या पंडित जपता माला,

દીકરો છે મારો ફેશનેબલ ,

પછી ભલેને બાપા છે એના પેન્શનેબળ,

માંગે તે તો મોબાઈલ ને બાઈક,

પછી ભલે ને ના લાવતો રળીને કંઈક,

ફેરવે છે છોકરીઓ ને તેની બાઈક ની પાછળ,

પછી ભલે ને આવી જાય પોતાના જ બાપા બાઈક ની આગળ,

કરે છે અનેક કોલ ને મિસકોલ,

પછી ભલે ને મારી જાય કોઈ મિસ એને ધોલ,મિત્રો આગળ મારે એ મોટી મોટી વાતો ના તડકા,

પછી ભલે ને થઇ જાય એની ઝીંદગી માં…

જિસ્મ પર મિટટી મલેંગે પાક હો જાયેંગે હમ,એ જમીન એક દિન તેરે આંચલ મે સો જાયેંગે, એ ગરીબી દેખ હમે રાસ્તે મે મત છોડના,અમીરી ન આના પાસ હમારે , નાપાક હો જાયેંગે હમ. 

नारी तुम केवल श्रद्धा हो!

माँ हो तुम, बहन हो, प्रेयसी हो, अर्धांगिनी हो,

तुमने ही जन्मा और जीना सिखाया, फिर पुरुष

को तुम्हे सताने का विचार भी क्यों आया !

तुम्हारे समर्पण को मैंने कमजोरी माना, तुम्हारे

त्याग को न कभी देखा ना पहचाना!

कभी बातों से, कभी आँखों से, कभी हरकतों से,

कभी इरादों से....हर पल तुम्हारा बलात्कार

हुआ!

मानवता रोयी,…

ચડી આવે કદી ભૂખ્યો કોઈ, હાંકી કાઢે છે,

નથી કાંઈ પેટ જેવું, અન્નકુટ એને જમાડે છે,

કરાવે છે મકાનો ખાલી, મંદિરો બાંધવા માટે,

અહીં માનવ ને મારી, લોક ઈશ્વરને જીવાડે છે

અગ્રણી ગુજરાતી કવિ-સાહિત્યકાર પ્રા.મંગળ રાઠોડનું નિધન..



અગ્રણી ગુજરાતી કવિ-સાહિત્યકાર પ્રા.મંગળ રાઠોડનું મુંબઈની નાયર હૉસ્પિટલમાં મંગળવારે સવારે આંતરડાના કેન્સરની લાંબી માંદગીને અંતે અવસાન થયું હતું. તેઓ છેલ્લા સાત દિવસથી વેન્ટિલેટર પર હતા. 75 વર્ષના આ સર્જકના પરિવારમાં પત્ની, બે દીકરા અને બે દીકરી છે.



એમના પ્રથમ કાવ્યસંગ્રહ ‘બાગમાં’ને ગુજરાતી સાહિત્ય પરિષદનું કાવ્યસંગ્રહનું પ્રાધ્યાપક તખ્તસિંહ પરમાર પારિતોષિક પ્રાપ્ત થયું હતું. ત્યારબાદ…

जब कभी कश्ती मेरी  सैलाब में आ जाती है

मां दुआ करती हुई ख़्वाब में आ जाती है



रोज़ मैं अपने लहू से उसे ख़त लिखता हूं 

रोज़ उंगली मेरी तेज़ाब में आ जाती है



दिल की गलियों से तेरी  याद निकलती ही नहीं 

सोहनी फिर इसी पंजाब में आ जाती है



रात भर जागते रहने का सिला है…

मियां मैं शेर हूँ

शेरो की गुर्राहट नहीं जाती

मैं लहज़ा नरम भी कर लू

तो झिन्झालाहत नहीं जाती

मैं एक दिन बेखयाली में

सच बोल बैठा था

मैं कोशिश कर चुका हूँ

मुंह की कड़वाहट नहीं जाती

जहाँ मैं हूँ वहाँ

आवाज़ देना जुर्म ठहरा है

जहाँ वो हैं वहाँ तक

पांव की आहट नहीं जाती

मोहब्बत का ये ज़ज्बा

जब खुदा की देन है भाई

तो मेरे रास्ते से क्यूँ

ये दुनियाहत नहीं जाती

वो मुझ से बे तकल्लुफ

हो के मिलता है मगर…

શક્યતાની ચાલચલગત શું બતાવું બાદશા’?
પંખીથી પથ્થર થઈને કામ આવું બાદશા’.

નાગી તલવારોની વચ્ચે કેટલાં વરસો ગયાં’?
રેશમી સંબંધનાં વસ્ત્રો વણાવું બાદશા’.

પારકો પરદેશ છે ને આંતરી બેઠો સમય,
શ્વાસની ખેંચે લગામો તો બચાવું બાદશા’.

હું ભિખારી છું અને તું પણ ગરીબી ભોગવે ,
લાગણીના કેટલા સિક્કા પડાવું બાદશા’?

એક દરિયો પગ વગર પણ કેટલું દોડી શકે?
તખ્ત નીચે પાય મૂકે તો બતાવું બાદશા’.

