નગર વચ્ચે નગર ઉભું ,
અઢારે જે - વરણ ઉભું !

તમાશો જોઈ ,ક્યાં જાતું ?
આ માનવ ને ,ગ્રહણ ઉભું !

આ ઘટના પામવા માટે ,
જીવન રોકી , મરણ ઉભું !

પ્રગટશે કાલ,ઘાટા શબ્દ,
ખબરનું અવતરણ ઉભું !

હૃદય ધબકાવતું રાખે ,
એ માનવનું ,ઝરણ ઉભું !

માનવતા બની મૃગજળ ,
જગત જો થઇ ને રણ ઉભું!

-હાર્દિક વોરા 

(લગાગાગા ,લગાગાગા)

'કવિ'

હું એક અજાણ્યા ટાપુ પર વસુ છું ,
હું ટોળા માં એકલો છું ,
ને હું એકલો એક ટોળું છું ,
હું માણસ ની એક જુદી જાત છું ,
હું મારામાં મારો વિસ્તાર છું ,
હું જાહેર માં હસું છું ને કાગળ પર રડું છું
હું વાહ વાહ માં નીકળતી એક આહ છું ,
હું વિચારો નો ગુલામ છું
હું કલમ ન જડે તો ,
બેબસ , લાચાર છું!!

-હાર્દિક વોરા (10-4-13)

હું અને મારો મિત્ર  છગન ,

નાનપણ ના મિત્રો  ,

સાથે રમ્યા ,સાથેમસ્તીગમ્મત કરતા ,

હવે બંને મોટા થઇ  ગયા ,

એ પહેલા જેવો છગન નથી ,

ને હું એ નો એ જ મગન ,

એના ઉઠવા બેસવાનો વર્ગ હવે અલગ છે ,

એ એના status ની દીવાલો માં કેદ છે ,

હું આ ઉંચી દીવલો કુદી નથી શકતો ..

અને એ આ દીવાલોની બહાર જોઈ નથી શકતો ,

હું મિત્ર ને ખોઈ બેઠો છું ,ને એ પણ!

આ અદ્રશ્ય દીવાલો કોણે  ચણી છે !

હે ઈશ્વર આ દીવાલો શું તે ચણી  છે…

કારણ માં શું છે , તું છે , તું છે 

મારા માં વસતું નગર પ્રેમ નું છે !



દિલમાં વધી છે બેચેની જે -

ને થઇ છે જોવા જેવી પછી જે ,

તારણ માં શું છે , તું છે તું છે - કારણ માં શું છે ...



દરિયાની ખારાશ આંખે અડી છે ,

પાસે બોલાવી મને એમ પૂછે !

તું નહિ તો અશ્રુ ભલા કોણ લૂછે ? - કારણ માં શું છે ...



તારી નજર માં આગળ વળી જે ,

ગલી માં ગલી…

આપણા પ્રેમનો ,એ સાર નીકળ્યો ,

જોડતો હૃદય ને, જે તાર નીકળ્યો !



શોધતો અંતરે,જે તાર તાર માં ,

નામનો તે બધે ,રણકાર નીકળ્યો !



રાતના ખીલતી ભરપુર ચાંદની ,

એમના રૂપ નો,આધાર નીકળ્યો !



કેટલી વાર હું ,દઉં દોષ લોક ને ,

શોધતો શત્રુ તે ,હુંકાર નીકળ્યો !



માનતો જેમને, પાષાણ તું 'હૃદય ',

એમના દિલમહી,ધબકાર નીકળ્યો !



-હાર્દિક વોરા 'હૃદય…

પ્રેમની આશા ઠગારી નીકળી ,
સાવ પોકળ વાત તારી નીકળી!

રાત ભર છે જાગવા ની વાત તો,
ઊંઘ ની સાદી બિમારી નીકળી !

યાદ માં જાગ્યા કરું છું ,જેમની ,
ઘાવ દઈ, ભાગી જનારી નીકળી !

