આ શોર  કોણ કરે છે ?
મધરાતે ભોર કોણ કરે છે ?

મારી નિંદ્રા માં ખલેલ પાડી
મને જગાડવાનું જોર કોણ કરે છે  ?

કોણ દુશ્મન બન્યું છે મારું ?
મારા નામે ચોર ચોર કોણ કરે છે ?

નક્કી આ એજ છે મારું ચેન હણી જનાર
વરના આવો મારી સામે તોર કોણ કરે છે ?


---"દિપ"
24.12.2013

ક્યારેક તલવાર નહિ એની ધાર-ધાર જુઓ ,

ઉગામતા પેહલા ખુદ પર કરી એક વાર જુઓ,



એક ઘા ને બે કટકા કરો એવું બની શકે,

કોઈ ખાલી જાય, જાણીને એવો કરી વાર જુઓ



બંધાતા વાર નથી લગતી કદી, દિલ થી દિલ

તૂટી ગયા પછી ના સંબંધો નો કરી વિચાર જુઓ



 કાયમ તમે જ ફાયદા માં રહો એમ વર્ત્યા તમે

કોઈ વાર ખોટ ખાઓ પછી લોકો ના વ્યવહાર જુઓ



શાણા માનો છો પણ થશે તમને ખુદથી નફરત

"દિપ" તમે કોઈ વાર પાગલ પ્રેમી નો પ્યાર જુઓ



નાની અમથી વાત છે, હું શું સમજાવી શકું…

" The pain of missing friends
is realized when
.
.
.
.
. .
.
.
.
.
. .
.
.
U r standing some where nd see a
group of friends having fun.......

U smile nd say to urself .
.
'HUM TO ISSE BHI JYADA KAMINEY THE'

હળવેથી આ મનમાં તૂટ્યું કશુંક,
આંખોમાં કણા જેવું ખૂંચ્યું કશુંક.

ફરીયાદ તો નથી વિષાદ રહ્યો
મળ્યું ઘણુ તે છતાં ખૂટ્યું કશુંક.

કાંચનું તો ન જ હતું હૃદય મારું,
જાણે કેમ, કશેક તો ફૂટ્યું કશુંક.

ન્હોતું નસીબમાં તેને ચાહ્યું મેં,
છોડ્યું ઘણુંય જગમાંચૂંટ્યું કશુંક.

ભૂલો પડી ભટક્યો હું રણ માં

શોધ્યો તને સઘળે

ક્યાંય ના જડ્યો તું તારણ માં



હજારો યુગો થી એક જ ફરિયાદ અમારી

કેમ નથી દીસતો તું કોઈ ઝIરણ માં



તું છે કે નથી એના કોઈ પુરાવા નથી

હોય જો તું તો આવી જI સામે બારણ માં



તારી હસ્તી અમારા હોવાથી છે, વરના

કોઈ ના માને તને કોઈ પણ કારણ માં



તું ખુદા છે એથી શું થયુ ?

માનું તો જ તને

આવી ને સમજાવે કોઈ ઉદાહરણ માં



હું નાસ્તિક છું, ને તુંય જાણે છે મુજને

તારો ને મારો મેળ ના…

યાદ છે એમને કે હજી, છું હું

ટુકડાઓ માં વહેંચાયેલો, પણ અકબંધ છું હું



એમના માટે કોઈ રીતે જરૂરી નથી

છતાંયે એમનાંથી જ ઘેરાયેલો, નજરબંધ છું હું



મન બેહલાવા માટે તો ખરો જ ,

એમના તન-મન થી બંધાયેલો, કટિબંધ છું હું



હું નથી જીવતો કે નથી મૃત:પાય ,

લાશ તરીકે ઓળખાયેલો, કબરબંધ છું…

કંઈ કહેવાનો અધિકાર ક્યાં આપો છો ?

હ્રદયમાં સ્થાન પણ ક્યાં આપો છો???



કેટલાય સવાલો પૂછી લીધા આજ સુધી -

સરકાર ! એના જવાબો ક્યાં આપો છો?



દરવાજા ખુલ્લા રાખી,કરી બારી બંધ

સંબંધના બંધનને નામ ક્યાં આપો છો?



નજરે કરેલ ગુનાનાં નથી મળતા પુરાવા

પાંપણો ઝુકાવી બયાન ક્યાં આપો છો?



વચન દઈ મિલનનું આવ્યા ન કદી -

શરાબીને વધુ મદિરા ક્યાં આપો છો?



