Facestorys.com
Made in India
Rajul Bhanushali
નામ : રાજુલ ભાનુશાળી
જન્મ તારીખ - ૧૮/૭/૧૯૭૨
કાર્યસ્થળ - ઘર- ફૂલ ટાઈમ ગૃહિણી+ લેખક
ઉપાધિ - અન્નપૂર્ણા, સર્જક, મલ્ટીટાસ્કર વગેરે વગેરે
પ્રથમ રચના :
આમ તો પ્રથમ કાચીપાકી રચના નવમા ધોરણમાં લખેલી, જે કોલેજના માસિક સામાયિકમાં આવેલી. કોલેજની મોટી લોબીમાં બન્ને સાઈડ હારબંધ કાચના કબાટ હતા. સ્ટુડન્ટ લેખ, કવિતા, વાર્તા વગેરે હાથે લખીને સબમીટ કરે એટલે કોલેજ પ્રશાષન એ પેપર કાચના એ કબાટોમાં ટાંચણીથી લગાડે. એવું ત્યારે કાચું પાકું લેખન ચાલતું. લગ્ન પછી છૂટી ગયું. ત્યાર બાદ વર્ષો પછી ૨૦૧૨માં ફરી શરૂ થયું. ગઝલવિશ્વ, કવિતા, કવિલોક, છાલક, અખંડ આનંદ, મમતા, કચ્છમિત્ર, દિવ્યભાસ્કર જેવા માતબાર સામાયિકો અને દૈનિક સમાચારપત્રોમાં કૃતિઓ છપાતી રહે છે. ચાર પુસ્તકો પ્રગટ થયા છે.
૧) સંગતિ - 'ગઝલ તો હું લખું' ગ્રુપના મિત્રોનો સહિયારો ગઝલસંગ્રહ.
૨) 'આઝાદ કલમ' - શાયરા મેગી અસનાની સંપાદિત ગઝલસંગ્રહ.
૩) 'અનુભૂતિના અક્ષર' - કવયિત્રી નંદિતા ઠાકોર સંપાદિત પત્રલેખાઓના પત્રોનું પુસ્તક.
૪) 'લેખિનીઓના નિબંધો' - શ્રી ધીરુબેન અનુદિત, લેખિની સંપાદિત નિબંધ સંગ્રહ.
સાહિત્યના દરેક પ્રકારો ખેડવા ગમે છે. કવિતા, વાર્તા, અનુવાદ કે આસ્વાદ, નિબંધ કે લેખ. બધા જ. પણ કવિતા અને વાર્તા પ્રત્યે ખાસ લગાવ છે. ગઝલ, ગીત, અછાંદસ, મોનોઇમેજ, લઘુકાવ્ય, લઘુકથા, ટુંકી વાર્તા વગેરે ખૂબ ગમે.
કવિતા એટલે-
કવિતા એટલે ધોધમાર વહેતી સંવેદના.
કવિતા એટલે મારા શબ્દોનો પોતીકો પડછાયો.
કવિતા એટલે તરલ આંખોનો ભેજ શોષીને ટેરવા પર ઉગી નીકળેલી કોક કુંપળ.
કવિતા એટલે જીવનરૂપી આઈસક્રીમ પર શોભતું સ્વાદિષ્ટ ચેરીનું ટોપિંગ.
કવિતા એટલે સપ્તરંગી જીવનમાં ઉમેરાયેલો આઠમો રંગ.
સાહિત્ય સફરની યાદગાર વાત -
બે ત્રણ પ્રસંગો છે જે કદી જ નહિ ભુલાય. ૨૦૧૨માં હું ફેસબુક પર આવી. મુંબઈમાં દર વર્ષે આયોજિત થતી 'મીના સુથાર કાવ્ય અને વાર્તા સ્પર્ધા' વિશે એક દિવસ કોઈ મિત્રની વોલ પર જોયું. અને એક અછાંદસ મોકલી દીધું. સ્પર્ધાનો એ નિયમ કે મોકલેલી કવિતાનું રીઝલ્ટના દિવસે ત્યાં હાજર રહી પઠન કરવું, અન્યથા સ્પર્ધામાંથી બાકાત ગણાય. મારો ત્યાં જવાનો કોઈ વિચાર નહોતો, પણ દિકરી ખેંચીને લઈ ગઈ અને મારા એ અછાંદસને તે દિવસે પ્રથમ ઈનામ મળ્યું. અત્યંત હર્ષ થયો. ત્યાર બાદ તો ૨૦૧૩ અને ૨૦૧૪ બન્ને વર્ષે કવિતા અને વાર્તામાં અનુક્રમે પ્રથમ અને તૃતિય પારિતોશિક અંકે કર્યા.