દર્દ ને કિન્તુ , દવા નું નામ દે ,
કેટલી જૂની બિમારી નીકળી !

યાદ તારી કેટલી વિહવળ કરે,
આજ તો, એ એકધારી નીકળી !

શબ્દને, તોલી -તોલી લખ 'હૃદય',
ગઝલની આજે સવારી નીકળી !

-હાર્દિક વોરા 'હૃદય'

કઈ જ સમજાતું નથી હું શું કરું ?
જાવ સંકોરાઈ, કે હું વિસ્તરું !

કેદ માં છે ગામ આખું જેમની ,
એમની સામે હું બાજી પાથરું !

દર્દ માં તો દર્દ જેવું કઈ નથી ,
હેતની આ હેલ જોઈ થરથરું !

હોઈ ભલે હાથ વેત માં બધું ,
કઈ રીતે, આ વાડ મનની ચાતરું ?

કંઈક તો હશે ઈલાજ પ્રેમ નો ,
ફરિયાદ, એની કઈ જગાએ જઈ કરું ?

હાર્દિક વોરા - 03-04-13

મૌન ભરેલું માટલું એમાં,

                           પાણી કોણે ભર્યું ?

ધીરે ધીરે જુઓ એમાં,

                           શું શું આવી તર્યું ?

પરોઢિય પોઢેલું મન ,

                          ને  રાતડીયે જાગેલું ,

વગડા માં જીવેલું રણ ,

                          ને રણ માં જીવેલ ઝરણું,

કાગળની કોરી પાટી માં ,

                          અક્ષર થઇ અવતર્યું ! - મૌન ભરેલું 

પાદર માં આવેલું ગામ ,

                             …

શબ્દ ના શિકાર માં છું ,

હુ તો તારા વિચાર માં છું !

આભ માં ડૂબતો રહું છું ,

ચંદ્ર છું ઉગ્યો સવાર માં છું !

એકલો સાવ પડી જાવ છું ,

જિંદગી તણી  રફતારમાં છું !

મૌન ગળતું રહેશે આમ જ ,

હું મૌન ના આધાર માં છું !

ડૂબવું કે તરવું ? શું કરવું ?

હું તો  હવે મજધાર માં છું !

-હાર્દિક વોરા 

મૌન ના આકાશ માં, હું એકલો તું એકલી ,

ને પછી પ્રવાસ માં ,હું એકલો તું એકલી !

રાતભર સહવાસ  માં સાથ નિભાવી લીધો,

ને પછી પરભાત ના ,હું એકલો તું એકલી ?

વાટ ખોવાયા પછી મળશે નહિ પાછી કદી,

ને જડી જો જાય તો ,હું એકલો તું એકલી !

રત્ન તારા નામનું શોધ્યાં કર્યું મૃત્યુ લગી ,

મૃત્યુ પણ પડઘાય તો ,હું એકલો તું એકલી !

યાતના ના રણ છે , મારગ બધા ને ગલી ,

ક્યાં લાગી સંતાય રે ,હું એકલો તું એકલી !

મેં નથી કહ્યું  કદી કે મારાથી તું દૂર જા ,

ને દૂર થઇ જોય…

આ ડાળ ડાળ જાણે કે રસ્તા વસંતના,

ફૂલોએ બીજું કૈં નથી, પગલાં વસંતના.

મલયાનિલોની પીંછી ને રંગો ફૂલો ના લૈ,

દોરી રહ્યું છે કોણ આ નકશા વસંતના !

આ એક તારા અંગે ને બીજો ચમન મહીં,

જાણે કે બે પડી ગયા ફાંટા વસંતના !

મહેંકી રહી છે મંજરી એક એક આંસુમાં,

મ્હોર્યા છે આજ આંખમાં આંબા વસંતના !

ઊઠી રહ્યા છે યાદના અબીલ ને ગુલાલ,

હૈયે થયા છે આજ તો છાંટા વસંતના !

ફાંટુ ભરીને સોનું સૂરજનું ભરો હવે,

પાછા ફરી ન આવશે તડકા વસંતના !

