છત ને છજાઓ, દિશાઓ વગર હો.

આંગણમાં ઝૂલો ને મઘમઘતાં ફુલો,

નદીના કિનારાની ભીની અસર હો….

ગગનમાં સિતારાઓ ચમકી રહ્યા છે,

ધરા પર એ આપણને તાકી રહ્યા છે.

રમતિયાળ ચાંદાને ખોળામાં લઈને,

જુઓ વાદળો વ્હાલ વરસી રહ્યા છે.

ઋતુઓ બધી અહીં એકસાથે આવે,

દિલના ઝરૂખે તને ને મને ઝુલાવે,

મીઠું મીઠું એ સતાવે.

આંગણમાં ઝૂલો ને મઘમઘતાં ફુલો,

નદીના કિનારાની ભીની અસર…

બોલવા ટાણે જ ચૂપ રહેવું નથી ગમતું મને,
પણ બધાની રૂબરૂ કહેવું નથી ગમતું મને.

એકલો ભટક્યા કરું છું, એનું કારણ એ જ છે,
ઘરની વચ્ચે એકલું રહેવું નથી ગમતું મને.

આંખમાં આવીને પાછા જાય એનું મૂલ્ય છે,
આંસુઓનું આ રીતે વહેવું નથી ગમતું મને.

આમ તો કૂદી પડું છું હું પરાઈ આગમાં,
મારું પોતાનું જ દુ:ખ સહેવું નથી ગમતું મને.

મિત્ર અથવા શત્રુઓની વાત રહેવા દે ખલીલ,
એ વિશે તો કાંઈ પણ કહેવું નથી ગમતું મને.

-  ખલીલ ધનતેજવી

આવ્યો આવ્યો ને વળી ચાલ્યો,

વાયરો કેમે કરી નહી રહે ઝાલ્યો.

માંડ હજી બેઠા’તા વાળી પલાંઠી

ત્યાં મહેફીલનો ઉડી ગયો રંગ

ભરદોરે આસમાને ઊડતો’તો કેવો

ત્યાં કોણે મારો કાપ્યો પતંગ?

હોઠ પર આવેલા મારા પ્યાલાને કહો

કોણે આમ ધરણી પર ઢાળ્યો?

ઘોડા પર બેસીને આવ્યો અસવાર

ત્યાં પેંગડે ભરાવ્યા પગ પાછા

વહી જાતી ઉડતી આ ધૂળમાં હું જોઉ છું

ચહેરાના રંગ બધા આછા

હોંશે રચેલા મારા રંગ રંગ મહેલને

કોણે કહો અગ્નિથી બાળ્યો?

- કવિ શ્રી સુરેશ દલાલ

aa…

પ્રિયતમ… મારા પ્રિયતમ…

પ્રિયતમ… મારા પ્રિયતમ…

તુ ક્યાં છે કહે, તને મારા સમ…

હૈયાથી હોઠોના રસ્તા પર

અટકીને ઊભી છે આ સફર

ચાલે નહીં, આગળ કદમ

તુ ક્યાં છે કહે, તને મારા સમ…

ઓ રે કાનુડા.. તોરી ગોવાલણ

મુરલીમાં લલચાણી રે

આભમાં ઝીણી વીજળી ઝબૂકે

મનમાં તારી યાદ રે

ભીના ભીના શમણાઓ જાગે

હોઠે તારું વાદ્ય રે

ઓ રે કાનુડા.. તોરી ગોવાલણ

મારી આજ તું, મારી કાલ તુ

મારો પ્રેમ તુ, મારું વ્હાલ તુ

જેનો ટેકો લઇને હું બેઠી…

લાંબી આ સફરમાં જિંદગીનાં ઘણાં રૂપ જોયા છે,

તમે એકલાં શાને રડો છો સાથી અમેય ખોયાં છે.

આપ કહો છો આમને શું દુઃખ છે આ તો સદા હસે છે,

અરે! આપ શું જાણો આ સ્મિતમાં કેટલાં દુઃખ વસે છે.

મંઝિલ સુધી ના પહોંચ્યા તમે એ વાતથી દુઃખી છો,

અરે ચાલવા મળ્યો રસ્તો તમે એટલા તો સુખી છો.

આપને છે ફરિયાદ કે કોઈને તમારા વિશે સૂઝયું નથી,

અરે અમને તો ‘કેમ છો?’ એટલુંય  કોઈએ પૂછયું નથી.

