Made in India
આળસુ નું નસીબ સુતું.
લેખક: સુધીર પ્રજાપતિ, PhD, Student (Nirma University)
ફોન:૯૪૨૭૬૦૮૩૩૩
_____________________________________________________________________________________
એક સુંદરપુર નામનું ગામ હતું. આ નાનું ગામ દરિયા કિનારે વસેલું હતું. ગામ મા ભોલું અને મોલું નામના બે ભાઈયો પોતાના નાના કુટુંબ સાથે રહેતા હતા. ભોલું અને મોલું દરિયા કિનારે આવતા સહેલાણિયો ને નારિયેળ પાણી અને ચા નાસ્તો વેચી ને પોતાનું ગુજરાન ચલાવતા હતા. ભોલું અને મોલું ની દુકાનો, દરિયા કિનારે થોડા અંતરે કાચી માટી ની બનેલી હતી.
એક દિવસે વહેલી સવાર થી જ ભારે વરસાદ સાથે વાવાજોડુંફૂંકાવા નું સારું થયું. ભોલું અને મોલું ની કાચી માટી ની બનેલી દુકાનો પડી ભાગી. ગામ મા પણ ખાસું નુકસાન થયું. બપોર પછી વરસાદ બંધ થઈ ગયો અને સરસ મજાનો તડકો નીકળ્યો હતો. ભોલું અને મોલું પોતાના ભૂલકાઓ સાથે પોત પોતાની દુકાનો ના હાલ જોવા માટે દરિયા કિનારે ગયા. ત્યાં જઈને જોયું તો ભોલું અને મોલું બંને હતાસ થઈ ગયા, કેમ કે બંને ની દુકાનો પડી ગઈ હતી અને માલસામાન અંદર દબાઈ ગયો હતો. મોલું તો કપાળે હાથ દઈને બેસી ગયો, જ્યારે ભોલું અને તેનો દીકરો નીરાસ થયા વગર, તુટી ગએલી દુકાન માથી સામાન બહાર કાઢી ને નાના ટેબલ ઉપર મુકવા લાગ્યા. આ જોઈને મોલું , ભોલું ને કહે, અરે મોટા ભાઈ કેમ ખોટી મહેનત કરો છો. કદાચ, ફરી વરસાદ આવવાની સંભાવના છે, અને તમારી બધી મહેનત બેકાર જસે. ભોલું કહે, અરે નાના ભાઈ એટ્લે જ તો કહું છું, જેટલો સામાન બચાવી સકે એટલો સામાન બચાવી ઘરે લઈ જા જેથી ઓછું નુકસાન થાય. પરંતુ મોલુએ આળસ કરી અને તે અને તેનો દીકરો, બેસી રહ્યા અને ભોલું અને તેના દીકરા ને મહેનત કરતાં જોઈ રહયા.
જ્યારે, ભોલું અને તેના દીકરાએ બધો સામાન ટેબલ ઉપર ભેગો કરી ને ઘરે લઇય જવાની તૈયારીઓ કરી રહયા હતા, તેજ સમયે એક કોલેજ બસ આવી. તે કોલેજ બસ મા ૨૫ -૩૦ છોકરીઓ ફરવા આવી હતી. છોકરીઓ ને ખૂબ જ ભૂખ લાગી હતી, તેથી ભોલું નો જેટલો સામાન હતો તે બધો ખલાસ થઈ ગયો, અને હજી વધારે સામાન ની જરૂર હતી. ભોલું એ મોલું ને બોલવ્યો અને કહ્યું તું જલ્દી જલ્દી તારો સામાન કાઢ જેથી તારો પણ સામાન વહેચાઈ જાય અને તને ફાયદો થાય. મોલું હજી વિરાચતો હતો, ત્યાં જ આકાશ મા કાળા વાદડો ઘેરાવા લાગ્યા. આ જોઈને બધી છોકરીઓ, બસ ની અંદર બેસવા લાગી. સાથે સાથે ધીમો ધીમો વરસાદ ચાલુ થઇય ગયો. થોડી વાર મા તો ફરી પાછો સવાર જેવો વરસાદ ચાલુ થઈ ગયો. મોલું નો બધો સામાન દરીયા મા તણાવા લાગ્યો. આ જોઈને મોલું ખુબ નીરાસ થઈ રડવા લાગ્યો.
ભોલું, મોલું ની પાસે આવી દિલાસો આપ્યો અને કહ્યું, મોલું જો તે યોગ્ય સમયે સમય નો ઉપયોગ કર્યો હોત તો, તું પણ મોટા નુકસાન માથી બચી જાત. મોલું , કહે મોટા ભાઈ જો મૈ પણ તમારા જેમ તક નો ઉપયોગ કરી, આળસ ના કરતાં, મેહનત કરી હોત હો, હું પણ સુખી થઈ સકતો. ત્યારથી, મોલું અને તેના દીકરાએ કદી પણ આળસ નહીં કરવાની પ્રતિજ્ઞા લીધી.
_________________________________________________________________________________
બોધપાઠ: સમય નો સદુપયોગ અને હકારાત્મક કામ કાયમ સફળતા અપાવે છે.
Posted by Hemshila maheshwari on March 10, 2024 at 5:19pm 0 Comments 0 Likes
Posted by Hemshila maheshwari on March 10, 2024 at 5:18pm 0 Comments 0 Likes
Posted by Hemshila maheshwari on September 12, 2023 at 10:31am 0 Comments 1 Like
Posted by Pooja Yadav shawak on July 31, 2021 at 10:01am 0 Comments 1 Like
Posted by Jasmine Singh on July 15, 2021 at 6:25pm 0 Comments 1 Like
Posted by Pooja Yadav shawak on July 6, 2021 at 12:15pm 1 Comment 2 Likes
Posted by Pooja Yadav shawak on June 25, 2021 at 10:04pm 0 Comments 3 Likes
Posted by Pooja Yadav shawak on March 24, 2021 at 1:54pm 1 Comment 1 Like
वो जो हँसते हुए दिखते है न लोग
अक्सर वो कुछ तन्हा से होते है
पराये अहसासों को लफ़्ज देतें है
खुद के दर्द पर खामोश रहते है
जो पोछतें दूसरे के आँसू अक्सर
खुद अँधेरे में तकिये को भिगोते है
वो जो हँसते हुए दिखते है लोग
अक्सर वो कुछ तन्हा से होते है
© 2024 Created by Facestorys.com Admin. Powered by
Badges | Report an Issue | Privacy Policy | Terms of Service
You need to be a member of Facestorys.com to add comments!
Join Facestorys.com