તે ઉપરાંત મુંબઈથી પ્રકાશિત થતા ત્રૈમાસિક લેખિનીના ૨૦૧૫નાં દિપોત્સવી અંકમાં પ્રકાશિત મારી એક ગઝલની શ્રી. મણીલાલ હ. પટેલ દ્વારા 'અંકની શ્રેષ્ઠ કૃતિ' તરીકે વરણી થઈ અને એ પારિતોષિક મળ્યુ શ્રી ધીરુબેન પટેલ જેવા લીજેન્ડરી સાહિત્યકારને હસ્તે. એમના હસ્તે ઈનામ લીધું એ દિવસ, એ પળ પણ કદીય નહિં ભુલાય.
આવનાર રચનાઓ-
'ફેસબુક ગ્રુપ ગઝલ તો હું લખું'ને પાંચ વર્ષ થશે એ નિમિત્તે ફરી એક સહિયારો ગઝલ સંગ્રહ આવી રહ્યો છે. તે ઉપરાંત 'સ્ત્રીઆર્થ ૨' નામનો સહિયારો વાર્તાસંગ્રહ પણ ૩૦ જુલાઈના આવી રહ્યો છે. મા વાગીશ્વરીને અરજ કે આશિર્વાદ વરસાવતી રહે.
ભાષા અને સાહિત્ય વચ્ચે સમન્વય-
ભાષા એટલે કોઈ એક સમાજ કે દેશના લોકો પોતાના મનોગત ભાવ કે વિચાર એકબીજાને પ્રકટ કરી શકે તેવો વ્યક્તનાદનો સમુદાય, એમની જબાન કે વાણી. સાહિત્ય એટલે પ્રજાનાં વિચાર, ભાવના, જ્ઞાન વગેરેની ભાષામાં સંગ્રહાયેલી મૂડી. આ એક પ્રકારનું એકીકરણ કે જોડાણ છે. જે તે ભાષાનું સાહિત્ય એ જે તે ભાષા બોલતી પ્રજા એટલે કે સમાજનું પ્રતિબિંબ હોય છે. આમ ભાષા અને સાહિત્ય એકબીજાના પૂરક છે.
Interview was taken by Jahnvi Mehta
Comment
Blog Posts
परिक्षा
Posted by Hemshila maheshwari on March 10, 2024 at 5:19pm 0 Comments 0 Likes
अग्नि ना सही
अंदेशे कर देते है आज की सीता को भस्मीभूत !
रिश्तों की प्रत्यंचा पर सदा संधान लिए रहेता है वह तीर जो स्त्री को उसकी मुस्कुराहट, चूलबलेपन ओर सबसे हिलमिल रहेने की काबिलियत पर गडा जाता है सीने मे !
परीक्षा महज एक निमित थी
सीता की घर वापसी की !
धरती की गोद सदैव तत्पर थी सीताके दुलार करने को!
अब की कुछ सीता तरसती है माँ की गोद !
मायके की अपनी ख्वाहिशो पर खरी उतरते भूल जाती है, देर-सवेर उस… Continue
ग़ज़ल
Posted by Hemshila maheshwari on March 10, 2024 at 5:18pm 0 Comments 0 Likes
कभी कभी की उदासी भली लगी ऐसी कि हम दीवाने मुसलसल उदास रहने लगे
अज़ीम लोग थे टूटे तो इक वक़ार के साथ किसी से कुछ न कहा बस उदास रहने लगे
तुझे हमारा तबस्सुम उदास करता था तेरी ख़ुशी के लिए हम उदास रहने लगे
उदासी एक इबादत है इश्क़ मज़हब की वो कामयाब हुए जो उदास रहने लगे
Evergreen love
Posted by Hemshila maheshwari on September 12, 2023 at 10:31am 0 Comments 1 Like
અધૂરા રહી ગયેલા અરમાન
આજે પણ
આંટાફેરા મારતા હોય છે ,
જાડા ચશ્મા ને પાકેલા મોતિયાના
ભેજ વચ્ચે....
