ફાંકડું જોબન :

સૈયર મારા, હવે કેમેય ના સહેવાય

ઉંબરે ઊભી હું, મારું હૈયુ ધકધક થાય

ઓરે સૈયર, અંગેઅંગ મુને લાગી છે લ્હાય

તારી નજર્યું પડે તો અગન ઠરી જાય

ઓરે સૈયર હવે કઈં ના સહેવાય

કાશ તું આવી જાય

ઓલ્યા વાસંતી વાયરે, જોને ઓઢણી લહેરાય

‘ને, અંગરખાની આશે મારી શરમ શરમાય

ફાગણના ફૂલે જાગ્યો કેસુડાનો રંગ જેમ

સુહાગી ફાગ લાગ્યો મારે અંગ અંગ તેમ

આ વાસંતી ફોરમ હવે કેમની ઝલાય ?

ફાંકડી, એ તો બસ ફેલાતી જાય,

ઓરે સૈયર હવે કંઈયે ના સહેવાય

આવને…

I create a field of sand

and then a mound,

fun enough to be neck deep,

trivial it may seem, at the time,

...but it grabs hold,

the feet seem unable to free

the breath, few & far between

the power unseen,

and it continues to grow,

the mound ever so wide

the height rises,

the pleasure, then

that saturated the heart

begins to part

as if through a hole in the heart

I then,

wish for the ocean to come…

हैराँ होना अगर उसे कहते है तो मंजूर है उम्रभर मुझे,
कि हसीन चहेरा तेरा मुझे तीर-ए-नज़र देखा किजे |

जनक म देसाई

raindrops today

which kissed my soul,

felt as if, they were my own;

like the tears, which have flowed,

silently, in the memory of you

in the unending anticipation … of you;

and the sudden downpour,

as if the sky…

...which could not bear the weight

...beneath my eyelids,

opened up at last

in honor of my love for you,

it must have rained to comfort me,

to remind me of my unending devotion

and i closed my eyes

in…

ગામ ગયું ને મંદિર પણ,
મન-મંદિરમાં પેઠી અણ.

જનક મ. દેસાઈ 

અણ = કષાય / નકાર અને નિષેધવાચક ઉપસર્ગ

'ને આખરે: સંકેલીને સઢ,

હું પોતે જ વિસ્તર્યો... દ્રઢ

છે હવે કાબુમાં સઘળુંય, તેથી જ રે

કે નાવ ના ડોલે હવે ક્યારેય…

શિરસ્તો

જીંદગીની સૌ પ્રથા સમજાય છે ,

એક દિ મોડી, છતાં સમજાય છે ;

સુખ જે મુજને મળ્યાં, સમજ્યો નહિ ,

દુઃખ અંતે અન્યના, સમજાય છે ;

દુઃખ એકે ના હતા, તોયે રડ્યો ,…

ક્ષણિક

અશ્રાવ્ય !! ?

ટીસ !! ? ,

કે ક્ષણભંગુર નિરાશા !!

જ્યાં આત્મજાગૃતિમાં જાગે ક્યાંક, આશા…

સાહ્યબા સંગે :

ઝણકતા ઝાંઝરનું જોબન મને દઈ દે,

ખુલતાં કમાડે પડતી નજર્યું મને દઈ દે,

વરસતા મેઘમાં નીતરતી ઓઢણી ને,

ઉભરતું યૌવન ને મલકાટ મને દઈ દે;

સીદ ને છુપાવું મારું ઘેલું…

છે

એક ઇચ્છા આજ પણ મુજ આંગણે, કે

તેજ તારું ઝળહળે મુજ આંગણે, ‘ને

છો નિભાવ્યા તેં સતત જોજન સહુ, તોય

મેં સતત રાખ્યો પ્રણય મુજ…

कहाँ है तू, यार?

"रहने दो छोड़ो भी जाने दो यार”

“हम ना करेंगे प्यार"

थामा था दिल जो तुमने,…

દોડ્યા કર્યું તેથી જ તો પગલાં પડ્યા નથી,

કેડી બનાવ્યા જે કરે, હાંફ્યો નથી કદીય. ...~ જનક મ દેસાઈ

પછી જ:…

હળવે તમને જાતાં જોઇ, સાંજ સમૂળક અટકી ગઈ,
રાત હવે સ્વપ્ના જોવાનીય આખેઆખી વટકી ગઈ. 
~ જનક મ દેસાઈ

તમે આવો છો જ્યારેય, વસંત વરતાય છે, 
પાનખરનેય ત્યારે અચંબો કંઇક થાય છે,  
'એવું તે વળી શુંય હશે' પૂછે છે ખરતાં પાન સહુ,
કે મુજને ઉતારી આખું વદન નવપલ્લિત થાય છે.

ગોખણપટ્ટી:

રે એકડો ઘૂંટ્યા કરે તે માનવી, એમેય ,

જીવ્યા વિના મરતો રહે, તે માનવી, એમેય .

આદત રહી જે માનવીની જીદ કરવાની,

રે ક્યાં કશું શીખી શકે તે માનવી, એમેય .

હા! ‘આ ઘડી’ ને ‘તે ઘડી’…