હજુ પણ ક્યા છે મારું ભારત મહાન ?

હજુ પણ ક્યા છે અહીં સ્ત્રીઓનુ સન્માન ?

આજે પણ અહીં;  સ્ત્રી છે એક વસ્તુ

સ્ત્રીઓનું સન્માન છે અંહી સાવ સસ્તુ

પુરુષને છે અહીં હર  ગુનાની  આઝાદી

લક્ષ્મણરેખા પાર કરે એ સ્રીની છે બરબાદી

આજે પણ  સીતાઓ  ક્યાં  છે  સુરક્ષિત !!

અગ્નિપરિક્ષા આપીને પણ થઈ છે શાપિત

હર સંજોગોમા સમાજનો છે પુરુષને સાથ

ત્યાં નિર્દોષ નારીને પણ નથી કોયનો સંગાથ

એકલ હાથે લડ્તી રેહ્તી દરેક એની લડાઈ

રિવાજોનુ સૈન્ય સામે કરવા ઉભુ ભલે…

પતંગિયાની પાંખે વેહતી વસંતની સવારી

ફૂલોના વૈભવથી છલકે ઉપવન કેરી ક્યારી

કૂણાં રતૂંબડા પર્ણોથી લચોલચ છે દ્રુમડાળી

ઊરે  ઊમટે   અઢળક  નૂતનતાઓ  ન્યારી

નવપલ્લવિત પુષ્પોની, કરી  પ્રભૂએ લ્હાણી

ફૂલો પર ફેંકી  જાણે   મેઘધનુષી પિચકારી

પર્ણો સોંસરવો વહી રહ્યો મીઠો મધૂર સમીર

લાગે જાણે ક્રુષ્ણે એની વાંસળીમાં ફૂંક  મારી

કોયલના ટહુકાથી  ગુંજે મન  કેરી  વનરાઈ

પંખીના  કલરવમાં વાતો વસંત કેરી પ્યારી

નભ  કેરે  અંગણીયે આવી ઉષા…

આંબાની ડાળીએ બેઠેલું પારેવું

એના દલડાંની  વાત મને કેતુ

આ ઝાડની ડાળ પર વસુ છુ હું

કે પછી ઝાડ આ મારામાં  રેતુ

આભમાં રોજ રોજ ઉડ્યાં કરુ હું

કે પછી આભ મારી પાંખમાં વેતુ

પથરાને અડકીને વેહતુ આ ઝરણું

ખળખળ  કંઇ  વાત  એવી  કેતુ

પાણીમાં દેખાય આ પથરાનુ હોવુ

કે પછી  પત્થરમાં પાણી આ વેતુ

ફૂલોની પંખડીએ બેઠેલું પતંગિયું

લાગે  જાણે   વાત  એવી  કેતું

ફૂલો  પર બેઠેથી  છુ…