યથાવત હોય છે
જીવનનો લલચામણો સ્વાદ ,
બોખા દાંત ને લપલપતી
જીભ વચ્ચે
વીતી ગયો જે સમય
આવશે જરુર પાછો.
આશ્વાસનના વળાંકે
મીટ માંડી રાખે છે,
ઉંમરલાયક નાદાન મન
વળેલી કેડ ને કપાળે સળ
છતાંય
વધે ઘટે છે હૈયાની ધડક
એના આવવાના અણસારે.....
આંગણે અવસરનો માહોલ રચી
મૌન… Continue
जिन्दा हों तो जिंदगी कि मिसाल बनो
Posted by Pooja Yadav shawak on July 31, 2021 at 10:01am 0 Comments 1 Like
झूठ का साथी नहीं सच का सवाल बनो
यूँ तो जलती है माचिस कि तीलियाँ भी
बात तो तब है जब धहकती मशाल बनो
रोक लो तूफानों को यूँ बांहो में भींचकर
जला दो गम का लम्हा दिलों से खींचकर
कदम दर कदम और भी ऊँची उड़ान भरो
जिन्दा हों तो जिंदगी कि मिसाल बनो
झूठ का साथी नहीं सच का सवाल बनो
यूँ तो अक्सर बातें तुझ पर बनती रहेंगी
तोहमते तो फूल बनकर बरसा ही करेंगी
एक एक तंज पिरोकर जीत का हार करो
जिन्दा हों तो जिंदगी… Continue
प्यार को प्यार ही रहने दो ना ...
Posted by Jasmine Singh on July 15, 2021 at 6:25pm 0 Comments 1 Like
No more pink
Posted by Pooja Yadav shawak on July 6, 2021 at 12:15pm 1 Comment 2 Likes
क्या रंग किसी का व्यक्तित्व परिभाषित कर सकता है नीला है तो लड़का गुलाबी है तो लड़की का रंग सुनने में कुछ अलग सा लगता है हमारे कानो को लड़कियों के सम्बोधन में अक्सर सुनने की आदत है.लम्बे बालों वाली लड़की साड़ी वाली लड़की तीख़े नयन वाली लड़की कोमल सी लड़की गोरी इत्यादि इत्यादि
कियों जन्म के बाद जब जीवन एक कोरे कागज़ की तरह होता हो चाहे बालक हो बालिका हो उनको खिलौनो तक में श्रेणी में बाँट दिया जता है लड़का है तो कार से गन से खेलेगा लड़की है तो गुड़िया ला दो बड़ी हुई तो डांस सिखा दो जैसे… Continue
यूँ ही मिल जाती जिंदगी तो क्या बात थी
Posted by Pooja Yadav shawak on June 25, 2021 at 10:04pm 0 Comments 3 Likes
मुश्किलों ने तुझे पाने के काबिल बना दिया
न रुलाती तू मुझे अगर दर्द मे डुबो डुबो कर
फिर खुशियों की मेरे आगे क्या औकात थी
तूने थपकियों से नहीं थपेड़ो से सहलाया है
खींचकर आसमान मुझे ज़मीन से मिलाया है
मेरी चादर से लम्बे तूने मुझे पैर तो दें डाले
चादर को पैरों तक पहुंचाया ये बड़ी बात की
यूँ ही मिल जाती जिंदगी तो क्या बात थी
मुश्किलों ने तुझे पाने के काबिल बना दिया
Pooja yadav shawak
वो जो हँसते हुए दिखते है न लोग अक्सर वो कुछ तन्हा से होते है पराये अहसासों को लफ़्ज देतें है खुद के दर्द पर खामोश रहते है जो पोछतें दूसरे के आँसू अक्सर खुद अँधेरे में तकिये को भिगोते है वो जो हँसते…
Posted by Pooja Yadav shawak on March 24, 2021 at 1:54pm 1 Comment 1 Like
वो जो हँसते हुए दिखते है न लोग
अक्सर वो कुछ तन्हा से होते है
पराये अहसासों को लफ़्ज देतें है
खुद के दर्द पर खामोश रहते है
जो पोछतें दूसरे के आँसू अक्सर
खुद अँधेरे में तकिये को भिगोते है
वो जो हँसते हुए दिखते है लोग
अक्सर वो कुछ तन्हा से होते है
© 2024 Created by Facestorys.com Admin.
Powered by
Badges | Report an Issue | Privacy Policy | Terms of Service
You need to be a member of Facestorys.com to add comments!
Join Facestorys.com