-કવિ શ્રી મનોજ…

આકાશે એક પણ બારી નહોતી ,

મેં જોયું તું આકાશે,

એમાં એક પણ કિનારી નહોતી !

કળા ડીબાંગ વદળો હતા ,

જાણે કે સવાર પડવાની જ નહોતી !

પણ સવાર!!

સવાર તો પડી ,

ખુલ્લું સ્વચ્છ આકાશ ,

વાદળો ની દૂર દૂર નિશાની નથી !

જાણે કે રાત પડી જ નથી !!

-હાર્દિક વોરા 

હું અરીસા ની અંદર જાવ છું  

થોડો ઠીકઠાક થાવ છું

વળી નીરખી ને જોવ છું 

ચહેરા ની કરચલી !આંખો માં કુંડાળા ! મુછ માં સફેદ વાળ !

ને સવાલો પૂર !!

સમય ની દોડ માં મેં ક્યાં મુક્યો છે ?

મારો ચહેરો કેમ બદલાઈ ગયો ?

આ હું તો નથી !! હું ક્યાં ગયો ?

------

નાં આ હું જ છું , હું બદલાઈ  ગયો છું 

હું રોજ થોડો થોડો બદલાઈ રહ્યો છું 

આજે હું કઈક છું , કાલે હું બીજું કૈક હોઈશ 

ને છતાં મારી અંદર શું એ જ હું હોઈશ…

બરફ એટલે થીજેલું જળ !

છે તારા હૃદય માં ને મારામાં પણ !

તું હસે  છે ને પીગળે છે એ  , 

તું રડે છે ને  ઓગળે છે એ  ,

તારા સ્પર્શથી વહેવા માંડે છે !!

લાગણીઓ નું 

ખળ ખળ વહેતું ઝરણું 

તો  પછી શાને "બરફ" થવા માંડે છે ?

-હાર્દિક વોરા 

દરિયો એટલે પાણી ભરેલો એક મોટો ખાડો ,

કીડીઓ !

ઉલેચી શકાય તો ઉલેચો ને કાઢો રસ્તો !

દરિયો એટલે આંખો નાખૂણે બાજેલી ભીનાશ - કરો સરવાળો !

દરિયો એટલે દર્દ નું ડૂસકું - મારી શકાય તો મારો ભુસકું !!

દરિયો એટલે ભીની પાપણ ઢાળી શકાય તો ઢાળો !

દરિયો એટલે તું ,દરિયો એટલે હું ,ને દરિયો એટલે આપણે બધા !

સીધો હિસાબ છે !

ધરતી કરતા પાણી નો હિસ્સો મોટો !

દરિયો એટલે પાણી ભરેલ એક ખાડો મોટો !

કીડીઓ !!

ઉલેચી શકાય તો ઉલેચો ને કાઢો …

આપણા પ્રેમ નો એ સાર નીકળ્યો ,

જોડતો હૃદય ને એક તાર નીકળ્યો !

અંતર નાતારતાર માં હું શોધવા ગયો,

તારા જ નામ નો બધે રણકાર નીકળ્યો !

-હાર્દિક વોરા 

નર બન્યો હશે આ વાનર થકી જરૂર ,
કારણ ગુલાંટ મારતો એ વાનરો થી તેજ!!

ફક્ત એટલીજ  વાત થી પુરવાર એ ના થાય,
કારણ બદલતો રંગ એ કાચીંડા થી એ તેજ !

સર્પ જેવા સર્પ થી એ  દંસ એનો તેજ ,
ને કરડવા જો નીકળે તો કુતરા થી એ બેજ !!

ઘુવડ ની જેમ રાત આખી જાગતો ફરે ,
ને ભેંસ ની અદાથી બધું ચાવતો ફરે !!

'હ્રદય' વિચારે એજ હવે જાનવર કયું ?
આ માનવી ના મૂળ નું કારણ બની ગયું !!??

હાર્દિક વોરા - 'હ્રદય'