જીવતર એળે ગયું,જીવાયું…

કહો છો તમે એક શેર થઇ જાય,
આવે યાદ પંક્તિ બે, લ્હેર થઇ જાય,

બેથી છે સ્થિર દ્રષ્ટીએ આખી મહેફિલ
ઈચ્છું છું મદિરા ને મન એક થઇ જાય

મહેફિલે ભૂલાઈ જાય આમ શેર-શાયરી
તો કવિને કવિતાથી વેર થઇ જાય

છતાય યાદ ના આવે શબ્દો 'તેમના' -
તો જિંદગી પર કેવો કેર થઇ જાય ?

શૂન્ય બની વિચારું ફક્ત એટલું જ ..
કે વાહ-વાહથી ન કદી પ્રેમ થઇ જાય .

તું

તારા મારી સાથે
ના હોવાને ...
ક્યારેય પાનખર નથી કહી,
તું છું એટલે હું છું
"તારું હોવાપણું "
મારામાંથી ચાલી જશે
ત્યારે જ માનીશ
હવે વસંત નથી ખીલતી.....

એ જ તૂટેલો બાંકડો..

કેટલી સાંજ ઓગળી છે..

એ ચાલી ગઈ..કે હતી ?

કારણો વગરના બહાના...

સહેજ બદલાયેલી જણાઈ ...મુદ્દત પછી,

હાથ લંબાવ્યો ને એણે વીંટી દેખાડી....

હસવાના પ્રયત્નો

આંખોએ નજરોને છુપાવવા

પાંપણો બીડી દીધી...

વાંક એનો નહોતો

એ ઉભી હતી એ રેતી જ ચંચળ હતી

અને મેં વનવાસ ભોગવ્યો સીતા વગર....

કહું તને કે ના કહું હજી સ્પંદન ફરકે છે ...

હ્રદય ઈચ્છે છે એ સાથ, હાથમાં…

હમ-કદમ સદીઓ વીતી
તારી હથેળીમાં મારી રેખાઓએ
તારામૈત્રક રચ્યું હતું આપણા મિલનનું ..
મજાક-મસ્તી, સંવેદના-લાગણી
ને છેલ્લે વેદના ...
જવાબો ના પુછાયા...
આજે પણ એવી જ રાત હતી,
તારે ઘેર રોશની ઝળહળાં હતી,
તાલ-સ્વર ઝૂમતા હતા
મેં કદમ ઉપાડ્યા તારા ઘર સુધી આવવા
ને
રોકાઈ જવાયું ...દરવાજેથી પાછા ફરી જવાયું
યાદ આવ્યું....
મને ક્યાં નિમંત્રણ હતું??

ખરબચડી હતી જે લાગણીઓ મારી,

બધી સુંવાળી થઇ ગઈ

હાશ, હવે ચેન મળશે અમને "દિપ"

એમની બાંહો માં પથારી થઇ ગઈ



સિતારા ગણતા આવડી ગયું અમને

ચાંદ સાથે ય દોસ્તી-યારી થઇ ગઈ

આકાશ ઓઢી ને સુતો હું

ચાંદની પણ હવે અમારી થઇ ગઈ



ચાહત મારી આ રંગ લાવશે નહતી ખબર

દિલ સાબુત…

તું કેમ આવી રમત કરે છે ?

લાગે છે ફક્ત તું ગમ્મત કરે છે



માની જ, ના બેબાકળો બન

કાં શિશુ ની જેમ મમત કરે છે ?



એ તારા માટે નથી બનેલો

શા માટે પત્તાનાં મહેલ ની મરમ્મત કરે છે ?



સપનાંઓ ની તો હજી આ શરૂઆત છે

ને તું રાત પૂરી કરવા ની હિંમત કરે છે…

મારી આ ગઝલ માં તને અનેરું સ્થાન મળ્યું છે,

શબ્દો જ ફક્ત મારા છે, અર્થને તારું નામ મળ્યું છે



લાગણીઓની ક્યાય કમી નથી રાખી મેં એમાં

સ્મિત સાથે આંસુ ને ય સરખું માન મળ્યું છે ,



ઓળખી-પિછાણી મેં કરે છે વાત તારી સૌને,

ક્યાં તારા વગર કદી મને એવું ધ્યાન મળ્યું છે ?