જે થયું નથી એનો અફસોસ શાને કરો છો,

આ…

આહા આવ્યું વેકેશન, જુઓ રજાની મજા

શું શું લાવ્યું વેકેશન, આવી મજાની રજા

રજાની મજા, મજાની રજા, રજાની મજા

સાથે ભેરુઓની ટોળી

સાથે સખીઓની જોડી

એ તો ડુંગર ઉપર દોડી

ઉપર ટોચે જઇને લાગી દુનિયા જોવા

જો જો મમ્મી તો બોલાવે,પાછળ પપ્પાને દોડાવે

તો પણ આવીશ નહીં હું હાથમાં

અમે તો મુંબઇ જવાના

અને ચોપાટી ફરવાના

ભેળપૂરી ખાવાના

આખો દરિયો ડોળીને દૂર દેશ જવાના

આખો દરિયો ડોળીને દૂર દેશ જવાના

દૂર દેશ જઇ ભારતના ગુણ ગાવાના

આહા આવ્યું…

લીલોછમ ટહુકો ઊડ્યો છે પાંખમાં,

લઈને આકાશ આ આખું

મને દઈ દો, આ ટહુકાનું આયખું!

મેઘધનુષનું એક આખું નગર વસે.

પેલે પાર વાદળિયા, ધૂંધળિયા દેશમાં!

ને વીજલડી! તારા ને ચાંદાની ઓથે,

ઊઘડતું બ્રહ્માંડ આખું!

મને દઈ દો આ ટહુકાનું આયખું!

યમુનાને કાંઠે, કદમના પાન પાન,

સખી માધવની મુરલીએ મ્હાલે!

ને રાધિકાની રગરગમાં વાસંતી ટહુકો,

ઊતરે લઈ આકાશ આખું!

મને દઈ દો આ ટહુકોનું આયખું!

- જયશ્રી મરચંટ

aa sundar geet ne sambhalva mate nicheni link par…

એક દી સર્જકને આવ્યો કૈં અજબ જેવો વિચાર

દંગ થઈ જાયે જગત, એવું કરું સર્જન ધરાર



ફૂલની લીધી સુંવાળપ, શૂળથી લીધી ખટક

ઓસથી ભીનાશ લીધી, બાગથી લીધી મહક



મેરૂએ આપી અડગતા, ધરતીએ ધીરજ ધરી

વૃક્ષથી પરમાર્થ કેરી, ભાવના ભેગી કરી



બુદબુદાથી અલ્પતા, ગંભીરતા મઝધારથી

મેળવ્યો કંકાસ મીઠો, મોજના સંસારથી



પ્રેમ સારસનો ઉપાડ્યો, પારેવાનો…

પુસ્તકાલયમાં થતો પ્રવેશ એટલે ફૂલોની સુગંધથી મઘમઘતા ઉદ્યાનમાં …

દરરોજ સવારે તમારા મનમાં આવતો સારો વિચાર વર્તમાનપત્ર જેવો હોય છે. જેમ સવારના વર્તમાનપત્રનો ઉપયોગ કરો કે ન કરો તે સાંજે પસ્તીમાં જ ફેરવાઈ જાય છે. જો સારા વિચારને અમલમાં મૂકશો તો તે ઉપયોગી થશે અથવા સાંજે તે પણ પસ્તી જ બની જશે ! Soniya...

મારા ડાબા હાથ કરતાં

મારા જમણા હાથમાં મૂકેલી …

* મન એ સમુદ્ર છે. દેવ અને દાનવ જેવા વિચારો તેને ચોવીસેય કલાક મથ્યા જ કરે છે. પરિણામ સ્વરૂપે તેમાંથી ક્યારેક હળાહળ વિષ જેવા તો ક્યારેક અમૃત જેવા વિચારો પણ નીકળે છે. લક્ષ્મીની પ્રાપ્તિ પણ મનથી થાય છે. આ મન સમુદ્રની જેમ અનેક સ્મૃતિઓને સંગ્રહીને બેઠું છે. ખરેખર, મન જ માણસની સાચી ઓળખ આપી દે છે.

*  કેટલીક આડઅસરોને કારણે અમુક દવાઓ સવારે ખાલી પેટે લઈ ન શકાય તેવી હોય છે. નોંધવા જેવી વાત એ છે કે સવારે મન પણ ખાલી હોય છે. એ શાંત અને પવિત્ર મનમાં રોજ સવારે અખબાર અને ટીવીના હિંસા, બળાત્કાર, ચોરી,…

ગુજરાતી થઇ, ગુજરાતી કોઇ, બોલે નહીં બરાબર,

ભાષાની મીઠાશ નહીં, જાણે બોલે કાગડો, કાબર…

ઉત્તરમાં પાટણની પ્રભુતા, અંબાજી સાક્ષાત,

અને દક્ષિણમાં આદીવાસીઓ ભાષાથી અજ્ઞાન..

અને અમદાવાદમાં ચીપી ચીપીને….

(પવાલામાં પાણી પીશો…?? )

અમદાવાદમાં ચીપી ચીપીને બોલે બ્ર્હામણ નાગર…

નર્મદનું સુરત જુઓ….

નર્મદનું હુરત જુઓ, તો બોલે બોલે બોબડું.

તું ને બદલે ટટ્ટુનો ટું, જ્યારે બોલે ત્યારે તોતડું

તપેલી ને એ કહે પતેલી

(મારી લાયખા… બટાકાનું હાક..!!)

