मुझे प्यास है तेरी रूह की, मेरा जिस्म से नहीं वास्ता,

मेरी रूह से मिले रुह तेरी, तो वो 'पल' बने एक दास्ताँ.

मेरे इश्क का ये ऊसूल है, तेरे सारे ऐब क़ुबूल है,

बस एक ऐब है मुझमें कि तेरे सारे ऐब मैं जानता.

मुझे तेरे दिल का पता बता, अब बस भी कर मुझे ना सता,

तु भी साथ चल तेरे दिल तलक, कि भटक न जाऊ में रास्ता.

तेरी आँख के उस आँसूं को मैंने था हथेली में रख लिया,

उस आँसूं से, उस मोती से हर रात खुदको नवाझता.

मेरी हसरतो का ख़याल कर, तेरी रहमतों का कमाल…

જમાનાની નજરે આ મારી ગઝલ છે,

ને મારી નજરમાં તો આ ઇક હવન છે.

કવન ના હવનમાં છે આહુતિ યાદો,

જે સળગે છે ભડભડ એ મારું હૃદય છે.

અનુભવશો એને તો સીધો સરળ છે,

સમજવા જો બેઠા તો ખાસ્સો ગહન છે.

ઈશારા છે ભીતર, ને શબ્દોથી છે પર,

છે આ મૌન એનું, આ એનું કથન છે.

થયા 'તરબતર' સૌ આ આંસુથી મારા,

છતાં હું હસું છું, આ મારું રુદન છે.

-Vishal Parekh

મારે તો નિરખવો એને હતો, કંઈ એવો એ નિરખાઈ ગયો,
કે એક જ એના જલવા થી આ કેવો તો હું અંજાઈ ગયો!!

મેં ધાર્યું હતું કે પી જઈશ હું, ખુદ ઈશ્ક તણા એ સમંદરને,
પણ એના એક જ કતરા થી હું તો નખશિખ છલકાઈ ગયો.

દીવાનગી ના આ કિસ્સાઓ એવા તો પહોંચ્યા એના લગ,
ના નામ પૂછ્યું, ના ઓળખ થઇ, એને તો પણ હું ઓળખાઈ ગયો.

આ ટેરવે ટકોરાં લઇને હું શોધી રહ્યો'તો એના દ્વાર,
એ દ્વાર મળ્યાં ને ટેરવાં ખિલ્યાં, ત્યાં 'મૂડ' મારો કરમાઈ ગયો.

જો જાત નીચે મારી મેં સંતાડી છે તને,

ચાદર જરી ગયેલી આ ઓઢાડી છે તને.

કેટકેટલાં ના મોઢે મેં બાંધ્યાં છે ગારણા,

ગેરહાજરી માં તારી મેં સંભાળી છે તને.

તારા વિના જ રાત ને તારા વિના સવાર,

પણ સાથે રોજ સાંજે મેં બેસાડી છે તને.

ખૂબીની પણ ખબર, તારી ખામીની પણ ખબર,

હર ખૂબી ખામી સાથે મેં તો ગમાડી છે તને.

વળગાડ તારો એવો કે ઉતર્યો ન ઉતરે,

ડાકણ સરીખી ખુદથી મેં વળગાડી છે તને.

તારો આ "તરબતર" તો છે…