અલ્લડ મસ્તી ભર્યો નિર્દોષ પ્રેમ છે મારો,

તે આંગળી ચીંધી ને અમને સ્વમાન મળ્યું છે



કેમ ના કરું ગર્વ હું, મારી આ રચના પર "દિપ"

જયારે ઘડાઈ એ, મને જીવનદાન મળ્યું છે



તું…

સર્જન

એક દી સર્જકને આવ્યો, કૈં અજબ જેવો વિચાર

દંગ થઈ જાય જગત, એવું કરું સર્જન ધરાર

ફૂલથી લીધી સુંવાળપ, શૂળથી લીધી ખટક

ઓસથી ભીનાશ લીધી, બાગથી લીધી મહક

મેરુએ આપી અડગતા, ધરતીએ ધીરજ ધરી

વૃક્ષથી પરમાર્થ કેરી, ભાવના ભેગી કરી

બુદબુદાથી અલ્પ્તા, ગંભીરતા મઝધારથી

મેળવ્યો કંકાસ મીઠો, મોજના સંસારથી

પ્રેમ સારસનો ઉપાડ્યો, પારેવાનો ફફડાટ

કાગથી ચાતુર્ય લીધું, કાબરોથી કલબલાટ

ખંત લીધી કીડીઓથી, મક્ષિકાથી શ્રમ અથાગ

નીરથી નિર્મળતા લીધી, આગથી…

ખોવાઈ છે એક જીવતી જાગતી લાશ ,

મળે જો ક્યાંય, એને સાચવી ને રાખજો



નથી એને દુનિયાદારી ની કોઈ સમજ ,

બની શકે તો એને સમજાવી ને રાખજો



હાડમાંસ નો જ બનેલો છે એ, ખોલી ને જોજો

માણસ જેવો લાગે તો મનાવી ને રાખજો



હસવાનું તો એ ભૂલી જ ગયો છે સાવ,

 એકાદ વાર એને રડાવી ને પણ રાખજો…

ભસ્મ થઇ જાઉં હું જો તું ધૂણી બને

એ વાત પણ કંઈ ના નાનીસુની બને



તું રાહ જો છે મુજ મંઝીલ તણી,

હું રાહગીર બનું જો તું સાથે રાહી બને



હાથ માં હાથ લઇ ને કપાઈ જાય રસ્તો

શરત એટલી, એમાં મેહંદી મારા નામ ની બને



તું ઝરણું બની ને વહીશ ના, હું ખારોપાટ છું

મીઠાશ મુજ માં ઉતરે જો તું નદી બને



ભીતર થી ટૂટી ને વેરવિખેર થઇ ગયો છું

તું જો મળે તો ખંડેર ફરી ઈમારત બને



એ મારા બને કે ના બને શું ખબર  "દીપ" ?

ફક્ત  હું એનો બની જાઉં બસ…

ક્યાં એની જવાની હતી પૂરી થવા માટે?

હતી ક્યાં ઉંમર એની મારવા માટે  ?



હજુ તો હમણાં જ એ ચાલતા શીખ્યો પડી પડી ને

ક્યાં જરૂર હતી એને મોત ની દોડ દોડવા માટે ?



ઠીક થી હજુ એ વાત પણ નહતો કરી શકતો

એને આપ્યા શબ્દો બોલવા ને તોલવા માટે…

જ્યાં સુધી જોયું ત્યાં સુધી બસ તું ને તું જ દેખાયો

હું ભાગતી રહી તું જ થી ને તું બની ગયો મારો પડછાયો



કદી જો એકલું લાગ્યું મને મારી સાથે

તું દીવાલ બની સંવાદ માં ઉતારી આવ્યો



તું પવન બની વેહવા લાગ્યો મારી આસપાસ

હરેક લહેર માં તારો જ અવાજ કાને અફળાયો



હું તો કેવળ સમય પસાર કરતી હતી

તું સમય બની…

દરેક વખતે આવું થોડું જ થાય

કોઈ ની લાગણીઓ થી ના રમાય "દિપ"



શબ્દ બોલતા પેહલા તોલવો જરૂરી છે

આમ વજૂદ વિનાની વાત ના કરાય દિપ



કોણે કીધું કે કોઈને પ્રેમ કરવો ખોટું છે ?

પણ જેને ચાહિયે એને ના તરછોડાય "દિપ "



તું કોઈની હસી નું કારણ છે એ દોસ્ત

આંસુ થી એની આંખ ને ના ભીંજવાય "દિપ"



નહિ મળે ફરી એ હાથ એ સાથ એ એહસાસ

હજીયે રોકી જા, જો રોકાઈ  શકાય "દિપ"



પછી ખુદા પણ ના જુવે સામે તારી,

આમ કોઈનું પ્રેમભર્યું હૃદય ના તોડાય…