- ચિનુ મોદી

પ્રશ્ન કોઈ પણ નથી તો પૂછવું કેવી રીતે,

ના લખ્યું હો કાંઈ તો એ ભૂંસવું કેવી રીતે ?

પથ્થરોના આ નગરમાં કાચ જેવી લાગણી,

તું જતાવીને પૂછે છે તૂટવું કેવી રીતે ?

છે ખબર પૂરેપૂરી એની કથાના અંતની,

શાપ છે સહદેવનો તો સૂચવું કેવી રીતે ?

દ્વાર પર આવી ટકોરા સામટા ચૂપ થાય તો,

દ્વારને અવઢવ રહે કે ખૂલવું કેવી રીતે ?

શિલ્પ ચ્હેરાની પીડાનું આંખ સામે જોઈને,

છે વિસામણ એક આંસુ લૂછવું કેવી રીતે…

જાતની સાથે જ સોબત થઇ ગઇ
એકલા રહેવાની આદત થઇ ગઇ

એક આંસુ કો’કનું લૂછી દીધું
જો ખુદા કેવી ઇબાદત થઈ ગઈ

આયના સામે કશા કારણ વગર
આજ બસ મારે અદાવત થઇ ગઇ

શબ્દ ખુલ્લે આમ વહેંચ્યો છે બધે
કેવડી મોટી સખાવત થઇ ગઇ

એમણે પીડા વિશે પૂછ્યા પછી
કેટલી પીડામાં રાહત થઈ ગઈ

કાલ મન ઉજજડ હતું પણ આજ તો
કૈંક સ્મરણની વસાહત થઇ ગઇ

- ઉર્વીશ વસાવડા

સાયબર સફરે મુસાફર કરે માઉસ પરે સવારી

ઇંટરનેટ કેરે મેળાવડે ભટકે ગોતવાને ગિરધારી

એક્ષપ્લોરરે યાહૂ ઝંપલાવી અનેરી સર્ચ આદરી

વિષયી વિજ્ઞાપનો વળગી સઘળી સર્ફમાં પાધરી.

વર્લ્ડ વાઈડ વેબની મુલાકાતે મંદિર કતારો કાતરી

ટૂલબારે પારાયણના બેનર્સ, પ્રસાદે કૂપન કાપલી

કમનીય કૂકીસના રૂપે જાણે માયાવી જાળ પાથરી

વેબ પેજે અવરોધે અહંકારી ફાયરવૉલ આકરી.

“યુ હૅવ ગૉટ મેઈલ” કેરી આકાશવાણી ત્યાં સાંભળી

લોગ ઑન “ગોકુલ” ને પાસવર્ડે “ગોપી”ની ખાતરી

વેબસાઈટે આવકારવા ઊભી રાધા લઈને…

વેમ્બ્લીમાં લડખડે છે ગુર્જરી,

જીન્સ પહેરીને ફરે છે ગુર્જરી.



લેસ્ટરમાં સ્હેજ ઉંચા સાદથી,

શોપમાં રકઝક કરે છે ગુર્જરી.



બ્લેકબર્નમાં ખુબ હાંફી જાય છે,

બર્ફ પર લપસી પડે છે ગુર્જરી.



ક્યાંક વિન્ટર થઈને થીજી જાય છે,

ક્યાંક ઓટમ થઈ ખરે છે ગુર્જરી.



કોક એને પણ વટાવી ખાય છે,

પાંચ પેનીમાં મળે છે ગુર્જરી.



બોલ્ટનમાં જાણે…

ગઝલની ગુંજતી સરગમ સરળ ભાષામાં કહી દઈએ મુલાયમ મૌનનું રેશમ સરળ ભાષામાં કહી દઈએ પવનનું પોત દોર્યું છે હજી હમણાં લેહરોએ , ચાલો, આજે કોઈ મોસમ સરળ ભાષામાં કહી દઈએ સમય આવી ગયો છે લાગણીને નામ દેવાનો સંબંધો આપણાં મોઘમ, સરળ ભાષામાં કહી દઈએ ફરી એને સ્મરી છલકાઈ જાતાં, ઓ નયન મારા! કોઈને ભૂલવાનો ગમ સરળ ભાષામાં કહી દઈએ અહીં સીધું સરળ જીવવાની એક જ રીત છે શોભિત, હઠીલા પૂર્વગ્રહ કાયમ સરળ ભાષામાં કહી દઈએ

अजब दुनिया है ना शायर यहाँ पर सर उठाते हैं

जो शायर हैं वो महफ़िल में दरी चादर उठाते हैं

तुम्हारे शहर में मय्यत को सब कान्धा नहीं देते

हमारे गांव में छप्पर भी सब मिल कर उठाते हैं

इन्हें फिरकापरस्ती मत सिखा देना की ये बच्चे

जमीं से चुन कर तितली के टूटे पर उठाते हैं

समंदर के सफर में वापसी का क्या भरोसा है

तो आये साहिल खुदा हाफिज़ की हम लंगर उठाते हैं

ग़ज़ल हम तेरे आशिक हैं मगर एक पेट के खातिर

कलम किस पर उठाना था कलम किस पर उठाते हैं

बुरे…