ ઉમર " નહિ દૂધમાં કે નહિ દહીંમાં " જેવી છે. યુવાન કવિ આધેડ ઉમરે પહોંચે છે ત્યારે એનું અનુસંધાન " મધ્યકાલીન કવિતા સાથે અનાયાસે થઇ જતું હોય છે. આધુનિકતા સાપની કાંચળીની જેમ ઉતરી જાય છે એની વે,સ્ત્રીઓ જયારે મધ્યવયમાં પ્રવેશ કરે છે ત્યારે ગજબની ક્રાઈસીસ સર્જાય છે.અંજુ શર્મા નામે એક યુવાન કવિયત્રીએ ચાલીસ વર્ષની સ્ત્રીઓ વિષે એક કવિતા લખી છે. અંજુ દિલ્હીમાં રહેછે અને હિન્દીભાષામાં કવિતાઓ લખે છે અંજુએ આ કવિતામાં ચાલીસીમાં અર્થાંત ફોર્ટી પ્લસમાં જીવતી સ્ત્રીમાનસનો બરાબર એક્સરે કાઢ્યો છે. અંજુ શર્માની આ કવિતા એન્જોય કરો

આ આળસભરી આંખોએ આખી રાત જાગીને 
કેટલાક વણઝારા જેવા સ્વપ્નાઓ ખરીદ્યા છે 
વર્ષોથી મુલતવી રાખેલી ઉમ્મીદોને ઉફાણો આવ્યો છે

આંગળીઓ હવે ઢીલી પડી છે 
આ હાથોની પક્કડથી 
હજી કીબોર્ડ પર 
ઉમંગોના પતંગો ચગાવ્યા કરે છે 
અને લખી રહી છે બગાવતની નવી કથા

તે બેફિકર છે 
હોર્મોન્સના અસંતુલનથી એનો મુડ બદલાય છે 
મેનોપોઝની આહટની સાઈડ ઈફેક્ટથી તે બેપરવા છે 
દબાયેલા હાસ્ય પરનો પહેરો ઊઠી ગયો છે 
તે હવે પ્રસુતિગૃહોથી મુક્ત છે 
અડધી રાતે જાગીને બાળકની નેપી બદલવામાંથી મુક્ત છે

કમરનો ઘેરાવો વધ્યો છે એ એના અનુભવોનું કાયમી સરનામું છે 
આ ચરબી નથી 
આ સ્ટ્રેચ માર્ક નથી 
આ સેલુલાઈડ નથી 
હકીકતમાં દબાયેલી ઇચ્છાઓની પોટલીઓ છે

અલમારીના કોઈ ચોરખાનામાં સંતાડેલા પ્રેમપત્રો છે 
જેમાં નિષ્ફળ પ્રેમના નિસાસા છે 
હવે તે મશગુલ થઇ જાય છે પ્રેમકવિતાઓ લખવામાં 
એનો પ્રોફાઈલ રંગીન ભલે નાં હોય 
પોતાના આભાસી જીવનમાં ઇન્દ્રધનુંના રંગો પૂરવા તે કટિબદ્ધ છે 
જી હા, ફેસબુક પર મોજૂદ છે આ ફોર્ટી પ્લસ ઔરતો ....

અંજુ શર્માની આ રચના માનસશાસ્ત્રીય સંવેદનો જગાડે છે.મધ્યવયમાં સ્ત્રી હોય કે પુરુષ હોય સહુ બિનધાસ્ત થઇ જાય છે. અધુરા ઓરતા આળસ મરડીને બેઠા થાય છે. માથામાં સફેદ વાળ જોઇને કવિ પ્રિયકાંત મણિયાર એક કવિતામાં લખે છે કે તાજું ભાંગેલું શ્રીફળ, કોઈની ધવલ દંતપંક્તિ, આકાશમાં ઊડતા સફેદ વાદળા , અહોહો, કેટલું બધું યાદ આવી ગયું છે માથામાં જયારે જોયો સફેદ વાળ....પુરુષ જયારે યુવાન હોય છે ત્યારે પત્ની " શયનેશું રંભા હોય છે પછી પુરુષ આધેડ વયનો થાય ત્યારે પત્ની નર્સ બની જાય છે મધ્યવયમાં આત્મા ગુલાબના ફૂલની જેમ ઉધડી જાય છે અને શરીર કોબીજના દડાની જેમ સંકોચાઈ જાય છે ઓર્સ્ન વેલ્સ નામના વિચારક કહે છે :સમાજનો શત્રુ મિડલ ક્લાસ છે અને જિંદગીની દુશ્મન મધ્યવય છે