મારી વાત -૧૪૪
‘’ મંદિરથી માનવ હૃદય સુધી..’’
દરેક માણસની ઈશ્વર પ્રત્યેની આસ્થા અનેરી છે. દરેકને પોતીકો ઈશ્વર હોય છે. આપણી ઈશ્વર પ્રત્યેની શ્રદ્ધા જીવનમાં નવી શક્તિ અને વિશ્વાસ ટકાવી રાખે છે.
સદીઓથી સંતો, મહંતો, ઋષિમુનિઓએ ઈશ્વરના ગુણગાન ગાય છે અને તેનો મહિમા વર્ણવ્યો છે. સવાલ એ થાય છે કે આપણે જે ઈશ્વરની મૂર્તિની કલ્પના કરીએ છીએ એ ઈશ્વર વાસ્તવમાં ક્યાં છે ? શું ઈશ્વર મંદિર, મસ્જીદ કે ગુરુદ્વારામાં છે ? એનો એક ઉત્તર એવો છે કે ઈશ્વર સૃષ્ટિના કણકણમાં વસે છે. એટલેકે આપણી શ્રધ્ધામાં છે.
ઈશ્વર મંદિરમાં છે એ આપણી આસ્થા છે. મંદિર અવશ્ય જવું જોઈએ પરંતુ કોઈ વસ્તુનો અતિરેક થાય ત્યારે ઈશ્વર નારાજ થાય છે. આજે લાખો-કરોડોને ખર્ચે માણસ ભવ્ય મંદિરો બાંધે છે એ સારી બાબત છે પરંતુ આમ કરતા પહેલા ક્યાંક માનવ વિકાસ રૂંધાય છે. માનવતાના ભોગે ઈશ્વરને રાજી ન રાખી શકાય.
આપણો દેહ જ દેવળ છે. પ્રત્યેક હૃદયમાં ઈશ્વર રહેલો છે. એટલેકે સમાજના પીડિત, શોષિત અને છેવાડાના માણસમાં ઈશ્વરના દર્શન કરી સેવા, સત્કર્મ અને લોક વિકાસના કર્યો કરી દુઃખી લોકોની તકલીફ દુર કરવી ઈશ્વરની આરાધના છે. આમ કરતા ઈશ્વર અવશ્ય રાજી રહેશે. જીવનમાં પ્રભુના કાર્ય કરવાનો અલૌકિક આનંદ પ્રાપ્ત થશે.
ટહુકો :
સમાજના દુઃખી લોકોના હૃદયમાં ઈશ્વરના દર્શન કરી,
સેવા, સત્કર્મ કરતા રહેવાં એ ઈશ્વરની આરાધના છે.
કેતન મોટલા ‘રઘુવંશી’ ૧૮/૦૫/૨૦૧૬