તપેલી ને એ કહે…

પ્રેમ એટલે કે,

સાવ ખુલ્લી આંખોથી થતો મળવાનો વાયદો.

સ્વપ્નમાં પળાય એવો કાયદો…

પ્રેમ એટલે કે,

તારા ગાલોના ખાડામાં ડૂબી જતા મારા ચોર્યાશી લાખ વહાણોનો કાફલો

ક્યારે નહીં માણી હો,

એવી કોઈ મોસમનો કલરવ યાદ આવે,

એ પ્રેમ છે.

દાઢી કરતા જો લોહી નીકળે ને ત્યાંજ કોઈ પાલવ યાદ આવે,

એ પ્રેમ છે.

પ્રેમ એટલે કે,

સાવ ઘરનો જ એક ઓરડો… ને તોય આખા ઘરથી અલાયદો…

કાજળ આંજીને તને જોઉં તો તું લાગે,

એક છોકરીને તે શ્યામવર્ણી

વાદળ આંજીને જોતાં એવું…

પીધાં જગતના ઝેર તે શંકર બની ગયો
ને કીધાં દુ:ખો સહન તે પયંબર બની ગયો
મળતી નથી સિધ્ધી કદી કોઇને સાધના વિના
પણ તું ખરો કે આપમેળે ઇશ્વર બની ગયો

- જલન માતરી

અમે કાગળ લખ્યોતો પહેલ વહેલો છાનો છપનો કાગળ લખ્યોતો પહેલ વહેલો

કસ્તુરી શબ્દોને ચંદનમાં ઘોળયાતા ફાગણ જ્યાં મલક્યોતો પહેલો…. છાનો છપનો

સંબોધન જાણે કે દરિયાના મોજાઓ આવી આવી ને જાય તૂટી

સંબોધન છોડીને કાગળ લખ્યો ભલે કાગળમાં એક ચીજ ખુટી

નામજાપ કરવાની માળા લૈ બેઠાને પહેલો મણકો જ ના ફરેલો ..છાનો છપનો

પહેલા ફકરાની એ પહેલી લીટી તો અમે જાણી બુજીને લખી ખાલી

બીજામાં પગરણ જયાં માંડ્યા તો લજ્જાએ પાચે આંગળીઓને જાલી

કોરો કટ્ટાક મારો કગળ વહી જાય બેક લાગણીના ટીપા…

શેરલોક હોમ્સ અને ડો.વોટસનની જુગલ જોડી. હોમ્સ વિચક્ષણ, ચબરાક નિરીક્ષક જાસૂસ અને વોટસન એનો વિધ્વાન અભ્યાસુ સહાયક.

ડિટેકિટવ હોમ્સ અને વોટસન એક વાર કેમ્પિંગ ટ્રિપ પર ગયા. રાત્રે બંને એ લ્હેરથી ખાઈ પીને કેમ્પ ફાયર જલાવ્યો, ટેન્ટ ઊભો કર્યો મોજમસ્તી ભરી ગપસપ કરીને સૂઈ ગયા.

થોડા સમય પછી શેરલોક હોમ્સે જાગીને વોટસનને ઢંઢોળ્યો. 'વોટસન ઉપર આકાશમાં જો અને શું દેખાય છે એ મને કહે.' વોટસને જવાબ આપ્યો; ' મને તો લાખો ઝગમગતા સિતારાઓ દેખાઈ રહ્યા છે.'

'આ દ્રશ્ય તને શું કહી રહ્યું છે?' હોમ્સે…

કોઈના ઘરે પુસ્તક મૂકી આવવું એ બૉમ્બ મૂકી આવવા બરાબર જ છે. કારણ કે એક ઉત્તમ પુસ્તકનું વાંચન કેટલીય ખોટી માન્યતાઓના ફૂરચા ઉડાડી દે છે. કેટલાય કુવિચારો બ્લાસ્ટ થઈ જાય છે અને માનવીની આખી ચેતનાનું રૂપાંતર થઈ જાય છે.- - મૃગેશ શાહ

vadhu vachava mate nicheni link par click karo....

http://http://www.readgujarati.com/2012/08/21/vichar-bindu6/

અધરાતે મધરાતે દ્વારકાના મહેલ મહીં,

રાધાનું નામ યાદ આવ્યું,

રુક્મિણીની સોડ તજી ચાલ્યા માધવ

બંધ દરવાજે ભાન ફરી આવ્યું.

દ્વારકાના દરિયાનો ખારો ઘૂઘવાટ

દૂર યમુનાના નીરને વલોવે

સ્મરણોનું ગોરસ છલકાય અને માધવની

આજને અતીતમાં પરોવે.

કેદ આ અજાણી દિવાલોમાં, જાણીતી

કુંજગલી કેમ કરી જાવું ?

રાધાના નેણની ઉદાસીના કેફ તણી

ભરતી આ ગોકુળથી આવે

મહેલની સૌ ભોગળને પાર કરી માધવના

સૂનમૂન…